- Katılım
- 22 Haz 2007
- Mesajlar
- 10,386
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
Belki de biliyorsun da bilmemezlikten mi geliyorsun ?
Ne zaman gökyüzü kararmaya başlasa
Aklıma zifir saçların düşüyor.
Karanlık sokakların karanlığında yürürken hep
Bir yanım seni arar, bir yanım gölgemi.
Sana kurulmuş, söylenmiş her cümlenin içindeyim.
Sen bilmiyorsun..
Dört mevsimin özgürce yaşanmamış olanısın sen
Sen olmayınca sanki gecede ay yok yıldız yok benim için.
Ben ne zaman seni düşünsem yorgun bir gecede
Sensiz kalmanın acısı saplanır yüreğime.
Ne zaman güneş doğmaya başlasa doğudan
Hayalin gözlerime batıdan doğar.
Bedenim yatığıma düştüğünde, sen aklıma düşüyorsun
Yastığım adını duyuyor benden saatlerce
Sen bilmiyorsun..
Sensiz kalışım mı seni bu kadar büyüttü gözümde ?
Yoksa senin beni duymayışın, görmeyeşin mi ?
Alev alev yansam ne fayda ki senin gözünde
Nasılsa senin her halin bir şair’in ilk sözünde
Kimsesiz cümlelerin, sahipsiz gözyaşlarının sahibiyim.
Ne zaman hüzünlü bir şarkı çalsa her nakaratında seni arıyorum.
Ben aynı anda mutluluğu yaşarken aynı anda acıya tadanım.
Ben senin yarattığın, görmediğin, duymadığın, bilmediğin esirinim.
Sen bilmiyorsun..
Herşey ve herkes aklımdan geçiyorda bir tek Sen kalıyorsun..
Fatih Akardere
Alıntıdır
