Çok dertliyim ...
karımla tanışdığımız günden beri anlaşamıyoruz.
hiç değişmedi, tanıştığımızda beni çok kızdırdı defalarca ben off yeter dedim 2 kez.
Beni ikna etti özür dilerim evlenince seni mutlu edecem göreceksin dedi.
Oysaki günler geçtikçe hiç öyle olmadı. Beni hep dert sahibi etti.
ve az önce yine kavga ettik. Benim kültürümde kadın evden çıkarken kocasına söyler izin alır. Çekti gitti, ölüp gitse yollarda nerede olur bilmiyorum.
Benim kusurlarımı hep büyüttü, beni çıldırttı. Oysaki ben kusur söylemekten lafını etmekten bile hoşlanmam, onda benim hayatımı zorlaştıran onu sevmemi zorlaştıran şeyler vardı hiç birini söylemedim. Bazılarını dolaylı anlattım aman üzülmesin ama düzeltsin diye, hep sorun etti ima etmemi bile sorun etti. Biraz dikkat etti bir kaç ay sonra yine unuttu gitti.. Ama benim kusurlarımı hiç unutmadı.
Benim karakterim böyle ben fazla konuşmam hele kadın kısmısıyla muhabbet edemem. Ben erkeklerle konuşurum havadan sudan arabadan ticaretten vs. erkek konuları işte. Onda da çok iyi değilimdir çok konuşkan biri değilim.
Bunu bile kavga konusu yaptı neden annemle ilgilenmiyor muhabbet etmiyorsun diye.
Off benim mizaçım böyle ya çıldıracam, bu konudan kavga mı çıkarılır? Ben böyleyim babanı seviyorum ama annenle benim muhabbet edebilecek bişeyim yok anlamam öyle büyümedim öyle yetişmedim yahu.
Ona çok sabrettim, hiç farkında değil. Hep bana sabrettiklerini aklında tutuyor ve sayıyor.
Hep kendi başına gelen olaylar büyük olur, hep kendi sevinçleri önemli olur, hep kendi yaşadıkları dikkate değer olur. Başkalarına benzer durum ve pozisyonlarda kendine tanıdığı toleransı tanımaz. Bunu ona defalarca anlattım anlıyor ama kafası almıyor almak istemiyor egoizm damarlarına işlemiş.
Hasta oldum bana baktı, acıktım yemek yaptı, Ütümü yaptı yatağımı yaptı. Ama her tartışmada bunları tepeme kaktı. şunu yapıyom bunu yapıyom onu yapıyom. Burnumdan acı sular getirdi.. Sen ne fedakarlık yapıyon...
Oysaki ben bunları ayıp sayarım bunlar söylenmez ki her tartışmada adamın başına kakılmaz ki. Kokuşmayı, aç kalmayı, hastalıktan sürünmeyi tercih ederim ama bana minnet edene gelemem ben. Bunu hiç anlamıyor.
Dertliyim, yauw.
Hep ağlar, hep dertlidir..
Onu çekmekte taşımakta zorlanıyorum artık. Bana çok ağır gelmeye başladı. Farkında değil.
Hem çalışıp hem ev işi yapmayı bir üstünlük sayıyor. Oysaki ben neler çekiyorum hiç farkında değil.
Beni deli deli ediyor. Aklım zıplıyor bazen beynimin tavanına vurup geri dönüyor. Çıkmadığına şükür.
Dertliyim. Onu bırakamıyorum benim öyle bir ahlakım da yok. Bıraksam yazık olacak hayat bana çok ağır geliyor çok zor evlendim çok, şimdi boşanmak ondan çok daha zor olacak bi ton dert ve bi ton ağız kokusu çekeceğim.
Üstelik yazık, düzeltse kendini akıllı birisi olsa ben ondan şikayet etmeyecem, ha bu gün ha yarın değişir düzelir bana saygı duyar dedim ama yok... Olmadı gitti.
Bana sormadan söylemeden çıkıp gitmesi ne büyük bir hakarettir bunu anlayamayacak kadar kas kafalı birisi. Ne kadar büyük ayıptır bu benim dünya görüşümde ne kadar...
Çok canım sıkkın.
Ben babasız büyüdüm. Ağlamayı da beceremem. Boğazımda binlerce düğüm düğüm düğümler var, ciğerlerim yanıyor..
Ne yapacam ona ne yapsam ne desem hiç bilmiyorum. Hayat benim için anlamını yitirmek üzre renkler eskisi kadar canlı gelmiyor gözüme.
karımla tanışdığımız günden beri anlaşamıyoruz.
hiç değişmedi, tanıştığımızda beni çok kızdırdı defalarca ben off yeter dedim 2 kez.
Beni ikna etti özür dilerim evlenince seni mutlu edecem göreceksin dedi.
Oysaki günler geçtikçe hiç öyle olmadı. Beni hep dert sahibi etti.
ve az önce yine kavga ettik. Benim kültürümde kadın evden çıkarken kocasına söyler izin alır. Çekti gitti, ölüp gitse yollarda nerede olur bilmiyorum.
Benim kusurlarımı hep büyüttü, beni çıldırttı. Oysaki ben kusur söylemekten lafını etmekten bile hoşlanmam, onda benim hayatımı zorlaştıran onu sevmemi zorlaştıran şeyler vardı hiç birini söylemedim. Bazılarını dolaylı anlattım aman üzülmesin ama düzeltsin diye, hep sorun etti ima etmemi bile sorun etti. Biraz dikkat etti bir kaç ay sonra yine unuttu gitti.. Ama benim kusurlarımı hiç unutmadı.
Benim karakterim böyle ben fazla konuşmam hele kadın kısmısıyla muhabbet edemem. Ben erkeklerle konuşurum havadan sudan arabadan ticaretten vs. erkek konuları işte. Onda da çok iyi değilimdir çok konuşkan biri değilim.
Bunu bile kavga konusu yaptı neden annemle ilgilenmiyor muhabbet etmiyorsun diye.
Off benim mizaçım böyle ya çıldıracam, bu konudan kavga mı çıkarılır? Ben böyleyim babanı seviyorum ama annenle benim muhabbet edebilecek bişeyim yok anlamam öyle büyümedim öyle yetişmedim yahu.
Ona çok sabrettim, hiç farkında değil. Hep bana sabrettiklerini aklında tutuyor ve sayıyor.
Hep kendi başına gelen olaylar büyük olur, hep kendi sevinçleri önemli olur, hep kendi yaşadıkları dikkate değer olur. Başkalarına benzer durum ve pozisyonlarda kendine tanıdığı toleransı tanımaz. Bunu ona defalarca anlattım anlıyor ama kafası almıyor almak istemiyor egoizm damarlarına işlemiş.
Hasta oldum bana baktı, acıktım yemek yaptı, Ütümü yaptı yatağımı yaptı. Ama her tartışmada bunları tepeme kaktı. şunu yapıyom bunu yapıyom onu yapıyom. Burnumdan acı sular getirdi.. Sen ne fedakarlık yapıyon...
Oysaki ben bunları ayıp sayarım bunlar söylenmez ki her tartışmada adamın başına kakılmaz ki. Kokuşmayı, aç kalmayı, hastalıktan sürünmeyi tercih ederim ama bana minnet edene gelemem ben. Bunu hiç anlamıyor.
Dertliyim, yauw.
Hep ağlar, hep dertlidir..
Onu çekmekte taşımakta zorlanıyorum artık. Bana çok ağır gelmeye başladı. Farkında değil.
Hem çalışıp hem ev işi yapmayı bir üstünlük sayıyor. Oysaki ben neler çekiyorum hiç farkında değil.
Beni deli deli ediyor. Aklım zıplıyor bazen beynimin tavanına vurup geri dönüyor. Çıkmadığına şükür.
Dertliyim. Onu bırakamıyorum benim öyle bir ahlakım da yok. Bıraksam yazık olacak hayat bana çok ağır geliyor çok zor evlendim çok, şimdi boşanmak ondan çok daha zor olacak bi ton dert ve bi ton ağız kokusu çekeceğim.
Üstelik yazık, düzeltse kendini akıllı birisi olsa ben ondan şikayet etmeyecem, ha bu gün ha yarın değişir düzelir bana saygı duyar dedim ama yok... Olmadı gitti.
Bana sormadan söylemeden çıkıp gitmesi ne büyük bir hakarettir bunu anlayamayacak kadar kas kafalı birisi. Ne kadar büyük ayıptır bu benim dünya görüşümde ne kadar...
Çok canım sıkkın.
Ben babasız büyüdüm. Ağlamayı da beceremem. Boğazımda binlerce düğüm düğüm düğümler var, ciğerlerim yanıyor..
Ne yapacam ona ne yapsam ne desem hiç bilmiyorum. Hayat benim için anlamını yitirmek üzre renkler eskisi kadar canlı gelmiyor gözüme.
