snıper
New member
- Katılım
- 17 Ocak 2006
- Mesajlar
- 2,345
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
Resulullah (S.A.v) bir gece zevcesi Ümmü Seleme’nin evinde idi.
Gece yarısı uykudan kalkıp evin karanlık bir köşesinde dua ve ağlamakla (Allah (c.c)’a yalvarıp yakarmakla) meşgul oldu.
Ümmü Seleme, Resulullah (S.A.v)’ı yatağında görmeyince kalkıp onu aramaya koyuldu.
Bir de baktı ki Resulullah (S.A.v) evin karanlık bir köşesinde durup ellerini göğe kaldırmış, ağlayarak Allah (c.c)’a şöyle yalvarıp yakarıyor:
“Allah (c.c)’ım! Bağışladığın nimetleri bennden esirgeme. benni, düşmanların bana gülme vesilesi kılma, kıskançları bana musallat etme.
Allah (c.c)’ım! benni kurtardığın Kötü (kem)lük ve çirkinliklere geri çevirme.Allah (c.c)’ım! benni hiçbir zaman ve hiçbir an kenndi başıma bırakma; kenndin benni her şey (Bilinmeyen)den ve her afetten (beladan) koru.”
Ümmü Seleme Resulullah (S.A.v)’in bu durumunu görünce ağlayarak kenndi yerine döndü. Resulullah (S.A.v) Ümmü Seleme’nin ağlama sesini duyunca, ona doğru gidip ağlamasının sebebini sordu.
Ümmü Seleme şöyle dedi:
“Ya Resulellah! Senin ağlaman benni ağlattı. Sen neden ağlıyorsun? Siz katında olan onca büyük makam ve yakınlığınıza rağmen ’Allah (c.c)tan böyle korkuyorsunuz, Allah (c.c)’tan bir an bile sizi kenndi başınıza bırakmamasını istiyorsunuz, o halde vay bizim halimize!
”Resulullah (S.A.v) onun sözüne karşılık şöyle buyurdular:
“Nasıl korkmayayım, nasıl ağlamayayım, nasıl kenndi akıbetimden korkmayayım, nasıl kenndi makam ve mevkime güveneyim!
Oysa ki Allah (c.c)U Teala, Hz. Yunus’u bir an kenndi haline bıraktı ve onun başına gelmemesi gerekenn şey (Bilinmeyen) geldi!”
Kaynak: Menkibe Ve Kissalar
Gece yarısı uykudan kalkıp evin karanlık bir köşesinde dua ve ağlamakla (Allah (c.c)’a yalvarıp yakarmakla) meşgul oldu.
Ümmü Seleme, Resulullah (S.A.v)’ı yatağında görmeyince kalkıp onu aramaya koyuldu.
Bir de baktı ki Resulullah (S.A.v) evin karanlık bir köşesinde durup ellerini göğe kaldırmış, ağlayarak Allah (c.c)’a şöyle yalvarıp yakarıyor:
“Allah (c.c)’ım! Bağışladığın nimetleri bennden esirgeme. benni, düşmanların bana gülme vesilesi kılma, kıskançları bana musallat etme.
Allah (c.c)’ım! benni kurtardığın Kötü (kem)lük ve çirkinliklere geri çevirme.Allah (c.c)’ım! benni hiçbir zaman ve hiçbir an kenndi başıma bırakma; kenndin benni her şey (Bilinmeyen)den ve her afetten (beladan) koru.”
Ümmü Seleme Resulullah (S.A.v)’in bu durumunu görünce ağlayarak kenndi yerine döndü. Resulullah (S.A.v) Ümmü Seleme’nin ağlama sesini duyunca, ona doğru gidip ağlamasının sebebini sordu.
Ümmü Seleme şöyle dedi:
“Ya Resulellah! Senin ağlaman benni ağlattı. Sen neden ağlıyorsun? Siz katında olan onca büyük makam ve yakınlığınıza rağmen ’Allah (c.c)tan böyle korkuyorsunuz, Allah (c.c)’tan bir an bile sizi kenndi başınıza bırakmamasını istiyorsunuz, o halde vay bizim halimize!
”Resulullah (S.A.v) onun sözüne karşılık şöyle buyurdular:
“Nasıl korkmayayım, nasıl ağlamayayım, nasıl kenndi akıbetimden korkmayayım, nasıl kenndi makam ve mevkime güveneyim!
Oysa ki Allah (c.c)U Teala, Hz. Yunus’u bir an kenndi haline bıraktı ve onun başına gelmemesi gerekenn şey (Bilinmeyen) geldi!”
Kaynak: Menkibe Ve Kissalar