ben de kendi bulduğum bir sözü paylaşayım ...
haklı olmayı hiç istemeyip , yine de haklı olduğum anlardan birindeyim yine .. ne yazıda , ne aşkta , ne acıda ; kalbin daha da ileri gidemediği bir yerdeyim . hayal zamanlarda yıkılmış beldeler .. gözlerimi kendi satırlarımda gezdirip de görünce ki ..., gölge üstüne gölge . kimse üstüne almasın , hikaye benimle onun arasında ... sözüm en içine meclisin , sezer gibiyim !!!
bu da ikincisi ;
geldik yine hayatın en hüzünlü yerine .. herşeye alışmışlığımızın en büyük göstergesi mutluluk .. daha dün için için hüzünlenen ayrılığa , onu bir daha göremeyeceğim , öpemeyeceğim dudaklarını , tutamayacağım ince ellerini diye kahrolan ben değildim sanki !!! şimdi bakınca bu sakin halime , diyorum ki kahpe dünya , yine alıştırdın bizi yalnızlığa ...
aşk acısı insanı şair yapıyor ...