Łîøŋкïŋg
...::AmigoSansar::...
artık ne dayanacak gücüm kaldı nede hayata karşı güvenim..
bundan 2 sene önce sevginin aşkın insanı nasıl duygular içersine düşürdüğü farkettim.deliler gibi birini sevdim birbirimizden neredeyse hiç ayrılamıyorduk o bana uzak olsada hergün onun yanıdaydım geceleri onun sesini duymadan uyuyamazdım gündüz gezerken bile hep o yanımdaymış gibi telefondan bana eşlik ederdi.her ay sonu yanına gider 2 gün hiç birbirimizden ayrılmazdık tam evlilik hayalleri kurmuşken birbirimize sözler vermişken bir gece telefonuna ulaşamadım daha sonra günlerce aradım yine ulaşamadım sonunda içimde hüzeün ve korku ile yanına gitmeye karar verdim.İşte o an benim için hayatın yaşama sevincinin bittiği an oldu ailesinin yanına gittim tüm cesaretimle kapıda onlara sorduğumda şok olmuştum sevdiğim canım dediğim birtanem telefonuna ulaşmadığım gece trafik kazasında vefat ettiği geceymiş o lafı duyduğumda sadece annesine karşı gözlerimdeki yaşlarla baktığımı hatırlıyorum.O gün hiç konuşamadım öylece dona kaldım daha sonra İstanbul,a nasıl döndüğümü bile hatırlamıyorum bu hayatta almış olduğum en büyük darbe olmuştu yaşama ve hayata artık eskisi gibi bakamıyordum.hayata artık küsmüştüm ve yaşamdan bir beklendim kalmamıştı yaşıyordum ama her gece o günleri düşünüp ağlıyarak yattığım gecelerle yaşıyordum.
daha sonra birden birşeyler hissetim ve karşıma duygularımı iyi anlayabileceğini zannettiğim biriyle tanıştım tabi bunu sizlerde biliyorsunuz ama yine şanssızlıklar peşimi bırakmadı tam yaşamdan umut almışken hayata gözlerimi yeniden açmışken ikinci darbeyide ondan aldım şimdi soruyorum bu kadar acıyı hakedecek kadar kötü birimiydim neden çok sevmek karşındakini kırmamak geçirceğin günleri düşlemek özlemle evlilik yuva kurmak istemek suçmuydu....
bundan 2 sene önce sevginin aşkın insanı nasıl duygular içersine düşürdüğü farkettim.deliler gibi birini sevdim birbirimizden neredeyse hiç ayrılamıyorduk o bana uzak olsada hergün onun yanıdaydım geceleri onun sesini duymadan uyuyamazdım gündüz gezerken bile hep o yanımdaymış gibi telefondan bana eşlik ederdi.her ay sonu yanına gider 2 gün hiç birbirimizden ayrılmazdık tam evlilik hayalleri kurmuşken birbirimize sözler vermişken bir gece telefonuna ulaşamadım daha sonra günlerce aradım yine ulaşamadım sonunda içimde hüzeün ve korku ile yanına gitmeye karar verdim.İşte o an benim için hayatın yaşama sevincinin bittiği an oldu ailesinin yanına gittim tüm cesaretimle kapıda onlara sorduğumda şok olmuştum sevdiğim canım dediğim birtanem telefonuna ulaşmadığım gece trafik kazasında vefat ettiği geceymiş o lafı duyduğumda sadece annesine karşı gözlerimdeki yaşlarla baktığımı hatırlıyorum.O gün hiç konuşamadım öylece dona kaldım daha sonra İstanbul,a nasıl döndüğümü bile hatırlamıyorum bu hayatta almış olduğum en büyük darbe olmuştu yaşama ve hayata artık eskisi gibi bakamıyordum.hayata artık küsmüştüm ve yaşamdan bir beklendim kalmamıştı yaşıyordum ama her gece o günleri düşünüp ağlıyarak yattığım gecelerle yaşıyordum.
daha sonra birden birşeyler hissetim ve karşıma duygularımı iyi anlayabileceğini zannettiğim biriyle tanıştım tabi bunu sizlerde biliyorsunuz ama yine şanssızlıklar peşimi bırakmadı tam yaşamdan umut almışken hayata gözlerimi yeniden açmışken ikinci darbeyide ondan aldım şimdi soruyorum bu kadar acıyı hakedecek kadar kötü birimiydim neden çok sevmek karşındakini kırmamak geçirceğin günleri düşlemek özlemle evlilik yuva kurmak istemek suçmuydu....
![[ RigaL ]](/data/avatars/m/18/18881.jpg?1712258990){kind=avatar}
![[KooZ]](/data/avatars/m/25/25155.jpg?1712258990){kind=avatar}
