karakabusu
Banned
ne olmuş o çacuk cumhuriyet çocuğu değil mi onu dışladın bu güne kadar oturtmazsan biride gelir onu kullanır ve oturtur zamanında ayırım yapmasaydınız buda olmazdıєℓ_мαяια¢нι;3224799' Alıntı:
Kim ister ki parti kapatılsın?
- Konbuyu başlatan Vtnsvr
- Başlangıç tarihi
Vtnsvr
New member
Kapatılma davasına rüşvet paketi!
AKP ve onun üçte ikisi demek olan Tayyip Erdoğan kapatılmanın sonları anlamına geldiğini görüyor.
Onun için de içeride ve dışarıda akıl almayacak taarruzlar yapıyor.
İçeride Ergenekon’dan korkutmalara, takiplerden örtülü tehditlere kadar pek çok metoda başvuruyor ve Göbels’i imrendirecek dezenformasyonlar yapıyor.
Dışarıdaki metotsa eşyanın tabiatı gereği farklılık arz ediyor.
AKP’ye göre kararı verecek olan Anayasa Mahkemesi üyelerini etkilemelin yolu Müesses Nizam’dan geçiyor.
Müesses Nizam ikna edilirse birkaç üyenin saf değiştirmesi mümkündür.
Dolayısıyla AKP’nin bugünkü temel stratejisi kararı verecek olan üyelere etki edebilecek olan bu yapıya baskının yapılmasıdır.
AKP, Müesses Nizam’a başlangıçta “Beni kapatırsan Güneydoğu’yu kaybedersin. Tutkal benim” mesajını iletti, lakin karşılık alamadı.
Bunun üzerine dışarıya yöneldi.
Önce AB’yi kışkırtarak, kapatılırsam birliğe girmeyi unutun mesajlarını pompalattı.
Yeterli ilgi görmeyince okyanus ötesine geçerek adeta Türkiye’nin kellesini uzattı.
Yıllar yılı direnen AKP, bir gecede Ermenistan’la ilişkiye ve kapı açmaya yeşil ışık yaktı.
Kıbrıs’ı Girit statüsüne sokacak malum talebe boyun eğdi.
K. Irak’taki peşmerge yönetimiyle oradaki Kürt yapısını resmen tanıdı ve dahası, bunu Irak’ı ziyaret ederek de tescilledi.
Bitmedi.
En önemlisi İran noktasında kamuflajlı olarak ABD’nin taleplerine yeşil ışık yaktı.
Türkiye güya arabulucu bir örtüyle Washington-Tahran gerginliğinde taraf oldu.
Peki bütün bunların anlamı ne midir?
AKP’nin Türkiye’nin onlarca yıllık kırmızı çizgilerini paspas yapması ya da bütün milli davalarında beyaz bayrak çekmesi demektir.
Evet AKP kendini kurtarmak için Türkiye’nin hayati çıkarlarını feda ederek adeta bir rüşvet paketini ABD’ye sunmuştur.
Bulunulan iklimde ABD Başkanı Bush’un ulusal güvenlik danışmanı Stephen Hadley’in sürpriz olarak Ankara’ya gelmesinin kapatılma davasının İran’a destek olayıyla takas edilmesinin olduğu yoğun spekülasyon konusudur.
Keza tam da bu süreçte ABD’nin eski Ankara Büyükelçisi CIA mensubu Mark Parris’in malum sözleri de dikkate alınması gereken bir başka fotoğraftır.
Parris, kapatılma ihtimalini bir ay öncesinden daha düşük ihtimalle görüyorum diyerek adeta ülkesinin pazarlık şansını yükseltmek istemektedir.
ABD gibi küresel bir güç Türkiye’deki davayla bu düzeyde ve sıcaklıkta ilgileniyorsa mutlaka somut bir amacı var demektir. Suudi ve Körfez şeyhlerinin hamisi Washington’un amacı demokrasi, şu bu olamayacağına göre onun derdi belli ki İran olayında Türkiye’yi yanına çekmektir. ABD, Irak olayında yaşadığı hayal kırıklığı sebebiyle de bu sefer işi sağlama bağlamak için oyun üstüne oyun kuruyor.
Görünen şu gün itibarıyla AKP’nin kapatılmamak için Washington’a boyun eğdiğidir.
Hesap da malum ABD bastıracak ve Müesses Nizam’ı etkileyecek ve de onların katkısıyla da Anayasa Mahkemesi kapatılma kararını reddedecek.
AKP böyle bir sonucun normal karşılanması için içeride dezenformasyon yapıyor, yani kapatılmada havanın değiştiği imajını oluşturmaya çalışıyor.
Peki bu hesap tutar mı?
367 ve Türban davasında bilinen tavrı takınan üyeler buna boyun eğer ya da eğdirilir mi?
Bu bağlamda Ankara’da üretilen müthiş dedikoduları yarınki yazımda sunacağım.
Enerjİ birikimi...
Askerden sabrım taşıyor mesajı ve Erdoğan!
Genelkurmay’ın halkın TSK’ya sahip çıkmasını isteyen son bildirisi askerin sabrım taşıyor mesajıdır. TSK Ergenekon ile başlayan süreçte polemiğe konu olmamak ve yıpranmamak için bizim de takdir ettiğimiz gibi hep susmuş, ama belli ki artık bıçak kemiğe dayanmıştır. Hiç kuşkunuz olmasın, bu bildiri biriken enerji ve öfkenin dışa vurumudur. Nitekim Başbakan da bunu istihbar etmiş olacak ki Ergenekon savcılığından adeta feragat eder olmuştur. Başbakan’ın TSK’nın hiddetine haklılık veren açıklaması manidardır. Öyle ya, tereddütsüz TSK’ya karşı psikolojik bir operasyon olan Ergenekon’da savcılığı üstlenen biri birden nasıl değişebilir ve savlarının tersi anlamına gelen sözler söyler? Sakın sakın ha Ergenekon soruşturmasıyla TSK’nın ne alakası var demeyin. Yaşar Büyükanıt Paşa’nın kısa bir süre önce sarf ettiği TSK suç örgütü değildir, sitemi Ergenekon soruşturması bağlamında değil miydi?
BEKLİYORUZ
Özden Örnek’in ses kayıtları?
Fatih Altaylı, Özden Örnek’in komutanlarla yaptığı AKP sohbetlerini kaydettiğini yazdı. Günlerdir bekliyoruz ki Özden Paşa bunu tekzip etsin. Hayır paşa susuyor. Sormak lazım, suskunluğu iddiaları kabul etmek anlamına mı geliyor? Öyle ya, böylesine ciddi bir iddia eğer günlerce yalanlanmıyor, feveran edilmiyor ve yargıya gidilmiyorsa kafalar karışmaz mı? Özden Örnek bu iddiaya daha fazla vakit geçirmeden cevap vermek durumundadır. Aksi halde kendisine kimin adına ve ne için bu gizli kayıtları yaptın soruları sorulur. Oğulları ticari anlamda AKP ile sarmaş olan bir babanın böylesine ciddi ithamları suskunlukla geçiştirme lüksü olamaz. Özden Paşa’ya çağrımızdır, sütunumuz açık, açıklayın böyle bir kayıt var mı yok mu? Varsa niçin yapıldı? Anlamadığım bir başka şey de okuyucu faksını Ergenekon belgesi diye arşive alan savcının hâlâ neden Özden Paşa’nın ifadesini alma ihtiyacını duymadığıdır. Hahamdan sonra Örnek’in de korunması kafaları karıştırmıyor mu?
Sabahattin ÖNKİBAR
AKP ve onun üçte ikisi demek olan Tayyip Erdoğan kapatılmanın sonları anlamına geldiğini görüyor.
Onun için de içeride ve dışarıda akıl almayacak taarruzlar yapıyor.
İçeride Ergenekon’dan korkutmalara, takiplerden örtülü tehditlere kadar pek çok metoda başvuruyor ve Göbels’i imrendirecek dezenformasyonlar yapıyor.
Dışarıdaki metotsa eşyanın tabiatı gereği farklılık arz ediyor.
AKP’ye göre kararı verecek olan Anayasa Mahkemesi üyelerini etkilemelin yolu Müesses Nizam’dan geçiyor.
Müesses Nizam ikna edilirse birkaç üyenin saf değiştirmesi mümkündür.
Dolayısıyla AKP’nin bugünkü temel stratejisi kararı verecek olan üyelere etki edebilecek olan bu yapıya baskının yapılmasıdır.
AKP, Müesses Nizam’a başlangıçta “Beni kapatırsan Güneydoğu’yu kaybedersin. Tutkal benim” mesajını iletti, lakin karşılık alamadı.
Bunun üzerine dışarıya yöneldi.
Önce AB’yi kışkırtarak, kapatılırsam birliğe girmeyi unutun mesajlarını pompalattı.
Yeterli ilgi görmeyince okyanus ötesine geçerek adeta Türkiye’nin kellesini uzattı.
Yıllar yılı direnen AKP, bir gecede Ermenistan’la ilişkiye ve kapı açmaya yeşil ışık yaktı.
Kıbrıs’ı Girit statüsüne sokacak malum talebe boyun eğdi.
K. Irak’taki peşmerge yönetimiyle oradaki Kürt yapısını resmen tanıdı ve dahası, bunu Irak’ı ziyaret ederek de tescilledi.
Bitmedi.
En önemlisi İran noktasında kamuflajlı olarak ABD’nin taleplerine yeşil ışık yaktı.
Türkiye güya arabulucu bir örtüyle Washington-Tahran gerginliğinde taraf oldu.
Peki bütün bunların anlamı ne midir?
AKP’nin Türkiye’nin onlarca yıllık kırmızı çizgilerini paspas yapması ya da bütün milli davalarında beyaz bayrak çekmesi demektir.
Evet AKP kendini kurtarmak için Türkiye’nin hayati çıkarlarını feda ederek adeta bir rüşvet paketini ABD’ye sunmuştur.
Bulunulan iklimde ABD Başkanı Bush’un ulusal güvenlik danışmanı Stephen Hadley’in sürpriz olarak Ankara’ya gelmesinin kapatılma davasının İran’a destek olayıyla takas edilmesinin olduğu yoğun spekülasyon konusudur.
Keza tam da bu süreçte ABD’nin eski Ankara Büyükelçisi CIA mensubu Mark Parris’in malum sözleri de dikkate alınması gereken bir başka fotoğraftır.
Parris, kapatılma ihtimalini bir ay öncesinden daha düşük ihtimalle görüyorum diyerek adeta ülkesinin pazarlık şansını yükseltmek istemektedir.
ABD gibi küresel bir güç Türkiye’deki davayla bu düzeyde ve sıcaklıkta ilgileniyorsa mutlaka somut bir amacı var demektir. Suudi ve Körfez şeyhlerinin hamisi Washington’un amacı demokrasi, şu bu olamayacağına göre onun derdi belli ki İran olayında Türkiye’yi yanına çekmektir. ABD, Irak olayında yaşadığı hayal kırıklığı sebebiyle de bu sefer işi sağlama bağlamak için oyun üstüne oyun kuruyor.
Görünen şu gün itibarıyla AKP’nin kapatılmamak için Washington’a boyun eğdiğidir.
Hesap da malum ABD bastıracak ve Müesses Nizam’ı etkileyecek ve de onların katkısıyla da Anayasa Mahkemesi kapatılma kararını reddedecek.
AKP böyle bir sonucun normal karşılanması için içeride dezenformasyon yapıyor, yani kapatılmada havanın değiştiği imajını oluşturmaya çalışıyor.
Peki bu hesap tutar mı?
367 ve Türban davasında bilinen tavrı takınan üyeler buna boyun eğer ya da eğdirilir mi?
Bu bağlamda Ankara’da üretilen müthiş dedikoduları yarınki yazımda sunacağım.
Enerjİ birikimi...
Askerden sabrım taşıyor mesajı ve Erdoğan!
Genelkurmay’ın halkın TSK’ya sahip çıkmasını isteyen son bildirisi askerin sabrım taşıyor mesajıdır. TSK Ergenekon ile başlayan süreçte polemiğe konu olmamak ve yıpranmamak için bizim de takdir ettiğimiz gibi hep susmuş, ama belli ki artık bıçak kemiğe dayanmıştır. Hiç kuşkunuz olmasın, bu bildiri biriken enerji ve öfkenin dışa vurumudur. Nitekim Başbakan da bunu istihbar etmiş olacak ki Ergenekon savcılığından adeta feragat eder olmuştur. Başbakan’ın TSK’nın hiddetine haklılık veren açıklaması manidardır. Öyle ya, tereddütsüz TSK’ya karşı psikolojik bir operasyon olan Ergenekon’da savcılığı üstlenen biri birden nasıl değişebilir ve savlarının tersi anlamına gelen sözler söyler? Sakın sakın ha Ergenekon soruşturmasıyla TSK’nın ne alakası var demeyin. Yaşar Büyükanıt Paşa’nın kısa bir süre önce sarf ettiği TSK suç örgütü değildir, sitemi Ergenekon soruşturması bağlamında değil miydi?
BEKLİYORUZ
Özden Örnek’in ses kayıtları?
Fatih Altaylı, Özden Örnek’in komutanlarla yaptığı AKP sohbetlerini kaydettiğini yazdı. Günlerdir bekliyoruz ki Özden Paşa bunu tekzip etsin. Hayır paşa susuyor. Sormak lazım, suskunluğu iddiaları kabul etmek anlamına mı geliyor? Öyle ya, böylesine ciddi bir iddia eğer günlerce yalanlanmıyor, feveran edilmiyor ve yargıya gidilmiyorsa kafalar karışmaz mı? Özden Örnek bu iddiaya daha fazla vakit geçirmeden cevap vermek durumundadır. Aksi halde kendisine kimin adına ve ne için bu gizli kayıtları yaptın soruları sorulur. Oğulları ticari anlamda AKP ile sarmaş olan bir babanın böylesine ciddi ithamları suskunlukla geçiştirme lüksü olamaz. Özden Paşa’ya çağrımızdır, sütunumuz açık, açıklayın böyle bir kayıt var mı yok mu? Varsa niçin yapıldı? Anlamadığım bir başka şey de okuyucu faksını Ergenekon belgesi diye arşive alan savcının hâlâ neden Özden Paşa’nın ifadesini alma ihtiyacını duymadığıdır. Hahamdan sonra Örnek’in de korunması kafaları karıştırmıyor mu?
Sabahattin ÖNKİBAR
" dinci " olduğunu kabul ediyorsunuz demek. İyi de Türkiye dini kurallara göre yönetilmiyor ki ? O zaman dinci bir partinin geçmesinin mantığı ne ? Atatürk yaşasaydı kesinlikle kapatırdı bu partiyi emin olabilirsiniz.
Atatürk yaşasaydı ilk önce sizin sonradan çıkardığınız bu saçma ideolojiyi kapatırdı. Sözde Atatürkçüler.
cmtsysn
New member
'kabul ediyosunuz' lafını ne amacla söylüyosunki. ben olacakları söyledim.dinci parti olduğunu herkes biliyo.bak gene önyargınızın kurbanı oluyosunuz.sorununuz burda. beni direk olarak akp yandaşlığıyla sucladın.oldumu şimdi. olacakları söyledim ve %90 dediğim gibi olacak.
иιgнт gσиєя
мя.ѕємραтι¢σ
bence kuran kurslarına gitmelerine gerek yok zaten kur'an ın Türkçesi mevcut evdede okuyup öğrenebilirler hem gidince ne olacak beyinleri yıkanmış ot gibi bir nesil ben kur'an ın öğrenilmesine karşımıyım tabiiki değilim ama çocukları dine alet etmelerine dünyayı din gibi göstermelerine beyinlerini yıkamalarına karşıyım
dokto_r
Banned
cocuklar okula gonderlsn die yapılan bi uygulma bu blmeden sallama yksa bazılarına kalsa erkekle kzın aynı yerde okuması ii deil
Vtnsvr
New member
Etkilenmeyin
Oktay EKŞİ
BİR sonraki kuşak bugün tartıştığımız konulara eğildiği zaman öyle sanıyoruz ki, Adalet ve Kalkınma Partisi’nin (AKP) kapatılması istemiyle açılan davayı, "siyasi tarihimizin en önemli olaylarından biri" olarak niteleyecektir.
Çünkü AKP’nin başına gelen başka bir ülke tarihinde kolay rastlanacak bir olay değildir.
Neden sorusunun yanıtında yollarımız pek çok kişiyle, örneğin "yandaş kalemler" korosuyla ve bir de Avrupalı akıl hocalarımızla ayrılıyor.
Konunun esasına girmek "dava"yı etkilemek anlamına gelebilir diye uzak duracağız. Ama şu kadarını söyleyelim ki, bir ülkede demokratik sistem süs olsun diye uygulanmaz. Onu uygulamanın bir amacı olmak gerekir. O amaç, uygulandığı ülkenin ve ulusun hem çıkarlarını hem de temel değerlerini korumaktır. Aksi halde demokrasi bir yıkım aracı olur.
Peki Türkiye’deki demokrasinin koruması gereken temel değerler nedir?
Biz diyoruz ki, 29 Ekim 1923 tarihinde ilan edilen Cumhuriyeti bugüne kadar getiren ve bu ulusun çağdaş dünya ile bütünleşmesini kolaylaştıran ne kadar değer varsa onlardır.
Aksini söyleyen bugün Türkiye ile aynı kategoride imiş gibi sunulan ülkelerden bir tanesini örnek göstermeye mecburdur.
Demek ki Türkiye’deki demokrasi de, onun -başta yargı olmak üzere- tüm organları da kitapta yazılı olması gerekmeyen bir sorumluluk altındadır. O da Türkiye’yi bugünkü Türkiye yapan temel değerleri korumak sorumluluğudur.
Avrupalı akıl hocaları bu gerçeği eminiz bizim kadar bilirler. Onların Türkiye’deki yandaşları da herhalde onlardan daha az bilgili değildir.
O nedenle, başta Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı ile Anayasa Mahkemesi olmak üzere tüm kurumları büyük bir baskı altına almak için her yola başvurdular. Bir "kapatma" kararı çıkarsa Türkiye’nin istikrarsızlığa düşeceğinden tutun, yabancı sermayenin kaçacağına, ekonomimizin iflas noktasına geleceğine kadar demedik şey bırakmadılar.
Avrupa Birliği sözcüleri de lafı nerdeyse "Avrupa Birliği’ne üyeliğiniz hayal olur"a kadar getirdiler.
Bunların tamamı "şantaj" yaparak sonuç alma umuduna dayalı eylemlerdir.
Daha önce böyle baskılara Türkiye çok maruz kaldı.
Siyasilerimizin bu baskılara boyun eğdiğine ilişkin bol sayıda örnek hepimizin zihninde vardır.
Ama yargımızın böyle bir baskı karşısında boyun eğdiğine ilişkin bir örneği biz anımsamıyoruz.
Esasen yargı, kanuna bakar, önündeki olayı hukuka uygunluk açısından değerlendirir. Kararını ona göre verir. Gerisi onu ilgilendirmez. O nedenle eminiz Anayasa Mahkemesi bu sınavı başarıyla verecektir.
Oktay EKŞİ
BİR sonraki kuşak bugün tartıştığımız konulara eğildiği zaman öyle sanıyoruz ki, Adalet ve Kalkınma Partisi’nin (AKP) kapatılması istemiyle açılan davayı, "siyasi tarihimizin en önemli olaylarından biri" olarak niteleyecektir.
Çünkü AKP’nin başına gelen başka bir ülke tarihinde kolay rastlanacak bir olay değildir.
Neden sorusunun yanıtında yollarımız pek çok kişiyle, örneğin "yandaş kalemler" korosuyla ve bir de Avrupalı akıl hocalarımızla ayrılıyor.
Konunun esasına girmek "dava"yı etkilemek anlamına gelebilir diye uzak duracağız. Ama şu kadarını söyleyelim ki, bir ülkede demokratik sistem süs olsun diye uygulanmaz. Onu uygulamanın bir amacı olmak gerekir. O amaç, uygulandığı ülkenin ve ulusun hem çıkarlarını hem de temel değerlerini korumaktır. Aksi halde demokrasi bir yıkım aracı olur.
Peki Türkiye’deki demokrasinin koruması gereken temel değerler nedir?
Biz diyoruz ki, 29 Ekim 1923 tarihinde ilan edilen Cumhuriyeti bugüne kadar getiren ve bu ulusun çağdaş dünya ile bütünleşmesini kolaylaştıran ne kadar değer varsa onlardır.
Aksini söyleyen bugün Türkiye ile aynı kategoride imiş gibi sunulan ülkelerden bir tanesini örnek göstermeye mecburdur.
Demek ki Türkiye’deki demokrasi de, onun -başta yargı olmak üzere- tüm organları da kitapta yazılı olması gerekmeyen bir sorumluluk altındadır. O da Türkiye’yi bugünkü Türkiye yapan temel değerleri korumak sorumluluğudur.
Avrupalı akıl hocaları bu gerçeği eminiz bizim kadar bilirler. Onların Türkiye’deki yandaşları da herhalde onlardan daha az bilgili değildir.
O nedenle, başta Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı ile Anayasa Mahkemesi olmak üzere tüm kurumları büyük bir baskı altına almak için her yola başvurdular. Bir "kapatma" kararı çıkarsa Türkiye’nin istikrarsızlığa düşeceğinden tutun, yabancı sermayenin kaçacağına, ekonomimizin iflas noktasına geleceğine kadar demedik şey bırakmadılar.
Avrupa Birliği sözcüleri de lafı nerdeyse "Avrupa Birliği’ne üyeliğiniz hayal olur"a kadar getirdiler.
Bunların tamamı "şantaj" yaparak sonuç alma umuduna dayalı eylemlerdir.
Daha önce böyle baskılara Türkiye çok maruz kaldı.
Siyasilerimizin bu baskılara boyun eğdiğine ilişkin bol sayıda örnek hepimizin zihninde vardır.
Ama yargımızın böyle bir baskı karşısında boyun eğdiğine ilişkin bir örneği biz anımsamıyoruz.
Esasen yargı, kanuna bakar, önündeki olayı hukuka uygunluk açısından değerlendirir. Kararını ona göre verir. Gerisi onu ilgilendirmez. O nedenle eminiz Anayasa Mahkemesi bu sınavı başarıyla verecektir.