Bugun bikaç arkadasla oturup muhabbet hoş beş güzel bi vakit geçirdik, neyse muhabbet döndü dolaştı siyasete devlet meselelerine geldi, bi arkadaş özellikle aman öldük aman bittik memleket satıldı fakirlik aldı başını gidiyo kriz gelio die üstüne basa basa konuşuyor, neyse konuşmasını bitirdi sordum kendisine, senin araban vardı dimi ?, evet var dedi dedim günlük benzin masrafın ne kadar ortalama 10 iyi güzel, içtiği sigara marlboro kısa yani kalite =), hadi yemek yiyelim desen nerde pahalı bi yer var orada yiyelim der en sonunda dayanamadım yahu kardeşim sabahtan beri sayıp sövüyosun da şu hayatına bi bak dediğin şartların bitanesine sahip deilsin, eee dedi ben kendim için demiyorum halk için diyorum, madem beni halkı o kadar düşünüyorsun kaç defa sordun etrafındakilere bi sıkıntın derdin varmı diye, ee dedi yardım istediklerinde etmeye calısıyorum, yardım isteyince durumu olan herkez yardım eder önemli olan o istemeden senin bilmen veya sorman herneye gerisi kişisel meseleye giriyor.
Yani dicem o ki nedense hep aman kriz aman şu bu diyen arkadaslarımın cogu nedense hep maddi durumları iyi, ben ve benim gibiler ise memnun, benim aylık harcadıgım parayı yazsam buraya gülersiniz belki, ama ben herzaman şükretmeyi ve benden yukardakilere deil aşagıdakilere bakmayı bilen biriyim ve bununlada daima övünürüm, tıpkı bazıları gibi babasının aldıgı arabayla deil.
Bıraksınlar beni halkı düşünmeyi öyle düşünerek bi yere varılmıyor, madem eyleme gececek birşeyler yapacaksın kuru kuru konusma ile olmuyor.
Sözlerim üstüne alınanadır.Bazı arkadasları tenzih ederim.