Sen gittin ya, şimdi her yer karanlık
Varlığında olan tüm renkler terk ettiğin gün sıyahları giydirdi üzerime
Gökkuşağı dahi sadece tek rengi gösteriyor, oda gece karanlığında doğuyor
Artık ihtiyaç duymuyor doğan güneşe
Yarasalar gibi dolaşıyorum etrafta sessizce
Kimseye zarar vermeden kaldırım taşlarına bakarak yürüyorum
Yosun tutmus boş sokaklarda
Elimdeki ucuz biranın tek mezesi şu yalnızlık
Daha bi efkarlı oluyormuş meğer sensiz içmek.
Beni anlatan her şarkıda sigaranın dumanını ciğerlerimde hissediyorum artık…
Beni bu yaşımda salya sümük ağlatan tek şey meğer neymiş biliyormusun?
Elini tutabilmek için söylediğim “O Masum Yalan…”
El falına çok iyi bakarım demiştim de, sen hemen avuçlarını açıp teslim etmiştin bana
O anı hatırlıyormusun bilmiyorum ama
Sen bu yalana inanınca ellerini bana teslim etmişdin
Tuttuğum elin değil sanki tüm bedenindi
Sen anlamadın ama ben çok heyecanlanmıştım.
Falın bitincede ellerini çektin ya elimden..
Annesinin elini bıraktığı için kaybolan bir çocuk gibi olmuştum…
Sen anlamadın ama, sen giderken tüm kelimelerde arkandan sürüklenerek geldi
Bir şey diyemedim sana, içimden attığım o çığlıkları duymanı isterdim
Ne olur gitme kal diye bağırdım sana sessizce
Kulak zarlarını patlatacak o çığlıklarımı sana duyuramadım
O parkta saatlerce oturdum senden sonra
Babasının gözleri önünde boğulan bir adamın yaşadığı şokları yaşattın bana
Sen giderken ben sadece sana bakıp tüm beceriksizliğimle ağladım
Sen giderken, ben sadece gidişini izlemedim
İçimden yalvardım Tanrıya, ne olur Tanrım geri gelip bana sarılsın
Beni bir annenin çocuğunu sevdiği gibi sevsin
Saçlarımı okşayıp bana tekrar sarılsın dedim
Ama beni ne Tanrı dinledi nede sen geri geldin
Peki sen şimdi bir daha geri gelmiyecekmisin?
Peki ben kime seni seviyorum derim?
Kim kaldı şimdi geriye beni avutacak?
Kim ben hasta olduğumda üzülecek?
Kim bana seni çok özledim diye bir mesaj çekecek gece yarıları?
Kim merak edicek beni?
Peki kim benimle kavga edecek masumca…
Biliyorum artık kimse bunları yaşatamayacak bana
Sen artık yoksun ya şimdi, ben her gece ağlarken seni ararım duvarlarda
Sen artık yoksun ya şimdi, ben bu sahil banklarında elimdeki ucuz birayla arkadaş olurum
Hatta benim dualarımı kabul etmeyen Tanrımla oturur konuşurum saatlerce
Her sevgiliye küfür eder sararım etrafa, sataşırım tüm mutlu insanlara
Aklıma senin bir beraberliğin olduğunu getirir
Lanet ederim banktaki yalnızlığıma ve salaklığıma…
Kurşunlar sıkarım her gece firar eden aklıma
Batırırım kaptanı olmayan tüm gemileri
Yıkarım tüm kurduğum hayallerimi
Tüm beyaz gelinliklerimi atarım şu fırtınası bitmeyen denize
Orucunu bozmuş biri gibi her dakika sarılırım bir dal sigaraya
Suç üstü yakalanırım katili olurken bir sevginin
Artık sen yoksun ya hayatımda ben her gece firar eder
Çocuk gibi aglarim baska kollarda
Sen bilmiyorsun ama annemde artık sıkıldı bu göz yaşlarımdan
“Sen Nasıl Erkeksin” diyor bana… Sahi, ben nasıl bir erkektim..?
Sen bilmiyorsun ama, ben hala bir çocuk gibi ağlıyorum odamdaki yatağımda
Her dökülen göz yaşımda bir dua sıkıyorum gökyüzüne
Kabul olmaz biliyorum ama
Olmama ihtimaline rağmen ben yinede titreyen bir bedenle ediyorum
Her seferinde kucağıma sen diye aldığım yastığım sırılsıklam oluyor.
Üzerinde dalga dalga iz bırakıyor tuzu bitmiş göz yaşım.
Sen bilmiyorsun ama galiba dün gecede dayak yemişim sokak serserilerinden
Elimdeki şarap şişesi kızdırmıştır yine
Ne yapayım adam gibi içemiyorum şu lanet acı şeyi
Ne zaman sarhoş olsam çığlıklarıma boğuluyor bu sahil şeridi
Sen beni unuttun ama, ben unutmanın förmülünü kaybettim
Sen beni unuttun ama, ben unutmak isterken dahi hatırlıyorum o kahrolasıca yüzünü
Beni mezar taşı gibi kas katı yapan o gözlerini
Birde neyi hiç unutmuyorum biliyormusun?
Hani cep telefonlarımıza devamlı birbirimize çağrılar atardık ya?
İşte onu… Sen her çağrı atıginda beni düşündüğün gelir aklıma
Ve bayramı karsılıyan bir çocuk mutluluğuyla seni arardım
Şu sıralar her telefonum çaldığında sensin sanıyorum
Sen olmadığını anlayıncada açmadan fırlatıyorum yanımdaki bir koltuğa
Ne olurduki az önce telefon açan kişi sen olsaydın?
Sen olsaydın, benim gibi güçsüz bir şekilde yaşayabilir miydin bu ayrılıktan sonra?
Geri dönmeyeceğimi bildiğin halde akla gelmeyecek çılgınlıklar yapar mıydın?
Her sabah aynı otobüs durağına çok sevdiğin papatyaları getirip bırakırmıydın?
Peki, her gece evimin önünde nöbet tutarmıydın?
Ağlamak için son insanında yanından gitmesini bekler miydin?
Yapmazdın değilmi? Peki…
Ozaman son kez iyi dinle beni
Hep derdim ya “Son Sevdiğimsin” diye..
Son sevdiğim değil “Son Seviyorum” dediğim oldun..
"]
Varlığında olan tüm renkler terk ettiğin gün sıyahları giydirdi üzerime
Gökkuşağı dahi sadece tek rengi gösteriyor, oda gece karanlığında doğuyor
Artık ihtiyaç duymuyor doğan güneşe
Yarasalar gibi dolaşıyorum etrafta sessizce
Kimseye zarar vermeden kaldırım taşlarına bakarak yürüyorum
Yosun tutmus boş sokaklarda
Elimdeki ucuz biranın tek mezesi şu yalnızlık
Daha bi efkarlı oluyormuş meğer sensiz içmek.
Beni anlatan her şarkıda sigaranın dumanını ciğerlerimde hissediyorum artık…
Beni bu yaşımda salya sümük ağlatan tek şey meğer neymiş biliyormusun?
Elini tutabilmek için söylediğim “O Masum Yalan…”
El falına çok iyi bakarım demiştim de, sen hemen avuçlarını açıp teslim etmiştin bana
O anı hatırlıyormusun bilmiyorum ama
Sen bu yalana inanınca ellerini bana teslim etmişdin
Tuttuğum elin değil sanki tüm bedenindi
Sen anlamadın ama ben çok heyecanlanmıştım.
Falın bitincede ellerini çektin ya elimden..
Annesinin elini bıraktığı için kaybolan bir çocuk gibi olmuştum…
Sen anlamadın ama, sen giderken tüm kelimelerde arkandan sürüklenerek geldi
Bir şey diyemedim sana, içimden attığım o çığlıkları duymanı isterdim
Ne olur gitme kal diye bağırdım sana sessizce
Kulak zarlarını patlatacak o çığlıklarımı sana duyuramadım
O parkta saatlerce oturdum senden sonra
Babasının gözleri önünde boğulan bir adamın yaşadığı şokları yaşattın bana
Sen giderken ben sadece sana bakıp tüm beceriksizliğimle ağladım
Sen giderken, ben sadece gidişini izlemedim
İçimden yalvardım Tanrıya, ne olur Tanrım geri gelip bana sarılsın
Beni bir annenin çocuğunu sevdiği gibi sevsin
Saçlarımı okşayıp bana tekrar sarılsın dedim
Ama beni ne Tanrı dinledi nede sen geri geldin
Peki sen şimdi bir daha geri gelmiyecekmisin?
Peki ben kime seni seviyorum derim?
Kim kaldı şimdi geriye beni avutacak?
Kim ben hasta olduğumda üzülecek?
Kim bana seni çok özledim diye bir mesaj çekecek gece yarıları?
Kim merak edicek beni?
Peki kim benimle kavga edecek masumca…
Biliyorum artık kimse bunları yaşatamayacak bana
Sen artık yoksun ya şimdi, ben her gece ağlarken seni ararım duvarlarda
Sen artık yoksun ya şimdi, ben bu sahil banklarında elimdeki ucuz birayla arkadaş olurum
Hatta benim dualarımı kabul etmeyen Tanrımla oturur konuşurum saatlerce
Her sevgiliye küfür eder sararım etrafa, sataşırım tüm mutlu insanlara
Aklıma senin bir beraberliğin olduğunu getirir
Lanet ederim banktaki yalnızlığıma ve salaklığıma…
Kurşunlar sıkarım her gece firar eden aklıma
Batırırım kaptanı olmayan tüm gemileri
Yıkarım tüm kurduğum hayallerimi
Tüm beyaz gelinliklerimi atarım şu fırtınası bitmeyen denize
Orucunu bozmuş biri gibi her dakika sarılırım bir dal sigaraya
Suç üstü yakalanırım katili olurken bir sevginin
Artık sen yoksun ya hayatımda ben her gece firar eder
Çocuk gibi aglarim baska kollarda
Sen bilmiyorsun ama annemde artık sıkıldı bu göz yaşlarımdan
“Sen Nasıl Erkeksin” diyor bana… Sahi, ben nasıl bir erkektim..?
Sen bilmiyorsun ama, ben hala bir çocuk gibi ağlıyorum odamdaki yatağımda
Her dökülen göz yaşımda bir dua sıkıyorum gökyüzüne
Kabul olmaz biliyorum ama
Olmama ihtimaline rağmen ben yinede titreyen bir bedenle ediyorum
Her seferinde kucağıma sen diye aldığım yastığım sırılsıklam oluyor.
Üzerinde dalga dalga iz bırakıyor tuzu bitmiş göz yaşım.
Sen bilmiyorsun ama galiba dün gecede dayak yemişim sokak serserilerinden
Elimdeki şarap şişesi kızdırmıştır yine
Ne yapayım adam gibi içemiyorum şu lanet acı şeyi
Ne zaman sarhoş olsam çığlıklarıma boğuluyor bu sahil şeridi
Sen beni unuttun ama, ben unutmanın förmülünü kaybettim
Sen beni unuttun ama, ben unutmak isterken dahi hatırlıyorum o kahrolasıca yüzünü
Beni mezar taşı gibi kas katı yapan o gözlerini
Birde neyi hiç unutmuyorum biliyormusun?
Hani cep telefonlarımıza devamlı birbirimize çağrılar atardık ya?
İşte onu… Sen her çağrı atıginda beni düşündüğün gelir aklıma
Ve bayramı karsılıyan bir çocuk mutluluğuyla seni arardım
Şu sıralar her telefonum çaldığında sensin sanıyorum
Sen olmadığını anlayıncada açmadan fırlatıyorum yanımdaki bir koltuğa
Ne olurduki az önce telefon açan kişi sen olsaydın?
Sen olsaydın, benim gibi güçsüz bir şekilde yaşayabilir miydin bu ayrılıktan sonra?
Geri dönmeyeceğimi bildiğin halde akla gelmeyecek çılgınlıklar yapar mıydın?
Her sabah aynı otobüs durağına çok sevdiğin papatyaları getirip bırakırmıydın?
Peki, her gece evimin önünde nöbet tutarmıydın?
Ağlamak için son insanında yanından gitmesini bekler miydin?
Yapmazdın değilmi? Peki…
Ozaman son kez iyi dinle beni
Hep derdim ya “Son Sevdiğimsin” diye..
Son sevdiğim değil “Son Seviyorum” dediğim oldun..
"]
