İnsan gibi sevmek!!!

[•ẩ¢нίℓℓєگ•]

İnsan Gibi Sevmek



Ne zaman alev rengi saçlarını düşünsem,
Ellerim yanar,
Ne zaman… Gözlerini düşünsem,
Gözlerim dolar.
Ne zaman bir gaflet uykusuna dalsam,
Yastığımı hatıraların boğar.
……….Ölür, ölür dirilir özlerim seni!
………Avazım çıktığı kadar bağırır, isterim seni.
………Ağlarım yollarda,
………Kalırım karanlıklarda,
Şahidim; şu dört duvar var ya,
………Kahrolurum, kaybolurum odalarda.

Ne zaman sözlerini düşünsem,



Dudağım çatlar.
Ne zaman mesafeleri düşünsem,
Hasretliğim patlar
Ne zaman sensiz rüyalar görsem,
Her yanımı kâbuslar haklar.
…
Git gidebildiğin yere,
Saklan istediğin kadar
Elbiseni değiştir,
İstersen estetik yaptır,
Dedim ya, Gülüm;
Sen içimdesin,
Büyüyorsun kök’ün karesi kadar.
…
Yalnız, son günlerde sol yanımda ağrılarım,
Sırtıma vuran kamçıların var.
Söyle, karaciğerime o akciğerime;
Kalbimi sıkıştırmasınlar bu kadar.
Bırak duygularımı yaşatayım,
Şurada ne kaldı ki, ömrüm sonuna;
Belki; çeyrek gün, belki sevdiğim kadar !?
Birde söyle, şu bencil yaramaza;
İnadına yemiyorum artık,
Bulandırmasın midemi,
Guruldamasın bağırsaklarımda.
Üzmesinler, sende üzme.
Ben böylede yaşarım
Ya kalbimi geri verinceye kadar,
Ya da ölünceye kadar.
…
Dedim ya, Gülüm!
Biz sevgimize karşılık beklemedik,…
Biz sevdik mi, Ferhat gibi dağlar deldik…
Uzaydan değil,istanbuldan geldik.
Sevmişsek eğer ;
Bil ki, İNSAN GİBİ sevdik,


​