Güneş kara şapkasını çıkarıp
elveda derken güne
ağıt gibi ağır ağır çekilir
sonsuz maviliğin üstüne zifiri kara
Bir küheylan misali koşar gözlerim
penceremden sokağa ..
Korkularım karşılar beni hep kuytularda,
alkışlarla ..
Issız köşeleri tutmuş yasaklar,
Düşüncelerim hep o köşelerde tutsak
Koşmaktan yoruldu,
yorgun artık bakışlar
Çaresiz tükeniş, son çırpınışlar ..
Ve işte karşımdasın ..
Dünya ne kadar küçük şaşırdım ..
Hazin,
Seninle aynı çıkmazda yeniden buluştum ..
