kuzay
Pesimist
- Katılım
- 2 Nis 2007
- Mesajlar
- 28,387
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
Gazi Mustafa Kemal ATATÜRK Çankaya köşkünde çalışma odasında bir gün oturmaktadır. Söndürdüğü sigaraların arkası kesilmez. Bi ara kendi kendine mırıldanır ve öfkelenir. Bağırarak genç yaverini çağırır.
-Emredin paşam!
-Otur. Der.
-Sana bir soru soracağım der paşa...
Bu topraklarda nereye gitsem halk elime sarılıyor. Benden medet umuyor benden mucizeler bekliyor bana yalvarıyorlar. Ben ne yapabilirimki bende onlar gibi bir insanım. Her sözümde her namemde kendi istikballerinin kendi ellerinde olduklarını söylemekteyim! Daha ne yapabilirim der...Söyle bana daha ne yapabilirim...Halk yoksul, aç, hasta,....
Söyle bana benim görmediğim daha ne var der...
Yaver sessizce paşanın gözlerine bakmaktadır...
İşte o sıra paşa birden hiddetlenir ve hızlı bir tonla
- Bana bir kahve getir çocuk der...
Kapıyı kapatırken yaverin yüzüne bir acı vurur...
Genç yaver Paşanın ağladığını görmektedir, kahve bahanedir...
-Emredin paşam!
-Otur. Der.
-Sana bir soru soracağım der paşa...
Bu topraklarda nereye gitsem halk elime sarılıyor. Benden medet umuyor benden mucizeler bekliyor bana yalvarıyorlar. Ben ne yapabilirimki bende onlar gibi bir insanım. Her sözümde her namemde kendi istikballerinin kendi ellerinde olduklarını söylemekteyim! Daha ne yapabilirim der...Söyle bana daha ne yapabilirim...Halk yoksul, aç, hasta,....
Söyle bana benim görmediğim daha ne var der...
Yaver sessizce paşanın gözlerine bakmaktadır...
İşte o sıra paşa birden hiddetlenir ve hızlı bir tonla
- Bana bir kahve getir çocuk der...
Kapıyı kapatırken yaverin yüzüne bir acı vurur...
Genç yaver Paşanın ağladığını görmektedir, kahve bahanedir...
