- Katılım
- 22 Haz 2007
- Mesajlar
- 10,386
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
Emeklerken ben, ayağa kaldırdın beni kollarımdan tutarak
Ve arkama geçip itmeye başladın beni o güzel yolun başından ileri doğru
Ayakta durabileceğime emin olduktan sonra
Dedin ki:
En önemlisi, her zaman olabilmek yan yana.
***
Bazen beni yalnız bıraktın, benim için, bu yolda tek başıma yürüyebildiğimi de görebilmek için
O anlamlı çizgilerini çizdin yolun, sınırlarını belirledin ve bir köşeye çekilip beni izlemeye başladın
Biliyordum gözlerin üzerimde
Merak etme
Dimdik ve ilkeli bir şekilde ilerliyorum
Hiç sapmadan o yemyeşil, o sıcacık, o anlamlı yoldan
Hiç ayrılmadan benim için yarattığın o güzel dünyadan
Biliyorum;
Her zaman ayakta duramaz insan, bazen sallanır, bazen yuvarlanır
Dedin ki:
Önemli olan düştüğünde ayağa kalkmaktır. Tökezlesen de bu yolda ellerim hep üstünde, kalbim hep seninle.
Bazen bunu hissetmek yetebilir
***
Yoruldum
İlk kez kaydı ayağım o sağlam yolda
Varlığını hissedemedim bir an
Sendeleyerek baktım etrafıma, aradım her yerde
Hani beni hep takip eden gözlerin nerede?
Orada mısın? Duyuyor musun beni?
Şimdi ben, sana soruyorum yüreği dev adam
(Ne söylesem sana seslendiğimde?)
Her şeyim
Açar mısın kollarını, düşe kalka sana geldiğimde?
Alıntıdır
Nesrin YILMAZ
Nesrin YILMAZ
