shekerr
New member
Ankara Üniversitesi'nden sayın Prof. Dr. Ali Osman
> >>Solak'tan gelen iletiyi gönderiyorum. Çok etkileyici
> >>ve düşündürücü.
> >>
> >>
> >>Hrant Dink'in cenaze
> >>töreninden etkilenen bir
> >>Türk anasının şehit eşine yazdığı mektubu
> >>sunuyorum. Sizlerden beş
> >>dakika zaman ayırarak bu mektubu sonuna kadar
> >>okumanızı rica ediyorum.
> >>Bu Türk anası, ülkesinin birliği ve dirliği için
> >>sevgilisini kara
> >>toprağa verdi. Siz ise sadece beş dakikanızı verin
> >>lütfen.
> >>
> >>Saygılarımla..
> >>
> >>ÇÖZÜLME…
> >>
> >>Sevgilim…
> >>
> >>Ölüm denen o yoğun, kör karanlığın kederini,
> >>kahredici yalnızlığını ancak ben gibi
> >>ayrılıklara mahkum edilenler bilir…
> >>
> >>Sen kahpe kurşunlarıyla son nefesini verdiğin gün
> >>ben de dilimi mühürledim… Baban "Vatan sağ olsun,
> >>bir evladım daha var, o da feda olsun" diye
> >>ağlarken, 7 aylık oğlunu "emanetin" diye kalan son
> >>gücümle sıkı sıkı sarmıştım da nedense
> >>ayaklarım beni taşımıyordu. İki yanımdan koluma
> >>girmişlerdi, o an kalabalık bana çok gelmişti..
> >>Kim bilir kaç kişilerdi.. Kasaba halkının yarısı
> >>arkamızdan geliyordu.. En
> >>önde giden sen! Üstüne örtülmüş al
> >>bayrağımdan gözlerime kızıl miller
> >>çekiliyordu… Son kez telefonda duyduğum sesin
> >>beynimde yankılanıyordu. "Hepinizi çok özledim…"
> >>Özledim…" "Özledim…"
> >>
> >>Susmuştum….
> >>
> >>Oğlan büyüdü artık, her geçen gün biraz daha
> >>sana benziyor… Resimlerden tanıdığı sana
> >>özenerek saçlarını sen gibi tarıyor… O
> >>güldüğünde sanki sen gelip oturuyorsun
> >>karşıma… İçim ılık ılık kanıyor ama ne o
> >>gün ne ondan sonra, her sabah uyandığım ıslak
> >>yastığımı saymazsak, hiç ağlamadım.. Kavlimiz
> >>vardı unutmadım, "neden" diye hiç
> >>sormadım, bir kahpe kurşunla yıkılmadım, rabbim
> >>verdi sabrını ne boyun büktüm, ne senden
> >>vazgeçtim..
> >>
> >>Her gelen kara haberde, hangi şehrin şehidiyse
> >>oranın valisi, kaymakamı, esnafı, askerler,
> >>tanıyanlar, yakınlar…Şimdiye değin ağıtlarla,
> >>bayraklarla uğurladıklarımız kadar olmasa bile
> >>yine de kalabalıklar… Televizyon ekranından
> >>geçiyorum, ben de yürüyorum
> >>onlarla… Bir kez daha… Bir kez daha… Bir …
> >>
> >>Sevgilim,
> >>
> >>Sen de oralardan görebildin mi bilmem, bu günlerde
> >>buralarda zamansız bir kırlangıç fırtınası
> >>var… Hangi televizyonu açsam, bir kahramandan söz
> >>ediliyor… Gazeteciymiş.. Ürkek bir güvercin
> >>gibiymiş.. İnsanlar
> >>gözyaşları arasında onun ne kadar mert, ne kadar
> >>vatansever olduğunu anlatıyor… Gündüz gözü
> >>şehrin tam ortasında vuruvermiş zalimler…
> >>Gördüm adamcağızın nasıl yattığını o soğuk
> >>taştan kaldırımda… Üzerine gazete
> >>örtmüşler… Ayakkabısı da yırtıkmış…
> >>İçim acıdı…
> >>
> >>Sahi sevgilim, operasyona gittiğiniz dağda, gecenin
> >>ayazında o karların arasında vurulduğunda karnın
> >>tok muydu ? Üşümüş müydü ellerin, esen deli
> >>rüzgar yaşartmış mıydı gözlerini? Bölücü
> >>hainlerle çatışırken, sağınızda solunuzda
> >>bombalar patlarken ne geçmişti aklından en son ?
> >>Bunları bilememek koyuyor insana, yine de mayınlara
> >>verdiğimiz şehitlerimizi düşününce
> >>şükrediyorum.. Hiç değilse sen parçalanmadın,
> >>vatan toprağında bütünsün, vedalaşırken
> >>kaskatı elini tutabilmiş, uzun uzun yüzüne
> >>bakabilmiş, mühürlediğim dudaklarımla solgun,
> >>soğuk alnından öpebilmiştim …
> >>
> >>Diyorlar ki öldürülen gazetecinin adı Hrant
> >>Dink'miş, Türkiye Cumhuriyeti mahkemelerinde
> >>Türklüğe hakaretten yargılanmış.. Kibarlık
> >>olsun, Türkleri incitmesin diye Ermeni soykırımı
> >>oldu demiyormuş da, Türkiye Ermenilere karşı suç
> >>işlemiştir bu suçu kabul etsin, iki devlet
> >>aralarında anlaşsın, gereken yapılsın diye
> >>yazıyormuş, söylüyormuş… Ermenistan da
> >>Türkiye'den toprak istiyormuş… Sen gibi
> >>şehit olanların canıyla kazanılan vatanın
> >>birazını "bize verin" diyormuş…
> >>
> >>Günlerdir televizyonlarda bu gazeteci var sevgilim…
> >>Günlerdir kırlangıç fırtınası dinmiyor…
> >>Hükümetten birileri önermiş, Hrant Dink Türk
> >>bayrağına sarılsın demişler… Köşe yazarları
> >>da "Şehide ağıt" yazmışlar… Bize vatan uğruna
> >>ölenlerin şehit olduğu öğretilmişti.. Bayrak,
> >>vatan uğruna, vatana hizmet ederken can verene
> >>sarılır bilirdik…
> >>
> >>Cenaze törenini canlı yayınla verdiler… Hem de
> >>Dünyanın her köşesinde… Ben de senin ve sen
> >>gibilerin cenazesini kalabalık sanırdım… Bütün
> >>yurt bizle ağlıyor, terörü lanetliyor bilirdim…
> >>Yurdun dört bir yanından çoluk çocuk, yaşlı,
> >>genç demeden koşturup gelenleri görmeliydin…
> >>Mahşer yeri gibiydi ortalık.. Hepsinin ellerindeki
> >>pankartlarda "Hepimiz Ermeniyiz" yazıyordu… Ne çok
> >>Ermeni varmış, şaşırdım! Sadece onlar mı ?
> >>Türkiye'yi düşman belleyenler de davetle gelmiş…
> >>Geliş paralarını da devlet ödemiş… Bu defa
> >>geçemedim ekrandan.. Yürüyemedim onlarla.. Burada
> >>cenaze böyle törenle
> >>defnedilirken, Ermenistanda da "Soykırım Anıtı"
> >>önünde tören yapmışlar... Acaba orada da "Hepimiz
> >>Türküz" diyenler oldu mu ?
> >>
> >>Hani son konuşmamızda susmuştum.. İçimdeki
> >>korkuları göstermemek için boğazım
> >>düğümlenmiş, sesim çıkmamıştı… Şimdi
> >>söylüyorum… "Ben de seni
> >>ben de seni… BİLEMEZSİN NE ÇOK ÖZLEDİM
> >>SEVGİLİM"
> >>
> >>Artık dilimdeki mührü çözüyorum, içimde
> >>biriktirdiğim feryadı salıyorum, gittiği yere
> >>gitsin kırlangıç fırtınasıyla… Böldürmemek
> >>için her biriniz siper ederek bedenlerinizi feda
> >>olmuştunuz vatana. Sizler kara toprağa bizlerse diri
> >>diri boşluğa gömülürken arkanızda yurdun dört
> >>bir yanından gelen "Ermeniler" yürümemişti..
> >>Hiçbir yabancı televizyon acılarımızı dünyaya
> >>göstermemişti.. Karalara bürünen hayatıma,
> >>babasız büyüttüğüm evladıma karşın, yurdun
> >>dört bir yanında "hepimiz Ermeniyiz" diye
> >>haykıranlara da helal ettim hakkımı …
> >>Solak'tan gelen iletiyi gönderiyorum. Çok etkileyici
> >>ve düşündürücü.
> >>
> >>
> >>Hrant Dink'in cenaze
> >>töreninden etkilenen bir
> >>Türk anasının şehit eşine yazdığı mektubu
> >>sunuyorum. Sizlerden beş
> >>dakika zaman ayırarak bu mektubu sonuna kadar
> >>okumanızı rica ediyorum.
> >>Bu Türk anası, ülkesinin birliği ve dirliği için
> >>sevgilisini kara
> >>toprağa verdi. Siz ise sadece beş dakikanızı verin
> >>lütfen.
> >>
> >>Saygılarımla..
> >>
> >>ÇÖZÜLME…
> >>
> >>Sevgilim…
> >>
> >>Ölüm denen o yoğun, kör karanlığın kederini,
> >>kahredici yalnızlığını ancak ben gibi
> >>ayrılıklara mahkum edilenler bilir…
> >>
> >>Sen kahpe kurşunlarıyla son nefesini verdiğin gün
> >>ben de dilimi mühürledim… Baban "Vatan sağ olsun,
> >>bir evladım daha var, o da feda olsun" diye
> >>ağlarken, 7 aylık oğlunu "emanetin" diye kalan son
> >>gücümle sıkı sıkı sarmıştım da nedense
> >>ayaklarım beni taşımıyordu. İki yanımdan koluma
> >>girmişlerdi, o an kalabalık bana çok gelmişti..
> >>Kim bilir kaç kişilerdi.. Kasaba halkının yarısı
> >>arkamızdan geliyordu.. En
> >>önde giden sen! Üstüne örtülmüş al
> >>bayrağımdan gözlerime kızıl miller
> >>çekiliyordu… Son kez telefonda duyduğum sesin
> >>beynimde yankılanıyordu. "Hepinizi çok özledim…"
> >>Özledim…" "Özledim…"
> >>
> >>Susmuştum….
> >>
> >>Oğlan büyüdü artık, her geçen gün biraz daha
> >>sana benziyor… Resimlerden tanıdığı sana
> >>özenerek saçlarını sen gibi tarıyor… O
> >>güldüğünde sanki sen gelip oturuyorsun
> >>karşıma… İçim ılık ılık kanıyor ama ne o
> >>gün ne ondan sonra, her sabah uyandığım ıslak
> >>yastığımı saymazsak, hiç ağlamadım.. Kavlimiz
> >>vardı unutmadım, "neden" diye hiç
> >>sormadım, bir kahpe kurşunla yıkılmadım, rabbim
> >>verdi sabrını ne boyun büktüm, ne senden
> >>vazgeçtim..
> >>
> >>Her gelen kara haberde, hangi şehrin şehidiyse
> >>oranın valisi, kaymakamı, esnafı, askerler,
> >>tanıyanlar, yakınlar…Şimdiye değin ağıtlarla,
> >>bayraklarla uğurladıklarımız kadar olmasa bile
> >>yine de kalabalıklar… Televizyon ekranından
> >>geçiyorum, ben de yürüyorum
> >>onlarla… Bir kez daha… Bir kez daha… Bir …
> >>
> >>Sevgilim,
> >>
> >>Sen de oralardan görebildin mi bilmem, bu günlerde
> >>buralarda zamansız bir kırlangıç fırtınası
> >>var… Hangi televizyonu açsam, bir kahramandan söz
> >>ediliyor… Gazeteciymiş.. Ürkek bir güvercin
> >>gibiymiş.. İnsanlar
> >>gözyaşları arasında onun ne kadar mert, ne kadar
> >>vatansever olduğunu anlatıyor… Gündüz gözü
> >>şehrin tam ortasında vuruvermiş zalimler…
> >>Gördüm adamcağızın nasıl yattığını o soğuk
> >>taştan kaldırımda… Üzerine gazete
> >>örtmüşler… Ayakkabısı da yırtıkmış…
> >>İçim acıdı…
> >>
> >>Sahi sevgilim, operasyona gittiğiniz dağda, gecenin
> >>ayazında o karların arasında vurulduğunda karnın
> >>tok muydu ? Üşümüş müydü ellerin, esen deli
> >>rüzgar yaşartmış mıydı gözlerini? Bölücü
> >>hainlerle çatışırken, sağınızda solunuzda
> >>bombalar patlarken ne geçmişti aklından en son ?
> >>Bunları bilememek koyuyor insana, yine de mayınlara
> >>verdiğimiz şehitlerimizi düşününce
> >>şükrediyorum.. Hiç değilse sen parçalanmadın,
> >>vatan toprağında bütünsün, vedalaşırken
> >>kaskatı elini tutabilmiş, uzun uzun yüzüne
> >>bakabilmiş, mühürlediğim dudaklarımla solgun,
> >>soğuk alnından öpebilmiştim …
> >>
> >>Diyorlar ki öldürülen gazetecinin adı Hrant
> >>Dink'miş, Türkiye Cumhuriyeti mahkemelerinde
> >>Türklüğe hakaretten yargılanmış.. Kibarlık
> >>olsun, Türkleri incitmesin diye Ermeni soykırımı
> >>oldu demiyormuş da, Türkiye Ermenilere karşı suç
> >>işlemiştir bu suçu kabul etsin, iki devlet
> >>aralarında anlaşsın, gereken yapılsın diye
> >>yazıyormuş, söylüyormuş… Ermenistan da
> >>Türkiye'den toprak istiyormuş… Sen gibi
> >>şehit olanların canıyla kazanılan vatanın
> >>birazını "bize verin" diyormuş…
> >>
> >>Günlerdir televizyonlarda bu gazeteci var sevgilim…
> >>Günlerdir kırlangıç fırtınası dinmiyor…
> >>Hükümetten birileri önermiş, Hrant Dink Türk
> >>bayrağına sarılsın demişler… Köşe yazarları
> >>da "Şehide ağıt" yazmışlar… Bize vatan uğruna
> >>ölenlerin şehit olduğu öğretilmişti.. Bayrak,
> >>vatan uğruna, vatana hizmet ederken can verene
> >>sarılır bilirdik…
> >>
> >>Cenaze törenini canlı yayınla verdiler… Hem de
> >>Dünyanın her köşesinde… Ben de senin ve sen
> >>gibilerin cenazesini kalabalık sanırdım… Bütün
> >>yurt bizle ağlıyor, terörü lanetliyor bilirdim…
> >>Yurdun dört bir yanından çoluk çocuk, yaşlı,
> >>genç demeden koşturup gelenleri görmeliydin…
> >>Mahşer yeri gibiydi ortalık.. Hepsinin ellerindeki
> >>pankartlarda "Hepimiz Ermeniyiz" yazıyordu… Ne çok
> >>Ermeni varmış, şaşırdım! Sadece onlar mı ?
> >>Türkiye'yi düşman belleyenler de davetle gelmiş…
> >>Geliş paralarını da devlet ödemiş… Bu defa
> >>geçemedim ekrandan.. Yürüyemedim onlarla.. Burada
> >>cenaze böyle törenle
> >>defnedilirken, Ermenistanda da "Soykırım Anıtı"
> >>önünde tören yapmışlar... Acaba orada da "Hepimiz
> >>Türküz" diyenler oldu mu ?
> >>
> >>Hani son konuşmamızda susmuştum.. İçimdeki
> >>korkuları göstermemek için boğazım
> >>düğümlenmiş, sesim çıkmamıştı… Şimdi
> >>söylüyorum… "Ben de seni
> >>ben de seni… BİLEMEZSİN NE ÇOK ÖZLEDİM
> >>SEVGİLİM"
> >>
> >>Artık dilimdeki mührü çözüyorum, içimde
> >>biriktirdiğim feryadı salıyorum, gittiği yere
> >>gitsin kırlangıç fırtınasıyla… Böldürmemek
> >>için her biriniz siper ederek bedenlerinizi feda
> >>olmuştunuz vatana. Sizler kara toprağa bizlerse diri
> >>diri boşluğa gömülürken arkanızda yurdun dört
> >>bir yanından gelen "Ermeniler" yürümemişti..
> >>Hiçbir yabancı televizyon acılarımızı dünyaya
> >>göstermemişti.. Karalara bürünen hayatıma,
> >>babasız büyüttüğüm evladıma karşın, yurdun
> >>dört bir yanında "hepimiz Ermeniyiz" diye
> >>haykıranlara da helal ettim hakkımı …
