мя.кLєx
ву.נαgℓєя
Varmaz oldu, vermeye hiç elimiz,
Dönmez oldu, bir özüre dilimiz,
Teşekküre çoktan bitti pilimiz;
En küçük damlada, sabrımız taştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..
Bilgisizlik, ne vehimler üretti;
Önyargılar, vicdanları kör etti.
Dürüst olmak.. Affedilmez cür'etti,
Öfkemizden, yüreğimiz korlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..
Çağdaşlığı, maske yaptık yüzlere;
Bu çifte yüz, yakışmadı bizlere,
Merhametten, haktan yana sözlere,
Hoşgörümüz, neden böyle darlaştı?
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..
Bir tarafta, ilme şaşı bakanlar,
Bir tarafta at gözlüğü takanlar,
İrfan desen, bu lisandan kim anlar?
Gerçek âlim, gözümüzde horlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..
Helâl kazanç, nefsimize az geldi,
Bankerlere tavuk verdik, kaz geldi,
O gözyaşı sağnakları, vız geldi;
Saçlarımız, değirmende kırlaştı,
İnsan olmak bu kadar mı zorlaştı?..
Yedik içtik, haram helâl bir tuttuk,
Dişe göre ne bulursak hep yuttuk,
Mahşer, Mîzan, Kur'ân, vicdan unuttuk;
Yollarımız, hep zulümde birleşti,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?
Paspas oldu; sevgi, saygı, paraya,
Ahlâk döndü, kanayan bir yaraya,
Ailede, şeytan girdi araya;
Karı, koca, kardeş, bacı hırlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..
Evde pişen, bizi tatmin etmedi,
Beş yıldızlı sofra kurduk yetmedi,
Şişelerle yarışımız bitmedi;
Kalp gözümüz, şehvetlerle körleşti;
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..
Kendimizi, masaya hiç sermedik,
Başkasına hiç söz hakkı vermedik,
Sövdük, dövdük..Bunda vahşet görmedik
Mazlum yüzler, yumruklarla morlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..
Bayramlarda, beş dakika mezarlık,
Bir senede, iki namaz... Nazarlık,
Ettik hâşâ Allah ile pazarlık;
Bir gaflet ki; içimize yerleşti,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..
Oysa bizler, ihsan için varolduk;
Meleklerin secdettiği bir kulduk.
Bu şerefi taşımaktan yorulduk.
Edep, hayâ, akıl, fikir yozlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..
Dîn.. İslâm dinidir, Allah indinde,
İlim, irfan, sevgi, barış bu dinde,
İnsanlık, ne buldu, nefrette kinde ?
Sağduyumuz, hedefinden çok şaştı;
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..
Ey Mübarek akl-ı selîm , nerdesin?
Sen, ateşle aramızda perdesin,
Hasreti var, gör ki sana herkesin;
Cür'etimiz, haddimizi çok aştı;
İnsan olmak, ne kadar da zorlaştı...
CENGİZ NUMANOĞLU
INSAN OLMAK
Insan, biraz çocuk olmali, bir balon gordugunde istiyorum diye tutturup
aglayabilmeli. ;
Insanin bir annesi olmali etegini çekistirebilecegi,
Insan, yolda yürürken biraz da etrafina bakmali degisik hayatlari gormek için...
Insan, gecenin bir vakti yatagindan firlayip seni seviyorum diye bagirmali!
Insan, gecenin bir vakti yatagindan firlayip seni seviyorum diye bagirabilecegi
Insan, gecenin bir vakti yatagindan firlayip seni seviyorum diye bagirabilecegi
sevgilisi olduguna inanmali... ;
Insan, sabah uyandiginda yataginin basucunda bir gül ile bir not bulmali:
"Uyandirmaya kiyamadim... " ;
Insan, heyecan duymali yeni gunun getirdigi isiklar icin... ;
Insan, sinirlenmeli, kavga etmeli inandigi degerler icin.
Insan, arada asik olmali sonunda aci oldugunu bilerek... ;
Insan, bazen de sarhos olmali, bir turku tutturup sokaklari arsinlamali. ;
Insan, anlamsizca beklemeli telefonun calmasini, belki arayan odur diye...
Insan, efkarlanmali tabi biraz da; belki hic olmayacak seylere sirf efkar olsun diye... ;
Insan, ara ara kocaman olmali dunyalar kadar; herkesi kucaklamali. ;
Insan, bazen kendi olmali bazen herkesten bir parca...
Insan bazen de aptal olmali inanmak istedigi seylere inanmali. ; ;
Insan, gercek olmali ruya gorebilmek icin... ;
Insan, olmeli zamani gelince; ama "zamani" gelince...
Dönmez oldu, bir özüre dilimiz,
Teşekküre çoktan bitti pilimiz;
En küçük damlada, sabrımız taştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..
Bilgisizlik, ne vehimler üretti;
Önyargılar, vicdanları kör etti.
Dürüst olmak.. Affedilmez cür'etti,
Öfkemizden, yüreğimiz korlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..
Çağdaşlığı, maske yaptık yüzlere;
Bu çifte yüz, yakışmadı bizlere,
Merhametten, haktan yana sözlere,
Hoşgörümüz, neden böyle darlaştı?
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..
Bir tarafta, ilme şaşı bakanlar,
Bir tarafta at gözlüğü takanlar,
İrfan desen, bu lisandan kim anlar?
Gerçek âlim, gözümüzde horlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..
Helâl kazanç, nefsimize az geldi,
Bankerlere tavuk verdik, kaz geldi,
O gözyaşı sağnakları, vız geldi;
Saçlarımız, değirmende kırlaştı,
İnsan olmak bu kadar mı zorlaştı?..
Yedik içtik, haram helâl bir tuttuk,
Dişe göre ne bulursak hep yuttuk,
Mahşer, Mîzan, Kur'ân, vicdan unuttuk;
Yollarımız, hep zulümde birleşti,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?
Paspas oldu; sevgi, saygı, paraya,
Ahlâk döndü, kanayan bir yaraya,
Ailede, şeytan girdi araya;
Karı, koca, kardeş, bacı hırlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..
Evde pişen, bizi tatmin etmedi,
Beş yıldızlı sofra kurduk yetmedi,
Şişelerle yarışımız bitmedi;
Kalp gözümüz, şehvetlerle körleşti;
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..
Kendimizi, masaya hiç sermedik,
Başkasına hiç söz hakkı vermedik,
Sövdük, dövdük..Bunda vahşet görmedik
Mazlum yüzler, yumruklarla morlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..
Bayramlarda, beş dakika mezarlık,
Bir senede, iki namaz... Nazarlık,
Ettik hâşâ Allah ile pazarlık;
Bir gaflet ki; içimize yerleşti,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..
Oysa bizler, ihsan için varolduk;
Meleklerin secdettiği bir kulduk.
Bu şerefi taşımaktan yorulduk.
Edep, hayâ, akıl, fikir yozlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..
Dîn.. İslâm dinidir, Allah indinde,
İlim, irfan, sevgi, barış bu dinde,
İnsanlık, ne buldu, nefrette kinde ?
Sağduyumuz, hedefinden çok şaştı;
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..
Ey Mübarek akl-ı selîm , nerdesin?
Sen, ateşle aramızda perdesin,
Hasreti var, gör ki sana herkesin;
Cür'etimiz, haddimizi çok aştı;
İnsan olmak, ne kadar da zorlaştı...
CENGİZ NUMANOĞLU
INSAN OLMAK
Insan, biraz çocuk olmali, bir balon gordugunde istiyorum diye tutturup
aglayabilmeli. ;
Insanin bir annesi olmali etegini çekistirebilecegi,
Insan, yolda yürürken biraz da etrafina bakmali degisik hayatlari gormek için...
Insan, gecenin bir vakti yatagindan firlayip seni seviyorum diye bagirmali!
Insan, gecenin bir vakti yatagindan firlayip seni seviyorum diye bagirabilecegi
Insan, gecenin bir vakti yatagindan firlayip seni seviyorum diye bagirabilecegi
sevgilisi olduguna inanmali... ;
Insan, sabah uyandiginda yataginin basucunda bir gül ile bir not bulmali:
"Uyandirmaya kiyamadim... " ;
Insan, heyecan duymali yeni gunun getirdigi isiklar icin... ;
Insan, sinirlenmeli, kavga etmeli inandigi degerler icin.
Insan, arada asik olmali sonunda aci oldugunu bilerek... ;
Insan, bazen de sarhos olmali, bir turku tutturup sokaklari arsinlamali. ;
Insan, anlamsizca beklemeli telefonun calmasini, belki arayan odur diye...
Insan, efkarlanmali tabi biraz da; belki hic olmayacak seylere sirf efkar olsun diye... ;
Insan, ara ara kocaman olmali dunyalar kadar; herkesi kucaklamali. ;
Insan, bazen kendi olmali bazen herkesten bir parca...
Insan bazen de aptal olmali inanmak istedigi seylere inanmali. ; ;
Insan, gercek olmali ruya gorebilmek icin... ;
Insan, olmeli zamani gelince; ama "zamani" gelince...
aLıntır..
