gizemliperikizi
New member
- Katılım
- 20 Haz 2005
- Mesajlar
- 479
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
insanlara kendimi zorla sevdiremeyeceğimi öğrendim.
( yapabileceğim tek şey sevilebilecek biri olmak gerisi onlara kalmış...)
birisinin seni istediğin gibi sevmemesinin, onu seni tüm benliğiyle sevmediği anlamına gelmediğini öğrendim.
insanları ne kadar düşünürsen düşünürsen düşün, onların seni o kadar düşünmediklerini öğrendim.
(değer verdiğin insan sana değer vermiyorsa, bırak kendi değeriyle kalsın...)
güven elde edebilmek için yılların gerektiğini, ama yok etmek için saniyelerin bile yettiğini öğrendim.
kalbin ne kadar kırılmış olursa olsun, dünyanın senin acılarından dolayı durmayacağını öğrendim.
ancak hayatta en güzel anın her şeyden vaz geçtiğiniz kırgın zamanlarda sizi hayata bağlayan biri olduğunu düşündüğünüz an olduğunu öğrendim.
kendini karşılaştırmak için başkalarının en iyi yaptıklarına değil, kendinin en iyi yaptıklarının kıstas olman gerektiğini öğrendim. olayların ve sahip olduğun eşyaların değil insanların daha önemli olduğunu öğrendim
bir arkadaşın ne kadar iyi olursa olsun seni üzeceğini ve senin yinede onu affetmen gerektiğini öğrendim
(dalda rüzgarı affetmiştir ama kırılmıştır bir kere o ayrı tabi...)
bazen başkaları tarafından affedilmesinin yetmediğini asıl kendini affetmeyi öğrenmenin gerektiğini öğrendim
bazen kişiliğini eylemlerinin önüne koymanın gerektiğini öğrendim
iki kişinin tamamen aynı olan bir şeye baktıktıklarında bile farklı şeyler görebileceklerini öğrendim
hayatlarında her zaman dürüstbir şekilde daha ileriye gitmek isteyen kişilerin sonuçları önemsediklerini öğrendim
en fazla önemsediğim kişilerin senden hep uzaklaştıklarını öğrendim.
insanları üzmeden ve duyarlı olarak kendi fikirlerini söylemenin çok zor olduğunu öğrendim.
seni doğru dürüst tanımayan kişilerin hayatını birkaç saat içinde değiştirebileceklerini ve ne kadar düşünsende yinede gidebileceklerini öğrendim
gerçek dostluğun zaman ve mekanla sınırlanamayacağını ve kalbimizde olan insanların hep yanımızda olduğunu öğrendim
dostların ırmak gibi olduğunu öğrendim kiminin suyu az kiminin çok... kiminde ellerin yıkanır yalnızca kiminde ruhun yıkanır boydan boya
yaşamı yaşanmaya değer yapan şeyin sevgi olduğunu ve sevdiğin kişilere "seni seviyorum" demenin ne kadar gerekli olduğunu öğrendim
çünkü doğru zamanı bekler ve "işte tam zamanı " derseniz bir bakarsınız çok geç olmuş
ve öğrendim ki kucaklamaya kollarının yetmeyeceği bir ağaç bir tohumla başlar en uzun yolculuklar bir adımla başlar
VE GERÇEK SEVGİLER KÜÇÜK BİR TEBESSÜMLE BAŞLAR
( yapabileceğim tek şey sevilebilecek biri olmak gerisi onlara kalmış...)
birisinin seni istediğin gibi sevmemesinin, onu seni tüm benliğiyle sevmediği anlamına gelmediğini öğrendim.
insanları ne kadar düşünürsen düşünürsen düşün, onların seni o kadar düşünmediklerini öğrendim.
(değer verdiğin insan sana değer vermiyorsa, bırak kendi değeriyle kalsın...)
güven elde edebilmek için yılların gerektiğini, ama yok etmek için saniyelerin bile yettiğini öğrendim.
kalbin ne kadar kırılmış olursa olsun, dünyanın senin acılarından dolayı durmayacağını öğrendim.
ancak hayatta en güzel anın her şeyden vaz geçtiğiniz kırgın zamanlarda sizi hayata bağlayan biri olduğunu düşündüğünüz an olduğunu öğrendim.
kendini karşılaştırmak için başkalarının en iyi yaptıklarına değil, kendinin en iyi yaptıklarının kıstas olman gerektiğini öğrendim. olayların ve sahip olduğun eşyaların değil insanların daha önemli olduğunu öğrendim
bir arkadaşın ne kadar iyi olursa olsun seni üzeceğini ve senin yinede onu affetmen gerektiğini öğrendim
(dalda rüzgarı affetmiştir ama kırılmıştır bir kere o ayrı tabi...)
bazen başkaları tarafından affedilmesinin yetmediğini asıl kendini affetmeyi öğrenmenin gerektiğini öğrendim
bazen kişiliğini eylemlerinin önüne koymanın gerektiğini öğrendim
iki kişinin tamamen aynı olan bir şeye baktıktıklarında bile farklı şeyler görebileceklerini öğrendim
hayatlarında her zaman dürüstbir şekilde daha ileriye gitmek isteyen kişilerin sonuçları önemsediklerini öğrendim
en fazla önemsediğim kişilerin senden hep uzaklaştıklarını öğrendim.
insanları üzmeden ve duyarlı olarak kendi fikirlerini söylemenin çok zor olduğunu öğrendim.
seni doğru dürüst tanımayan kişilerin hayatını birkaç saat içinde değiştirebileceklerini ve ne kadar düşünsende yinede gidebileceklerini öğrendim
gerçek dostluğun zaman ve mekanla sınırlanamayacağını ve kalbimizde olan insanların hep yanımızda olduğunu öğrendim
dostların ırmak gibi olduğunu öğrendim kiminin suyu az kiminin çok... kiminde ellerin yıkanır yalnızca kiminde ruhun yıkanır boydan boya
yaşamı yaşanmaya değer yapan şeyin sevgi olduğunu ve sevdiğin kişilere "seni seviyorum" demenin ne kadar gerekli olduğunu öğrendim
çünkü doğru zamanı bekler ve "işte tam zamanı " derseniz bir bakarsınız çok geç olmuş
ve öğrendim ki kucaklamaya kollarının yetmeyeceği bir ağaç bir tohumla başlar en uzun yolculuklar bir adımla başlar
VE GERÇEK SEVGİLER KÜÇÜK BİR TEBESSÜMLE BAŞLAR
Seni Seviyorum bence kolay söylenebilen bir kelime olmamalı yerinde zamanında doğru kişiye söylenmeli ki değerli olsun..
