kuzay
Pesimist
- Katılım
- 2 Nis 2007
- Mesajlar
- 28,387
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
Bu şehri sana senide bu şehrin sahibine emanet ederek gidiyorum.
Hep pişmanlıkların gölgesinde direnen ruhumu burada pişmanlıklarla
bırakıp gidiyorum sessiz sedasız gidiyorum.
Son defa yazıyorum arayıpta bulamadığım cümlelerin arasında.
Şehrimde nicedir esen sevda yağmurlarını bırakıp gidiyorum.
Bir ney sesi yankılanıyor kimsenin duyamadığı hüzün dolu kalbimden.
Beyaz gecelerden eser yok şimdi.Sen yoksun,zülüflerin yok.
Kardelensiz kış gecelerinden esiyor hasret rüzgarları.
Tepelerinden lalezarlar açan yüreğimde güneşler doğmuyor artık.
Yüreğimde patlayan sessiz volkanların prangalarında eskitiyorum
günlerimi.
Artık ümitte yok...Bakışlarımda o eski heyecanlarda...
Hey pemde pişmanlığım ve hasretim.
Biliyorum hayat yine tüm siyahlığı ile üzerime düşecek ve ben hep
seni içimde
hep taze bir yara olarak taşıyacağım.
Mavisine hasret kalacağım bu şehri sana emanet ediyorum.
Seni gurbette anlıma keder,sevdanı sılamda aşk diye bırakıyorum...
Artık şarkılarımın en ızdıraplı güftelerisin sinemde.
Yazılarımın en girift satırları,şiirlerimin en hüzünlü kafiyeleri.
Tebessümle çiçeklenen yüzünü saklıyorum gönlümün en derin
bölgelerinde,
geriye dönüp son bir kez kocaman bir iç çekiyorum pişmanlıklarıma...
Elveda şehrim,elveda hayallerim..
Elveda gençliğim...
Elveda....
Sana sımsıkı sarılmak istiyordum. Ah bir görsem, bitirsem içimdeki
Özlemini bu kadar zor gelmeyecekti senden, sevginden vazgeçmek..
Nasıl olsa alışkınım ya seni görmemeye, galiba böyle de
başarabilirim...
Neler yazmak istiyorum sana bir bilsen,tek yapabildiğim yazmak
olduğundan yine yazıyorum iste!Seni daha önce de yazmıştım ama bu
kez bir daha yazmamak üzere,seni beynimde, içimde bitirerek
yazıyorum, ya da bitirmek isteyerek...Ne kadar sürer bilmiyorum ama
ben senden, sevginden vazgeçmek istiyorum.Dünyaları etrafında
döndürmek isteyen bir kalbi bilerek isteyemezdim.
Kendimden ve senden habersiz "bir DOST" olmuştun sen...
Öyle ya; Sen bir DOSTsun;Bir DOST'tun bir zamanlar…
Ne kadar gerçeksen o kadar yalandın...Ve ben her seferinde en bastan
başladım.Yeniden bir sondayım ama bu kez yeniden başlayacak gücüm
yok...
Ben senden vazgeçmek istiyorum!
Herkes gibi biri olmanı ya da hiç kimse olmanı istiyorum...
Sesini duymak için telefonlara sarılmaktan vazgeçmek, ismini
duyduğumda içimin titreyip, gözlerimin dolmasından kurtulmak
istiyorum...
Senin benim için herhangi biri olman ne kadar zor bir bilsen.
Zaten kolay olan ne vardı ki benim için;
SANKİ SENİ ÖLDÜRMEMLE SEVMEM ARARSINDA
HİÇBİR FARK YOKTU...
Ve ben hep sevgim yüzünden cezalıydım...
Hiç sonu olmayan bir yolda seninle yürümek,saatlerce sana sarılı
kalmak,
sen sevgimle utanmamı sağladığın için galiba gerçekten "bir
DOSTtun"!
İste bu yüzden imkânsızlığına hep inandım!
Ben yalnız kalıp seni düşünmeyi deli gibi sever olduğumda,
sen benim herşeyim olduğunda ben senin için hiç yoktum...
Bu yüzden yalnızlıklarım, ağlamalarım,özlemlerim canini hiç
acıtmadı.
Benim tarafımdan sevilmek belki de hayatında
önemseyeceğin en son şeydi...
Keşke kendi dünyamda bir zamanlar seni sevdiğimden hiç
bahsetmeseydim
Sen beni hiç sevmedin!
Ben Seni Seviyorum dediğimde Seni Seviyordum!
Ben Seni Özlüyorum dediğimde Seni Özlüyordum.
Ben Senin İçin Ölürüm Dediğimde ben senin özleminden zaten
ölüyordum...
Ve Ben Simdi Senin Hayatından Gidiyorum!
Ben Kaybettim...Sen Kazandın!
Artik sesimi duymayacaksın...
Sana sımsıkı sarılmak istiyordum, kokunu içime yıllarca bana yetecek
kadar
çekerek, sana sımsıkı sarılmak istiyordum.... Gelmedin!
Gelsen yapabilir miydim bilmiyorum...Ben artik gidiyorum
