Dost bulabilmek...
seni anlayan ..karşılıksız .. herşeyini ortaya koyan ...seven değer veren ...
bu zaman da gerçekten çok zor ...
dost olabilmek ve dost kalabilmek ümidiyle ..
* * *
Köşedeki fırının önünde her sabah kurulan
kahvaltı sofrasında bir tabure boştu. Fırıncı Ahmet,
kunduracı Kamil'in gelmediğini fark ederek,
esnaf arkadaşlarına seslendi:
"Kamil abi hasta değildir inşallah."
Sebzeci Mustafa,akşam birlikte çıktıklarını ve
onu eve bıraktığını belirtip, "Hiçbir şeyi yoktu" dedi.
Arastada,pazar günleri hariç her sabah kurulan
sabah kahvaltısı sofrasında mazeret bildirmeden
gelmeyen olmamıştı...
Kunduracı Kamil, 70 yaşlarında
olmasına rağmen ayakkabı tamirciliğini sürdürüyordu. Mesele para kazanmaktan çok
karısının dırdırından uzaklaşmaktı. Geçimi yerindeydi. Karısı Emine geçimsiz bir kadındı. Kunduracı Kamil, karısının bu ruh halini, çocuğunun olmamasına bağlıyor ve hiçbir gün
ona karşılık vermiyordu...
Sıcak pidenin kokusu, bütün sokağı sarmıştı neredeyse. Herkes kunduracı Kamil'in
gelmesini bekliyordu. Zaman geçtikçe de endişe artıyordu. Hiç kimse
bir tek lokma atmıyordu ağzına. Hatta bir oturuşta bir kuzuyu yediği rivayet edilen kasap Cemil dahi sabırlıydı...
Sebzeci Mustafa, "Eve telefon açıp soralım" dedi. Fırına girip,
Kamil'in evini aradı. Cevap veren yoktu. Telaşla dışarı çıktı. "Telefon çalıyor ama cevap veren yok" dedi arkadaşlarına...
Sanki komut almış gibi herkes ayağa kalktı, eve gidilmesi kararlaştırıldı.
Sebzeci Mustafa evi biliyordu,fırıncı Ahmet'in kamyonetine bindiler...
Ahmet'in ayağı titriyordu gaz bedalına basarken. Korku içindeydi. Kunduracı Kamil, onun için bir babaydı. Az mı iyilikleri olmuştu ona. Gözünün önünden geçti her şey film şeridi gibi...
"Şu iki katlı ahşap evin önünde dur" diyen
Mustafa'nın sesiyle kendine geldi. Kamyonet durduğunda,
120 kiloluk kasap Cemil'in kamyonet kasasından bir atlayışı vardı ki,
herkes gibi kendi de şaşırdı.
Sebzeci Mustafa, kapı ziline
uzun uzun basarken diğer arkadaşları da yanındaydı.
Kapıyı kunduracı Cemil açtı. Endişe, yerini sevince bırakmıştı. Kasap Ahmet,
"Baba, bizi meraklandırdın." dedi.
Kunduracı Kamil, hiçbir şey demeden
hemen arkasında duran karısına bakakaldı. Emine Hanım
başını eğdi ve tek bir söz söylemeden
kocasının omzuna dokundu.
Kunduracı Kamil, "Kamyonette bana da yer var mı?"
diyerek evden çıktı. Yolda arkadaşları
ne olduğunu sordu; "Uyanamadım" diyebildi.
Oysa gerçek başkaydı. Karısı Emine, arkadaşları için
"Siz yeme içmede berabersiniz" deyip duruyor,
ağzına geleni söylüyordu.
O da bu dostluklarının yıllara dayandığını ve başına bir şey
geldiğinde arkadaşlarının
onu yalnız bırakmayacağını söyleyip,
"Dostu- postu karıştırma hanım" diyordu...
Karısının gerçeği görebilmesi için
küçük bir test yapmıştı aslında kunduracı Kamil...
O sabah evinin kapısında
esnaf arkadaşlarını gördüğünde,karısına uzun uzun bakışı da
bu yüzdendi...
Adeta "Anladın mı?" dercesine...
* * *
Bugününüz dünden daha iyi olsun. Sağlıklı ve huzurlu günler dileğiyle...
