-Ne alırdınız?
+ Biraz huzur. Umut soslu olsun lütfen.
Sabahları bir şeylerle uyanmaya alıştığınızda, mesela bir ten, boyuna çarpan ılık bir nefes, üzerinize rastgele atılmış, komik görünen ama bir o kadar da huzurlu bir çift kol... Bunlardan sonra bir gün yalnız uyanıyorsa eğer insan; sabah kahvesini içerken derisini lime lime doğramak istiyor bir jiletle. Ya da kendini bir banyo küvetinde boğduktan sonra masanın üzerinde hazır bulunan pasaport, bir küçük çanta ve kabul edilmemiş duaları eski gazeteye sarıp siyah bir poşete koyduktan sonra dikkat çekmesin diye, hiç bilmediği coğrafyalara kaçmak istiyor. Anlamsız gelen dillerde şarkılar dinleyerek, sadece bir nota beyninin içinde gezen tarla farelerini besliyor diye, dikenli tel bağlayıp ayak bileğinden, yüksek tepelerden aşağı atlayası geliyor insanın. İblis bungee jumping’i. Bunu ben icat ettim. Anlamsız bir dilde şarkı, hiç bilmediğin bir coğrafya ve anlamını bildiğin bir intihar, anlamı acıtan bir yalnızlık, anlayıp da anlamamazlıktan gelen bir uzaklık. İnsanın canı yanarken bir özlemde ya da bir ayrılıkta, kanatan şarkılar dinlemeli. La vie en rose dinleyip mezarlıkları ve morgları düşlemeli...
+Yine görüşeceğiz değil mi?
- Elbette. Bir gün cehennemde...
Batuhan Dedde
eline sağlık