Seni özlemenin kitabını yazabilirim...!

[Sahilim]

​

Seni özlemenin ne demek olduğunu sor bana...
Yetmiş iki dilde anlatabilirim...
Kitabını yazabilirim sayfalarca...
Yalnızlığın rezilliğini

kokuşmuşluğunu ve çıplaklığını da. ..
Ama hiç kimse
Kavuşmanın güzelliğini sormasın bana / anlatamam...
Ben sana hiç kavuşmadım ki..!​

Bilmiyorum dudakların nasıldır...
Sıcak mı ateş topu kadar

yoksa soğuk mu
Buza kesmiş bir bardak su gibi
Kıvrımlarına kırmızı karanfiller mi tutunmuş
Küle gizlenmiş kor mu var
Tenime değdiğinde dudakların

cemre mi düşer bedenime...
Mızrap değen bir saz teli gibi

titrer mi yüreğim bilmiyorum...
Ben hiç dudaklarına dokunmadım ki...!​

Bir kadını sardığında kolların
Ürkek ceylânlar nasıl kurtulur tuzağından...
Dolu yemiş yaprak gibi nasıl titrer bir yürek...
Ellerin nasıl okşar bir bedeni...
Goncalar nasıl güle döner sıcaklığınla / bilmiyorum...
Hiç sana sarılıp yatmadım ki...!​

Kısacası: tatmadım kavuşmayı / anlatamam...
Ama...
Seni özlemenin kitabını yazabilirim...
Anlatabilirim daldaki kuşa / topraktaki solucana...
Yokluğunda yıllardır

özlemine dayanmayı öğrendim...
Yokluğuna katlanmayı

aşağılık avunmayı öğrendim nasılsa ...
Ustası oldum beklemenin

tükenmek pahasına...!​

Ama hiç kimse / kavuşmayı...
İki derenin birbirine karışıp

sarmaş dolaş aktığı yatağın yorgunluğunu
Sormasın bana

anlatamam...
Çünkü seninle ben

ayrı kaynaktan doğmuş
Sularında hasretleri taşıyan

başka denizlere koşan iki ırmağız...
Birbirimize uzak topraklarda tüketirken yılları

aynamızda ayrı gökleri yansıtırız. ..
İşte onun için
İki dere nasıl karışır birbirine, asıl sığar iki nehir bir yatağa /bilmiyorum...
Seninle hiç aynı yatakta coşmadım ki...!​

Sen bana /yalnızca
Ve sadece kahpe sensizliği sor ...
Rezil beklemeyi, özlemeyi sor...
Tanrı şahidimdir kurda kuşa
dağa taşa bile anlatabilirim...
Demem o ki uzaktaki yakınım

vuslatlara yabancıyım,
Ama...
Seni özlemenin kitabını yazabilirim...!​

​

(alıntı)​

 

[Sahilim]