Yaban Ellerinsin Artık
koyamadım kimseyi yerine,
denedim de denmez ya...
olmadı unutamadım bir türlü,
bak sen yaban ellerde mutlu,
ya ben tek başıma o kadar mutsuz..
zamanın da , daha küçükken,
o büyük sevgiyi koymamışmıydık kalbimize!
ahhh! sevgilim ne çok tutulmayacak sözler vermişiz...
Ne kadar uzun zaman geçti,
her şey, herkes değişti, biz değiştik de;
sevgimizi değiştiremedik,
bak hala ilk gün ki gibi kalbim,
kıpır-kıpır heyecanlı adını anmam yetiyor...
şimdi gel desen, tutsan ellerimden,
hiç düşünürmüydüm acaba? hemen gelirdim...
o kadar çok özlemişken seni, yaparmıydım o gururu...
neye? kime? aldandık böyle olduk,
biz bu hale düşecek çılgın aşıklasrmıydık,
çocuktuk, cahildik ve belki;
birbirimize tutamıyacağımız sözleride verdik,
ama biz sevdik be birbimizi zamanında..
o zamanlar o heyecanla, yüreğimiz aşk diye atarken,
nede kolaymış yarınları planlamak,
şimdi bak düğün haberini alıyorum yine yaban ellerden,
ahhh! ne hallere düştük ne kadar el olduk birbimize,
haberlerini bile başkalarından alır oldum dilberim...
madem ki unuttun beni, yuva kuruyorsun,
madem ki taşıyamadık bu sevgiyi,
yolun açık, bahtın açık, ha bi de şansın bol olsun..
ben seni hep sevdim, ama bil asla unutmayacağım
bunu desemde yalan olur bu kalp bir tane ,
ve tek olan kalp tek seni sevdi...
ömürboyu mutlu ol dilberim sen benim tek sevdiğim
asla seni beklerim demiyeceğim artık çünkü sen artık yaban ellerinsin...
(
