Yazdıklarımda, çaresizliğinize çareler arıyorsunuz; oysa ben çaresizliğimi yazıyorum, siz onları çare sanıyorsunuz. Aşk bir miras değildir ve kimseden kimseye kalmaz. Hayat verilmemiş bir sözü tutmaktır. Kimi yazar kimi yaşar. Yani demem o ki; öyle bir söz yazarsın ki bütün bir hayatı anlatır, öyle bir hayat yaşatsın ki bütün sözler anlamsız kalır.
Güzellik bakmayı bilen gözdedir sevgilim...
Artık kendime layık olanı seçebiliyorum sayende.
Bir insanın gözlerine bakıp,kalbini görebiliyorum her seferinde..
Eskisi gibi değilim.
Neden mi senden çok daha öndeyim?
Herkesin dünyası kendi gördüğü kadardır sevgilim
SEN önüne bakarken ben uzakları ezberledim..
SEN olup bitenle ilgilenirken ben olmayanın izindeydim
Çivi çiviyi sökermiş,yalnızlığı kanatan hüzünlü şarkılar yalnızlığa iyi gelirmiş
İşte BEN bu şekilde hayata karşı direndim
Keşke bana akıl vereceğine aklımı alıcak kadar beni sevseydin
BEN bir çocukluk edip büyüdüm işte!
SEN büyümüşsün ama doğmamışsın bile...
BEN senin doğrundum sevgili
Ötekiler gelip geçerdi,SEN doğru olanı değil geçerli olanı seçtin..
Terk etmek kazanan olmaya yeter zannettin
Bana bir veba busesi bırakıp gittin
Bak şimdi yerini başkaları aldı
Bu aşkın vebası sende busesi bende kaldı...
Seçtiğin yolda sana mutluluklar diliyorum
Unutmak alışmaktır unutursun demiyorum...
Ama alışıcaksın biliyorum..
Kahraman Tazeoğlu (Bukre Kitabı Arka Kapak Yazısı)
En çok bana sarılışını özlüyorum onun. Sarıldı mı sımsıkı sarılırdı hiç unutmuyorum. Hayır! Eksik söyledim; o bana sadece sarılmıyordu; her sarılışında bir yaramın üstünü örtüyordu
Uğruna heba olunacak bunca şey varken ben sadece seni seçmiştim.
İnsan solunda taşıdığını sonunda bulamazsa ne hale gelir bilir misin?
Ne acıdır ölümüne severken diri diri gömmek! Belki de hata bende. Çünkü aşk yalancı bir sürme.
Ağlayacağımı bile bile çektim gözüme.. Aynı denizin farklı kıyılarıyız şimdi seninle..
