~~Merhaba Eylül!~~

[Ata Kızı]

Ata Kızından Eylül' de Fısıltılar...​

Merhaba Eylül! ..

Uzun sürdü yağmurlarım, bir türlü açılmak bilmedi bulutlar...Şaşı gözüm gibiydi güneş; bir öyle, bir böyle...Ah bu mevsim! ..Ne yağmuru bitti, ne de düşürdüğü sarı yaprakları...Esti de esti rüzgar; üşüttü ağaçları ve kuşları, döküldü diplerine çiçeklerdeki taç yapraklar; döndü hepsi, solgun bir güle...Kokularını yitirdiler ah çeke çeke...Kapandılar içlerine; bana benzediler gitgide...Baharı beklemeye başladılar, yeniden yeşermek için ya, nasıl kıskanmam onları! ..

Ya ben! ..Ben, yitireli çok oldu baharı...İşte bu yüzden özenirim, çok kereler bahar yaşayan ağaçlara, çiçeklere, sarmaşıklara, hatta otlara...

Olamam ki, olamam ki! ...

Buna rağmen, içimdeki çocuğu yaşatmanın yollarını öğretti hayat bana...Her hücreme acıyı enjekte ederek hem de! ..Yaşamak zordu, insan olmak hepten zordu, aşk zordu bir de! ..Hele ben gibi her gününe yeni aşklar, yeni sevgiler büyüten biri için, daha bir zordu yaşamak! ..

sabahı okşayan elimde çakır dikeni
akşamı bekleyen yüreğimde yar yüzü...
o neredeyse! ..

yok! ..

 

[Ata Kızı]

En güzel kitapları kitapsız birine verdim.
En güzel sözleri ona söyledim
Şiirlerden mutluluk kokanları seçtim
En güzel şarkıları da ona gönderdim
İçinde ulaşılmaz bir aşkın çığlıkları yürek yakar..
Şimdi kalemimden dizelerime dökülen bir mürekkep kan ağlar
Tam dindi dinecek derken,
Yazdım.. yaprak dökümü,
Sildim.. iklim sonbahar

 

[Ata Kızı]

Artık Eylül güzelim...
Yağdı yağacak yağmur havalarında, üzüldüm mü nasıl üzülürüm, umutlandım mı nasıl sevinirim, bilemezsin.

***

Şimdi üzgünüm...

Son yapraklarını da rüzgara teslim etmek üzere olan çırılçıplak bir ağaç gibi, rengimden ve neşemden eser yok...

Yalnızım...

Biliyorum; bunu ben yapıyorum.

Ama elimde değil.

Benim baktığım yerden hayat böyle gözüküyor ve başka bir açıdan bakmaya gücüm yok!

Zamana teslimim...

Gündüz vakti, perdeleri kapalı bir odada aydınlık arayan adamım...

Işık dışarıda...

Korkuyorum...

Bu korkuyla, kendi karanlığıma sığınmak, hüzünden ibaret...

Hüzün...

Hüzün ki, baştan çıkarır...

Hüzün; iskeleye bağlı geminin halatlarını zorlayan arsız rüzgar...

Koparsa ne olur?

Bu, düşünülecek bir şey değildir...

Bir yanım iskeleye çarparken ve bir yanım ufka arzulu...

Bu, düşünülecek bir şey değildir...

Hüzün; “kopsun inceldiği yerden”e giden tehlikeli bir yoldur çünkü...

Çünkü hüzün, şuuru koynuna alır ve masumca uyutur...

***

Yağdı yağacak yağmur havalarında, üzüldüm mü nasıl üzülürüm, umutlandım mı nasıl sevinirim, bilemezsin.

Belki bu gelen yağmur, benden kalan artıkları temizleyecek ve bana “vaktin doldu, artık geç oldu” diyecek...

Belki de bu yağmur, birkaç umut parçamı besleyip büyütecek, “son nefesten önceki her nefes, başlamasını bilene ilk nefes” diyecek...

***

Benim “Eylül”üm, işte böyle .....
“Hüzün” güzelim...



<A href="http://serpene.files.wordpress.com/2007/09/eylul_by_fiyonk14.jpg" rel=nofollow target=_blank>

 

[Ata Kızı]

Derinliğine sevdim,
Utanmaz gönlümün aklanmaz kuşkularını
Çılgınlığıma verdim,
Uslanmaz yüreğimin akılsız tutkularını
Çılgındım, aşkımı aradım
Aşıktım, nefreti kustum
Sevgiydim, aşka küstüm
Barıştım, umuda düştüm
Dosttum, kendimi unuttum
Arkadaştım, ayrı düştüm
Sırdaştım, yalnızlığa bulaştım
Sabırdım, çaresizliğe koştum
Yoruldum, vicdan azabı
Duruldum, pişmanlık gazabı
Başaramadım kini, tanıyamadım nefreti
'Şimdiden tez yok' tokatladım hislerimi!
Ne yaptığımı bilsem mi iyi?
Kararlarıma bulaşmış, dengesiz bir öfke parlar!
Bağırdım! .. yaprak dökümü
Sustum! .. iklim sonbahar… ​

 

[Ata Kızı]

Bir eylüldü başlayan içimde
Ağaçlar dökmüştü yapraklarını
Çimenler sararmıştı
Rengi solmuştu tüm çiçeklerin
Gökyüzünü kara bulutlar sarmıştı
Katar gidiyordu kuşlar uzaklara
Deli deli esiyordu rüzgar
Dağılmıştı yazdan kalan ne varsa
Yaşanmamış bir mevsim gibiydi bahar

Neydi o bir zamanlar
Sevmişliğim, sevilmişliğim
O heyheyler, o delişmenlikler neydi
Ne bu kadere boyun eğmişliğim
Ne bu acıdan korlaşan yürek
Ne bu kurumuş nehir; gözyaşım
Önümdeki diz boyu karanlıklar da ne
Ne bu ardımdaki kül yığını; elli yaşım

Beni kötü yakaladın haziran
Gamlı, yıkık eylül sonuma
Bir ilk yaz tazeliği getirdin
Masmavi göğünle
Cana can katan güneşinle
Pırıl pırıl engin denizinle girdin içime
Çiçekler açtı dokunduğun
Çimler büyüdü yürüdüğün
Ve güller katmer oldu güldüğün yerde

Başımda senin kuşların kanat çırpıyor şimdi
Oldurduğun yemişlerin ağırlığından
Dallarım yere değiyor
Güneşi batmadan saçlarının
Bir dolunay doğuyor bakışlarından
Gün boyu senden bir meltem esiyor yanan alnıma
Uykusuz gecelerim seninle apaydınlık
Başım dönüyor, of başım dönüyor yaşamaktan
Ölebilirim artık

Ölme diyorsan; gitme kal öyleyse
Sarıl sımsıkı, tenim ol, beni bırakma
Baksana; parmak uçlarım ateş
Lavlar fışkırıyor göz bebeklerimden
Hadi gel, tut ellerimi, benimle yan
Benimle meydan oku her çaresizliğe
Benimle uyu, benimle uyan
Birlikte varalım on üçüncü aylara​

 

[Ata Kızı]

Adım Eylül
Bakmayın hüzün taşıdığıma
Dinmez acılarım , olmadık yüküm var taşıdığım
Gülüşüme aldanmayın Eylül dür benim adım..
Yüreğimde binbir kırık var
Yinede yıkılmam dimdik başım , yine ..yine ayaktayım !!



( Yazan - Ata Kızı )
​

 

[Ata Kızı]

Yine bir Eylül
Yeni bir Eylül
Kimse sevemez Eylülü benim kadar
Ve kimseyi üzemez Eylül beni üzdüğü kadar
Yine hayatımdan geçip giden
Bir mutluluk karesine asılıyım
Ve havada Eylül kokusu var
Eylül yağdı bana
Eylül döküldü bana
Sarı Eylül
Masum Eylül

Merhametsiz Eylül
​

 

[Ata Kızı]

Reçeller..

Gülemedim ki hiç



hasta yatağının başucunda


haberi bu yüzden yoktur annemin


sol yanağımdaki gamzeden



Komodinin üstündeki


ilaçların sayısı arttıkça


kutularından yaptığım


gökdelenin uzamasına sevinirdim



Ve bilmezdim


annemin yaşantısındaki


renkliliğin yalnızca raflarda dizili


kavonozların içindeki


reçeller olduğunu​

alıntı

 

[Ata Kızı]

Eylül de bir bahar değil midir?
Görmesini bilene....

Eylül işte aşk değil midir? Ne kadar kuvvetli olursa firkat eylül artar şiddetle yürekte.
​

 

[Ata Kızı]

SONBAHAR PERİSİ EYLÜL OLSAM

MASANDA KARŞINA OTURSAM

YEMEKLERLE DEĞİL GÖZLERİMLE DOYSAN

DİLİNDEKİ TEK NAKARAT EYLÜL OLSAM
​

 

[Ata Kızı]

Bilmiyorum, siz bu yazıyı okurken yağmur yağıyor olacak mı?..
Belki yapraklar savruluyordur şimdi bulunduğunuz şehirde; belki sular kararıyordur yavaş yavaş...
Altın kızılı bir gurubun soyunmuş dalında çifte kumruları seyrediyorsunuz belki de...
Bir sanatoryum bahçesinde gezinen uzun saçlı, zayıf ve genç iki kaderdaştır belki ikindiler ve yağmurlar...
Belki sizin kentin huzurludur akşamları, belki de alaca düşmüş gecenin bir yüzünde siyah tırnaklarını ruhunuza geçirmeye çalışan ifritler dolaşır








Eylül... Her şair için ayrı bir Leyla;
kurşunî gelinlikler giyinip de gelen...
Dilemmaların çıldırtıcı sükunu bir yanda; ve bir yanda sislerin ve buğuların ardından sökün edip yürümüş sancıların ilhamı...
Katar katar uzaklaşan kuşların kanatlarına yüklenen son arzular kadar umutsuz ve beklenesi...

 

[Ata Kızı]

Eylül aşklarımın bittiği yerde başlar, Ve yine Eylül, aşklarımın başladığı yerde biter…




[URL="http://3.bp.blogspot.com/_KRly3B9N7qs/SN6Tjpew40I/AAAAAAAABM0/yROhnzz0Vhc/s400/eylül.png"][/URL]

 

[Ata Kızı]

Derinliğine sevdim,
Utanmaz gönlümün aklanmaz kuşkularını
Çılgınlığıma verdim,
Uslanmaz yüreğimin akılsız tutkularını
Çılgındım, aşkımı aradım
Aşıktım, nefreti kustum
Sevgiydim, aşka küstüm
Barıştım, umuda düştüm
Dosttum, kendimi unuttum
Arkadaştım, ayrı düştüm
Sırdaştım, yalnızlığa bulaştım
Sabırdım, çaresizliğe koştum
Yoruldum, vicdan azabı
Duruldum, pişmanlık gazabı
Başaramadım kini, tanıyamadım nefreti
'Şimdiden tez yok' tokatladım hislerimi!
Ne yaptığımı bilsem mi iyi?
Kararlarıma bulaşmış, dengesiz bir öfke parlar!
Bağırdım! .. yaprak dökümü
Sustum! .. iklim sonbahar…
​

<A href="http://www.resimle.net/data/media/16/manzara%20sonbahar.jpg" rel=nofollow target=_blank>​

 

[Ata Kızı]

Dilleri yoktur...

Sesleri çıkmaz ama yeniden hayata yeniden "o dala"

bağlanmak ve can kazanmak isterler

Dallarından ayrılığa savrulan yapraklar....

 

[Ata Kızı]

KİM DEMİŞ EYLÜL HÜZÜN DİYE !








Eylül deyiz şimdi işte , Mutluyum Ölesiye !!

 

[Ata Kızı]

Yaklaşıyor sonbahar
Ölümün adı dokunuyor dudak uçlarıma
Yeşil bir sis
Karanlığımı bölüyor
Ve bir ses;
“hadi öl!” diyor​

 

[Ata Kızı]

Kaç eylül biritirdim ben böyle, hepsinde sararıp dökülen yapraklar gibi mahzundum.
Göçmeye kanat çırpan takatinin sonuna varmaya çalışan kırlangıçlar gibi çaresizdim.
Her eylül yeni bir ayrılık oldu kırık kalplerle bırakıp,
Her eylül yeşermeden ölen bir fidanın eceli..

​

 

[Ata Kızı]

En çok Eylül ü sevdim ben .
Eylül'de düşen yapraklar gibi savruldum.....

​

 

[Ata Kızı]

EYLÜL NE YAPSIN!​

​

Nisanlar sana küsmüş sırtını çevirmişse​

Yağan yağmur ruhunu alt edip devirmişse​

Eylül ne yapsın?​

Hayaller beş paralık üstüne çiğ yağmışsa​

Gece erken başlayıp sevincini sağmışsa​

Eylül ne yapsın?​

Terk eden vefasız kapıyı çarpıp gitmişse​

Kaderinde payına güz gülleri düşmüşse​

Eylül ne yapsın?​

Hayatın hazan renginde hep soluk geçiyorsa​

Hüzünler ayrılıklar Eylül’ü seçiyorsa​

Eylül ne yapsın?​

​

​

​

​

Ben her bahar aşık olmam sonbaharı beklerim...

Sonbaharın akşamüstü rüzgarlarında aşık olurum...

Saçlarımı savurmasını, tenimi ılıkla soğuk arası tatlı tatlı okşamasını sen gibi hissederim...

Hayalimde her şeyini çizdiğim, karekterini, sevgini, insanlığını,hoyratlığını,serseriliğini çizdiğim, yüzünü çizemediğim sen gibi...
yüzünü hiç bir yüze benzetemediğim sen gibi...

​

​

​

​

​

​

​

 

[Ata Kızı]

ve hayat bir şarkının
nağmelerinde
eylül oldu
bir şiirin mısralarında

eylül umuda adanmış kız
eylül bir şiirin dokuduğu aşk
eylül iki kalbin tek duayla dileği
eylül henüz yaşanmamış zamanın adı
eylül doğmadan adı konulmuş dünya güzeli
eylül aşkı efsaneleştiren bir annenin meyvesi
eylül şiirden adama adak
eylül gözden gönülden sakınılan
eylül duasını bekleyene sunulan çocuk
eylül sonbahar rüzgarlarında yağan yağmur
eylül baharın son tazeliğinde açan sarı çiçek
eylül sevginin tenindeki koku
eylül içimize bırakılan aşkın anlamı
eylül aşkın ışıyan ısıtan ağaran yüzü
eylül sevda şarkımızın bitmeyen nakaratı