- Katılım
- 11 Mar 2008
- Mesajlar
- 20,694
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
Ramazan boyunca beraber olmayan çiftler cennete gidiyormuş. Biz çoktan garanti ettik demek ki!
Her içtiği kahveden sonra, geleceğini merak edip fal baktıran 88 yaşında bir dedem var. Hayat sen ne vazgeçilmezsin...
Eve her gün Türkçe gazete alınır. Bir değil, birkaç tane. Babam hepsini de satır satır okur. İnternetten hepsini okuyabileceğini söylememize rağmen vazgeçmez bu huyundan. "Gazetenin kokusu başka..." der. Tamam okusun okumasına, koklasın koklamasına da; beğendiği yazıları kesip saklaması yok mu? Evde yer kalmadı be babacığım!
Yıllar boyunca herkesten gizli bir şekilde tuvalette gazete okuma alışkanlığım vardı. Ancak bu alışkanlık, annemin okuduğum gazetenin bol çıplak kadınlı pazar ekini tuvalette bulmasıyla son buldu. Bir daha o töhmetli bakışların altında kalmaktansa, sadece cep telefonuyla oyun oynamakla yetiniyorum evde.
Kel erkekleri karizmatik ve çekici bulurdum. Ta ki kel bir erkekle yatağa girip, elimi kafasına atıp saçlarından kavramak istediğimde çıkan "şlap" sesiyle büyük bir hüsrana uğrayana kadar.
Acemi birliğinde soğuktan göz damarlarım çatlamış ve iki gözümde beyaz kısımlar gözükmeyecek şekilde kan çanağına dönmüştü. Bölük binasından çıkıp usul usul eğitim alanından geçerken yanımdan geçmekte olan komando takımı ve sonra da biraz kırık komutanları ile göz göze geldik. Ben selam vermeye çalışırken bir anda koşarak yanıma geldi. Elini omzuma attı ve komando takımına beni göstererek, “İşte böyleee! İşte böyle gözünü kan bürümüş askerlere ihtiyacımız var! Koçum benim! İstikameeettt eğitim alanı! Burası Güneydoğu! Koooş!” deyip koşarak yanımdan uzaklaştılar. Oysa ben sadece bir kısa dönemdim ve sadece revire ulaşmaya çalışıyordum.
Son zamanlarda hayatım o kadar monotonlaştı ki, geçen gece rüyamda arkadaşlarla piknik yaptığımızı görüp heyecandan uyandım. Ah ekonomik kriz ah, ne hallere soktun bizi.
(Ç) alıntıdır
Her içtiği kahveden sonra, geleceğini merak edip fal baktıran 88 yaşında bir dedem var. Hayat sen ne vazgeçilmezsin...
Eve her gün Türkçe gazete alınır. Bir değil, birkaç tane. Babam hepsini de satır satır okur. İnternetten hepsini okuyabileceğini söylememize rağmen vazgeçmez bu huyundan. "Gazetenin kokusu başka..." der. Tamam okusun okumasına, koklasın koklamasına da; beğendiği yazıları kesip saklaması yok mu? Evde yer kalmadı be babacığım!
Yıllar boyunca herkesten gizli bir şekilde tuvalette gazete okuma alışkanlığım vardı. Ancak bu alışkanlık, annemin okuduğum gazetenin bol çıplak kadınlı pazar ekini tuvalette bulmasıyla son buldu. Bir daha o töhmetli bakışların altında kalmaktansa, sadece cep telefonuyla oyun oynamakla yetiniyorum evde.
Kel erkekleri karizmatik ve çekici bulurdum. Ta ki kel bir erkekle yatağa girip, elimi kafasına atıp saçlarından kavramak istediğimde çıkan "şlap" sesiyle büyük bir hüsrana uğrayana kadar.
Acemi birliğinde soğuktan göz damarlarım çatlamış ve iki gözümde beyaz kısımlar gözükmeyecek şekilde kan çanağına dönmüştü. Bölük binasından çıkıp usul usul eğitim alanından geçerken yanımdan geçmekte olan komando takımı ve sonra da biraz kırık komutanları ile göz göze geldik. Ben selam vermeye çalışırken bir anda koşarak yanıma geldi. Elini omzuma attı ve komando takımına beni göstererek, “İşte böyleee! İşte böyle gözünü kan bürümüş askerlere ihtiyacımız var! Koçum benim! İstikameeettt eğitim alanı! Burası Güneydoğu! Koooş!” deyip koşarak yanımdan uzaklaştılar. Oysa ben sadece bir kısa dönemdim ve sadece revire ulaşmaya çalışıyordum.
Son zamanlarda hayatım o kadar monotonlaştı ki, geçen gece rüyamda arkadaşlarla piknik yaptığımızı görüp heyecandan uyandım. Ah ekonomik kriz ah, ne hallere soktun bizi.
(Ç) alıntıdır
