innfnnty
мα¢αкızı
Çözümsüz bir karmaşa gibi her şey
Yaşıyorum ama anlamı yok yaşadıklarımın
Bir girdaba girmişim çözümsüz sorularla harcıyorum zamanı…
Yorulan benim,
Yoran benim…
Geceye emanet ediyorum
Cinsiyetsiz ve kalpsiz kelimelerimi
Her birinde ayrı bir sitem,
Her birinde ayrı bir öfke.
Çözümü zor
Anlamı olmayan sözler bırakıyorum
Arkamda bıraktığım adımlarıma…
Kan kırmızı düşlerim
Toprak rengi hayallerim
Öfkem beyaz
En umulmadık yerd4 çıkıyor kırgınlıklarım
Sinsi bir düşman gibi…
Gülmeyi unutmuşum
Unutulmuş bir gece
İtilmiş kör bir suskunluk
Anlamsızlıklarda kayboldukça yazmak istiyorum…
Her geçen dakika
Her geçen saniye daha çok acıtıyor beni
Sonu olmayan adımlar atıyorum
Bir yerde hayallerimi bozguna uğratırken
Umutları topluyorum yeni meyve vermeye başlamış bağlarda
Uzun süredir aynalarda soru sormayı unutmuşum
Sessiz bir sakinlik var koylarımda…
Mahrem suç işlemiş gibi ruhum
Utangaç…
Aslında ne hayatla nede zamanla sorunum var benim
Sorunum kendimle…
Gitmelerin tutsağı olan ben
Unutuluşların baş kahramanı ben,
Suskunlukların tek sahibi olan ben
Sorunum kendimle
Korkaklığımdan bulaşıyorum dünya’ya zaman’a
‘ayrılıklardan olsa gerek sabahlar gecikiyor’
benim hiç sabahlarım olmadı
saçlarımda güneş
gün ışığını beklemedim hiç
avuçlarımda menekşeler
gece yıldızları bekledim hep
gecedeki yağmurların kızıyım ben
asi sessiz ve suskun…
geceye yakışıyor ruhum
saçlarımda yıldızlara…
.. alıntı ..
