kıyıda köşede kalmış
karanlıkta gölgelerde
bilinmezlikleriyle kabullenişlerinde
korkularıyla yüzleş(eme)melerinde kalmış
duvarlarının soğukluğu tenine işlemiş
için için yanıyorken dışında üşümüş
duvarlarının sert katı yüzü ifadelerine yansımış
içten içe ağlıyorken güçlü görünmek adına etrafındakilere gülümsemiş
kaçmış kalabalıktan
olabildiğince kaçmış
yalnızlığa sığınmış
sevginin yokluğunda parçalanmış
parçalandıkça yalnızlıklarıda çoğalmış
ilk kez duvarlarının ötesine geçmek isteyen
kendi kendisini hem engelleyen hem de destekleyen
parçalanmış sevginin yokluğunda
ve tam da sevgi sevgili bekliyorken bir adım kadar yakınında bir nefes uzağında
parçalarını birleştiripte geçemeyen duvarlarından öteye
parçaları birleşse bile kendi olamayan bir şizofren düşün
maskeler yapmış
kalıplar çıkarmış
zamanla o kalıpların şeklini almış farklılaşmış
canı yanıyo ve adam akıllı şuuru yerinde
