SAHRANİL
Altın Üye
Bu gece;
Yüreğime aralıksız batan sözlerinin acısıyla,
Öfkenin kuşatmasında yazıyorum, sahipsiz kırılganlıklarımı…
Beni Dinle/me…
Ne öncesini, ne de söyleyeceklerimi, bu defa dinle/me…
Sana doğru attığım her adımda, üstüme yıkılan duvarın altında kalmaktan,
(ç)atışma içinde geçen dakikaların, gece boyu sinirini taşımaktan, yoruldu ruhum…
Oysa bu değildi, içimde başlattığım seni kazanma savaşının sonu…
Böyle olmamalıydı…
Ümitleri tükenmeye yüz tutmuş ses boğumlarından, çıkamıyor nefesim…
İnadına zorluyorum onca haykırılmış sözlerin sonrasında tenimi…
Oysa özgürlük vaad etmiştim sana, kendimi atarak zindanlara…
Zaman kıskaçlarını açmış yengeç gibi gelirken üstüme üstüme,
Kekremsi bir rüyanın yorgun tadını yutkunuyorum, buruşturarak yüzümü…
Sessizliğin çığlıklarına düştüm…
Ne yana baksam sen bakıyorsun kirpiklerimin penceresinden…
Şimdi hangi kuytunda susar avazım…
Yoruldum…
Hiçbir hikâyenin kahramanı olamayacak kadar uykum var…
Başımı koyduğum yastıkta, yokluğundan olma koca boşluklara düşüyorum hızla…
Ey yaar!
Gecenin yarısında; yine bağdaş kurmuş oturuyorsun kan çanağı gözlerime…
Kapak resminde idam ilmeği olan,
Yeşilimsi bir kitabın hüzün sarısı sayfalarında arıyorum, yankısı (ç)alınmış sesimi…
Öykünüp ustama “sus(may)acak var “ diyorum, yakılmış sesimle…
Sussam içimde (k)anarım seni…
Yine de sargısı boldur yaralarımın…
Uzak şehir özlemleri sürtse de bedenimi,
İnadına bekliyorum geleceğimi(zi)…
Dört duvarımda yankılanan tüm acılarımı
ve küflenmiş alışkanlıklarımı tek hamlede infaz edeceğim o gün…
Bunu bil…
Yeter ki sen toplama valizini ve gitme…
Bırak inadına dağınık kalsın kıvırcık saçların…
Üzerine sinen ağırlıklarımla bu gece yarısı, çat kapı arala acılarımı…
Döndür beni yaşam(ın)a…Bak öl(m)üyorum işte…
İçimdeki sevinçlerin senli sebeplerini desteliyorum yüreğimde…
Aşk’a beş kala sancılanıyorum yine, doğumsuz coğrafyalarda…
Ah yaar! Yüreğimdeki amansız savaşın, tenimde açtığı yaraları görmezden gelme…
“Kalbindeki sıcaklığa düşür beni”
(D)üşüyorum...
alıntı
Sana demiştim; beni böyle koyup gitme,
Beni böyle karanlık gecelerin koynuna atma diye.
" Dayanamam sensizliğe, katlanamam sessizliğe...
Bu soğuk duvarlar üşütür bedenimi, titretir ellerimi yokluğun" demedim mi?
Şimdilerde şizofrenik diyorlar alınganlığıma.
güzelmiş teşekkür ettim 
