Kötü görüntülerdi.
Çok kötü görüntülerdi.
Uzun süre bu acıyı unutmayacağız.
Ne fena, eskiden milli bayramlarda aynı duygularda buluşurduk.
Ülkemizin ortak zaferleriyle gurur duyar, bunu paylaşmaktan çekinmezdik. Ne fena ki artık bizi acılar birleştirebiliyor sadece. Katledildiğimizde hatırlıyoruz birlikte bu güzel toprakları paylaştığımızı. Dün yine böyle bir gündü.
Milyonlarca yürek Bahaeddin Nakıboğlu Camii’nin avlusunda toplandık.
Minik kızların, gencecik insanlarımızın tabutları önümüze geldikçe hep bir ağızdan “HELAL OLSUN” diye bağırdık.
Akıttığımız gözyaşları bize bu fenalığı yapanların peşini bırakmaz umarım.
ŞUURUMUZU MU KAYBETTİK?
Bu arada elimde olmadan cenazede bir detaya takıldım. Şehitlerimizin tabutlarının sarıldığı ay yıldızlı, kıymetli bayrağımızı tabutlara şeffaf koli bandıyla tutturmuşlardı. Bunu da öylesine özensizce yapmışlardı ki tabutların dört bir yanı bantlarla kaplıydı.
Bunu yapan her kimse yazıklar olsun! Bayrağımıza, o tabutun içine uzanmış melek uykusuna yatmış şehitlerimize saygısı olmayan o insana binlerce kere yazıklar olsun!
Devlet, doğru istihbaratı sağlayamayıp bu korkunç olayı önleyemeyerek yaşamlarında bu insanlara gösteremediği saygı ve sahiplenmeyi keşke cenazelerinde gösterebilseydi.
O Antep ki adının önüne Gazi kelimesi alacak kadar yürekli, bugüne kadar verdiği şehit sayısı herkesin malumu bir kenttir.
Oralarda hiçbir devlet görevlisi bir tabuta nasıl bayrak sarılacağını ve bunun şehitlere ve bayrağımıza göstereceğimiz en önemli saygı sembollerinden biri olduğunu bilmez mi?
Biz bu kadar mı şuurumuzu kaybettik? Yok arkadaş, benim hiç içime sinmedi koli bandına sarılı tabutlar.
İnanın bu yazıyı yazmaya utanıyorum ama elinde kocaman koli bandı ruloları olanlar utanmamışlar belli ki...
rahşan gülşan
