..єЯDєM..
Çǿκ کε√díκ طę ∂طí
- Katılım
- 20 Nis 2006
- Mesajlar
- 13,704
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 41
Su gibi akıp gidiyorsun ellerimin arasından, tutamıyorum.
Ellerimde bıraktığın ıslaklığını da alıp gitsen ya..
Aksa ya gözlerimden gözlerin gözyaşlarım gibi..
Bana yokluğunu öğret..
"Hiç bir şey güzel olmayacak bundan sonra" de, "Sen yoksun" de, "Ben yokum" de.
"Denizin lekesi de çıkar elbet bir gün", "Bundan sonra hiç gelmeyecek baharların, hep zemherilerde üşüyeceksin" de..
Köhnemiş bir hayatın içinden aldığın beni, bırak aldığın yere.
Bana gitmeyi öğret..
Zannettim ki çok kolay olacaktı, dönüp sırtımı ağır adımlarla yürüyecektim sadece. Hiç bir şey eksilmemiş gibi tutup hayatın bir ucundan, avutacaktım kendimi, kendi süslediğim yalanlarla.
Bilemezdim ki, öğrenmediğimi gitmeleri. Takıldı ayaklarım yıllara, sendeledim, sarsılıp kaldım olduğum yerde.
Bir adım bile atamıyorum şimdi ne önüme ne de ardıma, bekliyorum öylece.
Bana ıssızlığı öğret..
Kalabalıkların arasında duymuyorum hiç bir sesi. Ne bir sevda, ne de bir dost eli çekip çıkaramıyor beni ıssızlığımdan.
Koskoca dünyada bir ben kalmışım sanki tek başıma.
Oysa ki devam etmekte hayat, akıp gidiyor zaman herkes için. Gün yine doğuyor bir yerlerde, akşamlar oluyor. Şehrin ışıkları aydınlatıyor bir bir sokakları.
Yağmurlar yağıyor.. Derin bir nefes alıp, içime çekmek isterken fark ediyorum toprağın kokusunu bile hissetmediğimi artık.
Bana sensiz ağlamayı öğret..
Hiç bilmedim ki ben yalnız ağlamayı. Küçük bir kız çocuğu gibi sığındığım kollar, şimdi öylesine uzak, bir o kadar da yabancı..
Seninle olan çokluğumu bırakırken sende, benimle kalacak yalnızlığım yanıbaşımda bekliyor beni..
Bilirsin, hiç sevmedim "Elveda" ları. Kaç kez "Hoşçakal" dediğimi de saymadım sana..
Şimdi tek bir kelime bile etme, susuşalım sadece.
Son kez "Elveda" demeyi öğret, gitmeden önce...
Bu hiddet benim!
Kimse sahiplenmesin! Bütün suçlar ‘yine benim!
Kimse, nezaketini araya verip,
suçtan pay çıkarmasın kendine!
Nesnelerinizin, kelimelerinizin, zamanınızın, sevginizin ziyanlığına yanmayın!
Hasarı tespit edin yeter!
Bedelini, fazlasına canımı ekleyip ödeyeceğim! Sıyrılıp çekilirken aranızdan,
‘üstüm kalsın’ diyebileceğim!
Meğer siz, nasıl da yetermişsiniz size! Bilemedim…
Sağ olun,
sizi sevmeme izin verdiğiniz için
ve beni sevdiğiniz için…
ÜSTÜM KALSIN!!!...
Ellerimde bıraktığın ıslaklığını da alıp gitsen ya..
Aksa ya gözlerimden gözlerin gözyaşlarım gibi..
Bana yokluğunu öğret..
"Hiç bir şey güzel olmayacak bundan sonra" de, "Sen yoksun" de, "Ben yokum" de.
"Denizin lekesi de çıkar elbet bir gün", "Bundan sonra hiç gelmeyecek baharların, hep zemherilerde üşüyeceksin" de..
Köhnemiş bir hayatın içinden aldığın beni, bırak aldığın yere.
Bana gitmeyi öğret..
Zannettim ki çok kolay olacaktı, dönüp sırtımı ağır adımlarla yürüyecektim sadece. Hiç bir şey eksilmemiş gibi tutup hayatın bir ucundan, avutacaktım kendimi, kendi süslediğim yalanlarla.
Bilemezdim ki, öğrenmediğimi gitmeleri. Takıldı ayaklarım yıllara, sendeledim, sarsılıp kaldım olduğum yerde.
Bir adım bile atamıyorum şimdi ne önüme ne de ardıma, bekliyorum öylece.
Bana ıssızlığı öğret..
Kalabalıkların arasında duymuyorum hiç bir sesi. Ne bir sevda, ne de bir dost eli çekip çıkaramıyor beni ıssızlığımdan.
Koskoca dünyada bir ben kalmışım sanki tek başıma.
Oysa ki devam etmekte hayat, akıp gidiyor zaman herkes için. Gün yine doğuyor bir yerlerde, akşamlar oluyor. Şehrin ışıkları aydınlatıyor bir bir sokakları.
Yağmurlar yağıyor.. Derin bir nefes alıp, içime çekmek isterken fark ediyorum toprağın kokusunu bile hissetmediğimi artık.
Bana sensiz ağlamayı öğret..
Hiç bilmedim ki ben yalnız ağlamayı. Küçük bir kız çocuğu gibi sığındığım kollar, şimdi öylesine uzak, bir o kadar da yabancı..
Seninle olan çokluğumu bırakırken sende, benimle kalacak yalnızlığım yanıbaşımda bekliyor beni..
Bilirsin, hiç sevmedim "Elveda" ları. Kaç kez "Hoşçakal" dediğimi de saymadım sana..
Şimdi tek bir kelime bile etme, susuşalım sadece.
Son kez "Elveda" demeyi öğret, gitmeden önce...
Bu hiddet benim!
Kimse sahiplenmesin! Bütün suçlar ‘yine benim!
Kimse, nezaketini araya verip,
suçtan pay çıkarmasın kendine!
Nesnelerinizin, kelimelerinizin, zamanınızın, sevginizin ziyanlığına yanmayın!
Hasarı tespit edin yeter!
Bedelini, fazlasına canımı ekleyip ödeyeceğim! Sıyrılıp çekilirken aranızdan,
‘üstüm kalsın’ diyebileceğim!
Meğer siz, nasıl da yetermişsiniz size! Bilemedim…
Sağ olun,
sizi sevmeme izin verdiğiniz için
ve beni sevdiğiniz için…
ÜSTÜM KALSIN!!!...
aLıntıdır..
Perdeler hep kapalı
Ses yok
Sen yoksun.
Bir saat var her saniyede kimsesizliğimi yüzüme vuran.
Yüzüm; ?
Kim bilir hangi açısına saklanmış aynanın.
Lavaboma sürükledim az önce
Tüm ucuz rolleri…
Ses yok
Sen yoksun.
Bir saat var her saniyede kimsesizliğimi yüzüme vuran.
Yüzüm; ?
Kim bilir hangi açısına saklanmış aynanın.
Lavaboma sürükledim az önce
Tüm ucuz rolleri…
