- Katılım
- 2 Nis 2007
- Mesajlar
- 28,387
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
Dokunuşun kadar yürek titreten gidişinin ilk sabahında zaman boğazımda bir düğüm
Yarım kalmış bir öykünün satır başlarında arama artık kendini
Gözlerinin kıyısında yakarken gemileri
Martıların çığlıklarına adıyorum gülümseyişlerimi
Mevsimleri ıslatıyorken vedalar
Son bahar bir çocuk düşürüyordu kalbinden
Yol yorgunu düşlerimi sırtlarken kalemim
Dudağımda detone olmuş tüm kelimeleri kusmakla meşguldüm
Düşlerimi sollayan ne idüğü belirsiz kelimelerin acıları dolarken içime
Ağırlık yapsın diye de bağrıma basıyordum aşkın gizemini
Susabildiğim kadardı hayat
Ve konuşabildiğim kadar aşk
Günahları aç karnına içiyorum ben
Toplu intiharlar taşıyorum üzerimde
Uydurduğum masalların inanırlığı kalmadı artık
Kuyruklu bir yalandım ben
Her şey başladığı yerde bitiyor şimdi
Günahlarımın tam gölgesinde
Öpeyim ve geçsin dedi hayat..
Çünkü en büyük günahtı seni sevmek
Titrek ellerimle tenhasına dokunuyorum gecenin
Yıldızların sırtına yaslıyorum kaçışlarımı
Korkarken ben ağlamaya
Kefilim oluyordu yalnızlık
Su uyudu düşman içimde
Günü düşürürken gece
Kendime kalıyorum
Gösterisine hazırlanan bir palyaçonun yüzünü taşıyor ruhum
Gözyaşı kokan gülüşlerimde intihar belirtileri
Parçalanmış gülüşlerimi dikmeye kalkışırken dudaklarım
Çaresizliğimi kemiriyor gi-dişlerin
Kendi elimle yıkıyorum ölümlerimi
Ve taziyeler düşürüyorum boşluğuma
Bir kaç ölüm daha gerek bana
Yangına düşmek kadar cesursa yüreğin bu ölümleri bana lütfeder misin?
alıntı
iyi geldi
