S
SiR ReaLiST
Guest
GS TV programcısı ve Galatasaray Dergisi yazarı Atahan Altınordu, son 10 yılın en iyi Galatasaray 11'ini sizler için seçti.
Kaleci: Taffarel
Mondragon ve Taffarel; ikisi de büyük adamlar, büyük kalecilerdi. Galatasaray, 10 sene boyunca kalesini dünyanın en iyilerine teslim etti sayelerinde. Gönül ister ki iki kaleciyle oynasın bu düşler ülkesindeki takım. Ama biz düşün içinde bile mantık arayalım, seçelim birini. Yarı finalde Heart’ın kafası ve Bülent’in ters vuruşunu, finalde Overmars’ın duble şutu ve Henry’nin çıkmaz topunu çıkaran büyük maçların kalecisi Taffarel, top tekniği de göz önüne alındığında yalnızca Galatasaray’ın değil dünya tarihinin bir numarasıdır bana göre. İşin içine duygularımı katmadığımı iddia etmiyorum tabii. Çugüziell adamdın be Tafo!
Sağ bek: Capone
Stoper oynar, kesiciliği ve ısrarcı mücadelesiyle sindirir rakibini. Sağ bek oynar, ters ve düz kanada eliyle bırakırmışçasına attığı uzun toplarla, kademeleriyle çift yönlü doping olur takımına. Nerede oynarsa oynar, arka direkte biter ve vurur kafayı. Bazen uçarak vurur, bazen vurduktan sonra uçar; bulur fileleri. Bir Galatasaraylının en iyi 11’ine girebilmek için, büyük futbolcu olmak kadar Galatasaray’a yakışan bir adam da olmak gerekir elbette. Capone, her iki şarta da uyduğu için burada. Arsenal maçının uzatmalarında, Galatasaray hücumdayken Taffarel’e ayağını çektiriyor, top savunmaya geldiğinde kalkıp sahanın en uzak köşesine vurarak tekrar yatıyordu. Unutulmayacaksın İzmirli!
Sol bek: Ergün
Doğruya doğru. Son on yılın, belki tüm yılların en iyi sol bek performansını sergileyen isim değil Ergün; ikincisi. Ama düşler ülkesinin takımında küçük değil büyük adamların adı geçebilir sadece. “Buz Adam”ın kale çizgisinde bile atmaktan çekinmediği soğukkanlı çalımlar, topu sol ayağına alıp yaptığı kesmeler; ileride torunlara anlatılmak için sırasını bekliyor.
Stoper: Bülent Korkmaz
Çıkmış bir omuz, sargılı bir beden değil yalnızca Bülent Korkmaz deyince zihinde canlanan. Cesaret, umut, liderlik, isyan, kararlılık, hırs, başarı, mutluluk… Herhangi on kişiye bir Kaptan gerekiyorsa, sargılı olmayan kolunda bir pazubandıyla orada olmalıdır Büyük Kaptan.
Stoper: Popescu
Bir savunma ikilisi ne kadar uyumlu olabilir? Bir takımda kaç tane lider olabilir; birbiriyle de çok iyi anlaşan? Kaç Kaptan olabilir bir takımda? Kaç efsane olabilir? Hırsı ve mücadelesiyle savunmanın agresif kanadını oluştururken Bülent Korkmaz; Popescu da orta saha geçmişi ve top hakimiyetiyle aklı temsil ediyordu. Savunmadan nasıl top çıkarılır? Popescu nasıl çıkarıyorsa, öyle. Etkili frikikleri ve kırmızı kartı henüz görmeden sahayı terk etmeye kadar varan profesyonelliğini de anmış olalım.
Orta Saha: Arda
Baştan söyleyeyim, orta sahaların tamamı hücumcu olacak. Devler Ligi’nde değil, Düşler Ligi’nde mücadele edecek çünkü bu takım. Ama yine de; Arda, Messi değil de Iniesta rolüyle bu takımda. Daha yerel bir örnekle Okan’ın yaptığını yapmak zorunda. Artık olduğu kadar. Olmazsa da yenilecek rakibi yok takımımızın. Arda, altyapıdan yetişip takımı sırtında taşıyarak, 21 yaşında kaptanlık pazubandını koluna takarak burada yer almayı çoktan hak etti.
Orta Saha: Hagi
Hayır, bir şey söylemeyeceğim. Söyleyemedim de zaten bugüne değin. Sen dünyanın en büyük takımlarıyla, en büyük turnuvalarda oyna. Sonra gel, Erzurumspor maçının son dakikasında skoru 7-0’a getiren golü atınca o çocuksu ifadeyi yerleştir yüzüne. Milyarlarca insan içerisinde en sevdiğim.
Sağ Açık: Kader Keita
Maçların bir yarısını Kapalı’dan, diğer yarısını Numaralı’dan izlemek isteme nedeni. Kısa zamanda bağladı kendine. Top hakimiyeti, insanüstü çalımları ve basın klişesiyle “sempatik tavırları” ile müthiş bir doğa olayı, Keita.
Sol Açık: Ribery
Sürat, teknik, zekâ ve bir kanat oyuncusunun sahip olması gereken her türlü yetenek… Yarım sezonda ne yapılabilirse yaptı. Yaptı ve gitti. Kaçmış olmasa da bir şekilde gidecek, elde tutulamayacaktı. Ama düşünüyorum da, “Takım sana vermek ekstra Bonus” repliği, en çok ona yakışırdı.
Yardımcı Forvet: Harry Kewell
Ona sadece futbol gözlükleriyle bakmak eksik kalır. Bir süperstarı, ne bileyim sanki çok iyi futbol da oynayabilen bir Hollywood yıldızını her hafta Ali Sami Yen’de izliyoruz. Bunu koyalım bir kenara. Asaletini, göze ve gönle hitap edişini, rakibe ve daha genelinde futbola saygısını, profesyonelliğini de bir diğer kenarda tutalım; şimdi takalım futbol gözlüklerini. Ne görüyoruz? Cetvelle çizilmiş, yan ağları hedef almış şutlar; adrese teslim ortalar ve maksimum düzeyde futbol bilgisi. “Biz bu maçı alırız, çünkü sahada O var.” hissiyatını, onun kadar güçlü az kişi verebilir.
Santrfor: Mario Jardel
Hâlen, Türkiye Ligi’ne kariyerinin zirvesindeyken gelen tek yıldız. “Avrupa Gol Kralı”nı Türkiye’ye getirmek imkansızdı, başarıldı. Ve sonucunda bir sezon boyunca gole doyduk. Hem de her türlüsüne. Ayak içi, ayak dışı, kafa, vole, uzaktan şut… Bir röveşatasını göremedik, ki ona da çok yaklaşmıştık. Süper Mario, bu topraklardan geçmiş en büyük golcüydü. Yönetilemedi, yazık oldu.
Atahan Altınordu, Goal.com
Kaleci: Taffarel
Mondragon ve Taffarel; ikisi de büyük adamlar, büyük kalecilerdi. Galatasaray, 10 sene boyunca kalesini dünyanın en iyilerine teslim etti sayelerinde. Gönül ister ki iki kaleciyle oynasın bu düşler ülkesindeki takım. Ama biz düşün içinde bile mantık arayalım, seçelim birini. Yarı finalde Heart’ın kafası ve Bülent’in ters vuruşunu, finalde Overmars’ın duble şutu ve Henry’nin çıkmaz topunu çıkaran büyük maçların kalecisi Taffarel, top tekniği de göz önüne alındığında yalnızca Galatasaray’ın değil dünya tarihinin bir numarasıdır bana göre. İşin içine duygularımı katmadığımı iddia etmiyorum tabii. Çugüziell adamdın be Tafo!
Sağ bek: Capone
Stoper oynar, kesiciliği ve ısrarcı mücadelesiyle sindirir rakibini. Sağ bek oynar, ters ve düz kanada eliyle bırakırmışçasına attığı uzun toplarla, kademeleriyle çift yönlü doping olur takımına. Nerede oynarsa oynar, arka direkte biter ve vurur kafayı. Bazen uçarak vurur, bazen vurduktan sonra uçar; bulur fileleri. Bir Galatasaraylının en iyi 11’ine girebilmek için, büyük futbolcu olmak kadar Galatasaray’a yakışan bir adam da olmak gerekir elbette. Capone, her iki şarta da uyduğu için burada. Arsenal maçının uzatmalarında, Galatasaray hücumdayken Taffarel’e ayağını çektiriyor, top savunmaya geldiğinde kalkıp sahanın en uzak köşesine vurarak tekrar yatıyordu. Unutulmayacaksın İzmirli!
Sol bek: Ergün
Doğruya doğru. Son on yılın, belki tüm yılların en iyi sol bek performansını sergileyen isim değil Ergün; ikincisi. Ama düşler ülkesinin takımında küçük değil büyük adamların adı geçebilir sadece. “Buz Adam”ın kale çizgisinde bile atmaktan çekinmediği soğukkanlı çalımlar, topu sol ayağına alıp yaptığı kesmeler; ileride torunlara anlatılmak için sırasını bekliyor.
Stoper: Bülent Korkmaz
Çıkmış bir omuz, sargılı bir beden değil yalnızca Bülent Korkmaz deyince zihinde canlanan. Cesaret, umut, liderlik, isyan, kararlılık, hırs, başarı, mutluluk… Herhangi on kişiye bir Kaptan gerekiyorsa, sargılı olmayan kolunda bir pazubandıyla orada olmalıdır Büyük Kaptan.
Stoper: Popescu
Bir savunma ikilisi ne kadar uyumlu olabilir? Bir takımda kaç tane lider olabilir; birbiriyle de çok iyi anlaşan? Kaç Kaptan olabilir bir takımda? Kaç efsane olabilir? Hırsı ve mücadelesiyle savunmanın agresif kanadını oluştururken Bülent Korkmaz; Popescu da orta saha geçmişi ve top hakimiyetiyle aklı temsil ediyordu. Savunmadan nasıl top çıkarılır? Popescu nasıl çıkarıyorsa, öyle. Etkili frikikleri ve kırmızı kartı henüz görmeden sahayı terk etmeye kadar varan profesyonelliğini de anmış olalım.
Orta Saha: Arda
Baştan söyleyeyim, orta sahaların tamamı hücumcu olacak. Devler Ligi’nde değil, Düşler Ligi’nde mücadele edecek çünkü bu takım. Ama yine de; Arda, Messi değil de Iniesta rolüyle bu takımda. Daha yerel bir örnekle Okan’ın yaptığını yapmak zorunda. Artık olduğu kadar. Olmazsa da yenilecek rakibi yok takımımızın. Arda, altyapıdan yetişip takımı sırtında taşıyarak, 21 yaşında kaptanlık pazubandını koluna takarak burada yer almayı çoktan hak etti.
Orta Saha: Hagi
Hayır, bir şey söylemeyeceğim. Söyleyemedim de zaten bugüne değin. Sen dünyanın en büyük takımlarıyla, en büyük turnuvalarda oyna. Sonra gel, Erzurumspor maçının son dakikasında skoru 7-0’a getiren golü atınca o çocuksu ifadeyi yerleştir yüzüne. Milyarlarca insan içerisinde en sevdiğim.
Sağ Açık: Kader Keita
Maçların bir yarısını Kapalı’dan, diğer yarısını Numaralı’dan izlemek isteme nedeni. Kısa zamanda bağladı kendine. Top hakimiyeti, insanüstü çalımları ve basın klişesiyle “sempatik tavırları” ile müthiş bir doğa olayı, Keita.
Sol Açık: Ribery
Sürat, teknik, zekâ ve bir kanat oyuncusunun sahip olması gereken her türlü yetenek… Yarım sezonda ne yapılabilirse yaptı. Yaptı ve gitti. Kaçmış olmasa da bir şekilde gidecek, elde tutulamayacaktı. Ama düşünüyorum da, “Takım sana vermek ekstra Bonus” repliği, en çok ona yakışırdı.
Yardımcı Forvet: Harry Kewell
Ona sadece futbol gözlükleriyle bakmak eksik kalır. Bir süperstarı, ne bileyim sanki çok iyi futbol da oynayabilen bir Hollywood yıldızını her hafta Ali Sami Yen’de izliyoruz. Bunu koyalım bir kenara. Asaletini, göze ve gönle hitap edişini, rakibe ve daha genelinde futbola saygısını, profesyonelliğini de bir diğer kenarda tutalım; şimdi takalım futbol gözlüklerini. Ne görüyoruz? Cetvelle çizilmiş, yan ağları hedef almış şutlar; adrese teslim ortalar ve maksimum düzeyde futbol bilgisi. “Biz bu maçı alırız, çünkü sahada O var.” hissiyatını, onun kadar güçlü az kişi verebilir.
Santrfor: Mario Jardel
Hâlen, Türkiye Ligi’ne kariyerinin zirvesindeyken gelen tek yıldız. “Avrupa Gol Kralı”nı Türkiye’ye getirmek imkansızdı, başarıldı. Ve sonucunda bir sezon boyunca gole doyduk. Hem de her türlüsüne. Ayak içi, ayak dışı, kafa, vole, uzaktan şut… Bir röveşatasını göremedik, ki ona da çok yaklaşmıştık. Süper Mario, bu topraklardan geçmiş en büyük golcüydü. Yönetilemedi, yazık oldu.
Atahan Altınordu, Goal.com
