SAHRANİL
Altın Üye
Bazen akşamlara kadar kumsalda otururdum
Boşluğa ağıt yakar, yalnızlığı paylaşırdım martılarla
Şimdi sana yazıyorum
Ne musibet bir gece bu gece
Derin sancılar var kalemimde
Seni yazıyorum işte
İstediğin oldu belki de
İçimde sen dışımda sen
Geceleri kaplayan koca bir karanlıksın
Ne yana baksam sen oluyorsun
Şimdi tam ben de sana yazıyordum
Geçmişe zor
Geleceğime anlamsız şeyler yazıyorum yine
Bugün kaldırımları taradım gözlerimle
Kaldırımlar tanıdık
İnsanlar yabancıydı
Rüzgar bütün marifetiyle esip dururken
Etrafta göz gözü görmez bir endişe vardı
Toz bulutu sen oluyordun
Ağlamaklı gözlerime doluyordun yine
Çocuklar kadar masum bir sokak
Birbirini kovalayan arnavut kaldırımı taşlar
Bir zamanlar fidan olan kocaman ağaçlar
İçinde seni salındıran bir tabloyu andırıyordu adeta
Şimdi sana yazıyorum
Paslı gözlerimde parlıyorsun
Elbetlerimde ihtimallerini sayıklıyorum
alıntı
acımasızlık doğmuş içimde
nedenini bile bilmediğim
şizofren olmak belleğime işlemiş
sonunun ne olacağını bilmediğim
şizOFrene aşık olmuşum
kendimide alıp çekemediğim
acıyla kavrulduğum hayatta
şizofren bi aşıkla
günümün neler beklediğini kavrayamadığım...
şimdi yorgun yüreğimin şizofren olma yolunda
ne acıdırki
beni sadece şizofren duygusuyla seveceğini bilip
nereye yol aldığımı bilmediğim
bir diyar içindeyim
bilir misin.......
