~PRENSES~
Romantizmin Delisi
BİR YAĞMUR VE MUTLULUK BORCUM OLSUN SANA!
Kimsesiz düşlerimin kol kanat geren yalnızlığında
Bilinmez bir yolculuğa çıkar yüreğim
Ve sen !
Geleceksen
Yağmurlu bir günün akşamında
Ezberlediğim kaldırım taşlarının /sokak kedilerinin arkadaşlığında /
Yürürken yollarda
Ansızın çık karşıma
Sevincim ve şaşkınlığım düşen damlaların sesinde yüreğime karışsın
Tut elimi sıkıca
Gelişinle , çocuklar gibi şenlensede ruhum
Gözlerime sıralanan bulutları fark edemeyeceksin
Dilimin ucunda sıra sıra dizilmiş kelimeler
Dudaklarımda cümlelere dönüşemeyecek
Gökyüzünde yağmur olup yeryüzüne düşmeyi bekleyen
Sağanak misali / hüzne sarılmış tüm umutlarım
yinede gelişinle mutlanacağım
Anlasana ...
Bilirsin hüzündür yağmurun sesi
Bilirim , sende benim kadar tanır yaşarsın bu hissi
Kederden yana ne varsa içimin derin kuytularında sakladığım
Kimsesizliğimde en içli şarkıların boğazımda düğümlenip
Yastığıma başımı koyduğumda / hıçkırarak ağladığım
Yalnız gecelerimin öksüzlüğünü / ihanetle örülmüş sol yanımın /
Yaşanmamış çocukluğumun / ödenmemiş faturasını
Atıp kaldırımlara / başımı omzuna koyup /
Yağmurla birlikte yağacağım şehrimin sokaklarına
Benimle ağlasana …
Sonra ,
Islak bir öpücük konduracağım yanağına usulca
İyi , ki geldin diyeceğim / iyi , ki geldin /
Varlığını ve yağmuru sarıp ruhuma / içimdeki çocuğa
Maviler giydireceğim
Hüzünden eser taşımayan şarkıların melodisi yayılırken
Karışıp gecenin karanlığına
Gelişinle arınan yüreğimi / hayalinle süsleyeceğim
Ve şimdi sen !
İster loş sokak lambasının ışığında
İste evine vardığında / çekilip odana
Yaktığın sigaranın dağılan dumanında
Pencerene vuran damlaların yalnızlığında
Kalemi kağıdı alıp yanına
Bir şiir yaz , yağmura
Benimse …
Bir yağmur ve mutluluk borcum olsun sana
ALINTI
