Kurtuluş Savaşı, HALK SAVAŞI DEĞİLDİ

[neb34]

Neyzen TEVFİK'in sana mesajı var hemde çok ''sağlam'' bir mesaj

Ne ararsın Tanrı ile aramda

Sen kimsin ki orucumu sorarsın?

Hakikaten gözün yoksa haramda,

Başı açığa niye türban sorarsın

Rakı, şarap içiyorsam sana ne.

Yoksa sana bir zararım içerim.

İkimiz de gelsek kıldan köprüye

Ben dürüstsem sarhoşken de geçerim.

Esir iken mümkün müdür ibadet?

Yatıp kalkıp Atatürk'e dua et.

Senin gibi dürzülerin yüzünden,

Dininden de soğuyacak bu millet

İşgaldeki hali sakın unutma,

Atatürk'e dil uzatma sebepsiz.

Sen anandan yine çıkardın amma,

Baban kimdi bilemezdin şerefsiz... Neyzen TEVFİK

Rıza Tevfik'in sana ve senin gibilere selamını getirdim.

Nerdesin sevketlim, Sultan Hamid Han?
Feryâdim varir mi bârigâhina?
Ölüm uykusundan bir lâhza uyan,
Su nankör milletin bak günâhina.


Târihler ismini andigi zaman,
Sana hak verecek, ey koca Sultan;
Bizdik utanmadan iftira atan,
Asrin en siyâsî Padisâhina.


'Pâdisah hem zâlim, hem deli' dedik,
Ihtilâle kiyam etmeli dedik;
Seytan ne dediyse, biz 'beli' dedik;
Çalistik fitnenin intibahina.


Dîvâne sen degil, meger bizmisiz,
Bir çürük iplige hülyâ dizmisiz.
Sade deli degil, edepsizmisiz.
Tükürdük atalar kiblegâhina.


Sonra cinsi bozuk, ahlâki fena,
Bir sürü türedi, girdi meydana.
Nerden çikti bunca veled-i zinâ?
Yuh olsun bunlarin ham ervâhina!


Bunlar halki didik didik ettiler,
Katliâma kadar sürüp gittiler.
Saçak öpmeyenler, secde ettiler.
Bir asi zabitin pis külâhina.


Bugün varsa yoksa ......
Şöhretine herkes fuzuli dellal
Alemi manadan bak da ibret al
Uğursuz talihin şu gümrahına


Haddi yok, açlikla derde girenin,
Sehpâ-yi kazâya boyun verenin.
Lânetle anilan cebâbirenin
Bu, rahmet okuttu en küstâhina.

Çok kisiye simdi vatan mezardir,
Herkesin belâdan nasîbi vardir,
Selâmetle eren pek bahtiyardir,
Harab büldânin sen sabahina.

Milliyet dâvâsi fiska büründü,
Ridâ-yi diyânet yerde süründü,
Türkün ruhu zorla âsi göründü,
Hem Peygamberine, hem Allâh'ina.



Sen hafiyelerle dem sürdün ancak
Bunlar her tarafa kurdu salıncak
Eli,yüzü kanlı bir sürü alçak
Kemend attı dehrin mihru mahına


Bu itler nedense bana salmadı
Bahalıydı başım kimse almadı
Seyrandan başka iş kalmadı
Gurbet ellerin bu seyyahına



Hoş oldu cilvesi Cumhuriyetin
Tadı kalmamıştı Meşrutiyetin
Deccale dil çalan böyle milletin
Bundan başka çare yok ıslahına



Lâkin sen sultânim gavs-i ekbersin
Âhiretten bile himmet eylersin,
Çok çekti su millet murada ersin
Sefâat kil sâhim mededhâhina.