VoyVoy
FoRuM MüHeNDiSi
Günümüzün hastalığı olmuş çıkmış. Kimse kendi kapısının önünü temizlemeden, kendisinin hangi kusurları var diye bakmadan başkasını eleştirir. Halbuki öncelik ile kendimizi düzeltsek
nasıl olur?
Son yılların moda bi deyimmi var ‘Benim kalbim temiz ama falanca namaz kılıyor ve işlemediği günah yok, ben ondan daha iyiyim’. Haşa kimin kimden imanca daha üstün olduğunu ancak ALLAH bilir.
Biz buna nasıl karar veririz ? Kal diki herkes kendi hesabından sorumlu bize ne oluyor ki ?
Bu çağda kalb temizliği öyle bir özellik olarak lanse ediliyor ki sanki insanin kalbi temiz olsun da ibadetlerini yapmasa da olur gibisinden. Bu nasıl bir zihniyet, yani Allah’ın kanunlarını ciynemek değil mi bu?
Şimdi bir Hıristiyan, Yahudi veya ateist dese ki benim de kalbim temiz aramızdaki fark nedir o zaman?
Nasıl cevap veririz bu soruya? Yani ben namaz kılmıyorum ama kalbim temiz demek ile kendimizi başka düşüncelere
ve dinlere mensup insanlar ile aynı kefeye koymuş olmaz mıyız?
Müslüman’ın zaten kalbinde fesatlik ve kötülük olmuyacak bundan tabii birşey olabilir mi? Yani bu artı bir meziyet değil zaten olması gereken bir özellik.
Bence bu sorumluluktan kaçmaktır, dinin getirdiği sorumluluklardan kaçmaktır. Nasıl kalb temizliğimizin
bize yeterli olacağını düşünürüz, bize sorulacak ilk şey namazdır bunu nasıl göz ardı ederiz?
Yani dinimiz o kadar mi zor?
Günün 24 saati var bunun 1 saatini namaz kılarak yarim saatini dualar okuyarak geçirsek çok mu? Allah bize 24
saat vermiş biz bunun 1.5 saatini ibadet ve şükür için ayırsak çok mu zaman kayıp ederiz?
nasıl olur?
Son yılların moda bi deyimmi var ‘Benim kalbim temiz ama falanca namaz kılıyor ve işlemediği günah yok, ben ondan daha iyiyim’. Haşa kimin kimden imanca daha üstün olduğunu ancak ALLAH bilir.
Biz buna nasıl karar veririz ? Kal diki herkes kendi hesabından sorumlu bize ne oluyor ki ?
Bu çağda kalb temizliği öyle bir özellik olarak lanse ediliyor ki sanki insanin kalbi temiz olsun da ibadetlerini yapmasa da olur gibisinden. Bu nasıl bir zihniyet, yani Allah’ın kanunlarını ciynemek değil mi bu?
Şimdi bir Hıristiyan, Yahudi veya ateist dese ki benim de kalbim temiz aramızdaki fark nedir o zaman?
Nasıl cevap veririz bu soruya? Yani ben namaz kılmıyorum ama kalbim temiz demek ile kendimizi başka düşüncelere
ve dinlere mensup insanlar ile aynı kefeye koymuş olmaz mıyız?
Müslüman’ın zaten kalbinde fesatlik ve kötülük olmuyacak bundan tabii birşey olabilir mi? Yani bu artı bir meziyet değil zaten olması gereken bir özellik.
Bence bu sorumluluktan kaçmaktır, dinin getirdiği sorumluluklardan kaçmaktır. Nasıl kalb temizliğimizin
bize yeterli olacağını düşünürüz, bize sorulacak ilk şey namazdır bunu nasıl göz ardı ederiz?
Yani dinimiz o kadar mi zor?
Günün 24 saati var bunun 1 saatini namaz kılarak yarim saatini dualar okuyarak geçirsek çok mu? Allah bize 24
saat vermiş biz bunun 1.5 saatini ibadet ve şükür için ayırsak çok mu zaman kayıp ederiz?
