Vazgeçtim…

[-HaKiKaT-]

”Bir ümit,belkide ömrümün son matemidir bu,
Kimbilir,vakti gelmiş bir bahar meltemidir bu”

…dedim.Olmadı,vaz geçtim.

Ey can aynasında,kendimi gördüğüm yüzüm.
Sanadır bu söz.
Yüreğimde ki aşk umman kadardır deyip,avama dert yanma.Er kişiyi,divaneliğe özendirecek aşıklık hevesi senin şanını yüceltmez.
O ayyüzlüden tutuşmak dilersen,kıvılcımın arzı değil,önce içindeki benlik dağını yaksın.
Sevgilinin göz kandilinde ışık uyanmadı ise,bil ki bu,üstüne döktüğün geceyi dahi utandıran katranın işidir.

Dinle beni!

Surları harab eden,sultanın gazabı değil,şeh’re olan aşkıdır.Sen sanma ki sözler elifle başlar.Gözün gördüğünü dil söyleyemez.Dilin söylediğini her gönül anlayamaz.
Mamur olsun diye sırça saray,söz küheylanını şaha kaldırdın.Lakin yar dediğin bilir ki,ayaklar vardır başa aşık,amma gittiği yoldan habersiz.

Ateşine pervane olduğun güzel,mazrufu görmeden zarfı görmek diledi.Ab-ı hayat diye uzandığı kor, İbrahim’e gülistan olan ateş değildi.Bilemedi.
Görmediğini gerçek sandı da,ayan olana yalan dedi.

Yalvardı.
-Ey benim padişahım,talihimi güzel kıl.
-Mahrum etme beni cemalinden.

Nasipsiz saki ki,sultanım deyip direndi.Suyu susayana vermedi.
O vakit dil dedi ki…
-Kır hayat testini,sırtına boşuna yük olmasın.

…
Gidişler gösterdi ki ,dudaklarım,şarab için değil,kahırdan çatladı.Siyah gecenin sinesinde,yıldız aramaktan vaz geçtim.
Ben ki,sana aşığım sanıp,çoktandır hilali gözlermişim.

Candan geçtim,
Tenden geçtim,
Senden geçtim…

”Bu derde kafi değildir merhem,
Bilemezsin ki bu zalim neden ben…”

…dedim.
Sözden vaz geçtim.

nakkaş..

Alıntıdır..​

 

[Kiowa Apache]

yüreğine sağlık