innfnnty
мα¢αкızı
Işıklar söndü...Çakılı kaldım bu koltukta sanki..Korkuyorum kalkmaya..Herşey karanlık..Çok
karanlık..Geceyi, karanlığı severim ya, sevdiğim karanlık değil bu!Başka bişey..Korkuyorum...Korkuyu hissettiğim ilk an ellerine kaçtı ellerim telaşla.İlk aklıma gelen buydu,neden geldiğini düşünmedim bile...Yoktu ellerin yerinde!Hani yanıbaşımda durması gereken ellerin, yoktu yerinde...Usulca başımı sana çevirdim.. Gözlerim başka bi korkuyla doldu şimdi...Baktım...Yoktun yanıbaşımda...Yerinde koca bi karanlık...Üşüdüm yanıbaşımdan gelen soğukla...Hayatımı kaplayan bütün karanlıklarla beraber,yanıbaşımda karanlıkla doldu şimdi..Sanki kalbimi kapladı..İçimi dağladı sanki...Sıkıştı kalbim,nefeslerim belli belirsiz...Gel diyorum,çıkmıyo sesim...Karanlık,sensizlik,sessizlik...Ölesim mi gelmiş? Bilemedim...Düşündüm bi an koca karanlığın içinde...Sensizlik en korktuğummuş meğer!Anladım...O, an anladım...
..............................................................................................................
Bir an, dikkat kesildim sesini duymaya...Bi ses...Küçük, kısa, kısık...Ama senden bi ses...Bekledim sessizliği.Her saniyenin hesabı ağır oldu inan..Korkularımın adı değişti...Sevemedim yardım et...
Sonra bi ses...Sana ait...Öyle kısık yada küçükte değil hani.Senden...Senden ama bana yabancı bi ses...Tanımaya çalıştım bu sesi...Bilmediğim,hiç duymadığım bu sesi...Off...İçimde bi sıkıntı, sanki duymak istemiyorum,dinlemek istemiyorum sanki...Ama dur diyorum kendime...Mavigözlünse eğer seslenen, sıkılsa da için, vardır bir bildiği...Dinle...
Bekledim, dinledim senden gelenleri...Usulca...Ellerimi sıkıntıyla kavuşturarak...Sanki sonumu bekler gibi..Sanki...Sus kalbim dedim...Susss...Sakın söyleme...
Sonra...Yükselerek geldikçe bu ses, kırıldı belli belirsiz direnişim...Ardından, adını koydu iç güdülerim...Afedersin diyerek...Titreyerek...Sanki özür dileyerek.....
..................................................................................................................
Sessizliği önce yakarışlarım,sonra haykırışlarım kapladı...Sonra hıçkırıklarım...Yanlış mı duydum diye afalladı kulaklarım..Sanki dile geldi,sanki bi ruha büründü...Şaşırdı,panikledi sanki...Yıllarca yaptığı işten tereddütte!..Duyduğundan sakındı kendini...
Beynim, kalbim, ruhum...Düşün onlar ne halde...
Ruhumun karanlığı,çevremi aştı...Karanlık korktu karanlığından...
Beynim yalvardı uykuya dalmam için...Dayanamam dedi ben bu yenilgiye...
Kalbim hiç çarpmadığı gibi çarptı...Beni hayatta tutmak için....
Gitmiş miydin sen?Yapmış mıydın bunu “biz” e?Bana değil denizgözlüm, sana değil,“biz”e!.. Neden yapmıştın, ahh bi anlasa ruhum, kalbim, beynim...
Hangi aydınlıklara koştun beni bu karanlığa hapsedip?Hangi ses seni benden aldı götürdü? Çarpıp çıkınca kapıdan, bilerek ben karanlıklara kalıcam...Hangi rüyanın peşinde koştun beni burada yerle bir bırakıp....
......................................................................................................................
Soğudu bu karanlık iyice...Sanki hep gece..Sanki hep kış...Ne karanlıktan korkuyorum artık ne de başka bişeyden...Korkularımı hapsettin sanki...Hep senle dolular...Senle dolu bi sürü korkularım var...Ya dönemezsen diye korkarım..Ya yıllar sonra yine sensizsem diye...Ya anne olduğunda yanında olamazsam diye...Ya yaşlanınca elini ısıtamazsam diye..Ya bi daha uyurken seyredemezsem diye..Korkularım hiç biter mi...Hiç biter mi....
.......................................................................................................................
Aylar geçti,hissediyorum...Sayamasam da zamanı, sakallarım hiç sevmediğin kadar uzun, ordan biliyorum..Buz tutarken kalbim, gözlerim alıştı karanlığa sanki..Bişeyler seçebiliyorum belli belirsiz...Senle hiç olmayan şeyleri...Onlarla avunayım, mutlu olayım diye gösterir Yaratan...Farkındayım...Farkındayım karanlığımda...Farkındayım sana inat, kendime ispat...Farkındayım her şeyin de...Alışamadım sensizliğe...
Kapatırım gözlerimi seni her özlediğimde...Çünkü ordasındır hep bilirim...Karanlıklara korkulara inat hayallerimdesindir bütün güzelliğinle...Perdeler açılır karanlığıma...Bir film gibi seyrederim geçmişi...İç çekerek, ah diyerek...Kalbim sıkışmalarıyla,gözlerim bildiğince eşlik eder bana...
.........................................................................................................................
Bazen...Bişeyler kafana takıldığında,durup durup arayıp, anlattığın günlere dönerim...Gülümserim kendi kendime..O ana dönerim...Kelimelerin birinin sonunun gelmeden diğerine geçtiğin anları...Anlatırdın düşmüş bi tarafı acımış çocuk gibi..Dinlerdim seni bütün kalbimle..Kıyamam derdim içimden,sarardım sanki olduğum yerden...Sonra sıkıntını alırdım kendi cümlülerimle..Çünkü bilirdim özüne nasıl girilir,nasıl sakinleştirilir...Bişey söylerdim sonunda..Sen gül diye..Zaten atlatmaya meğilli kalbin gülsün diye...Sen gülerdin sonra..Kahkahalar atardın..Hani bi mekandayken biz,herkesi baktıran kahkahaların...
.........................................................................................................................
Bazen...Dersane de buluştuğumuz zamanları hatırlarım..Hani aşkın ilk başladığı, O çok kıymetli yeri...Asonsörü takip ederdin,gelişimi beklerdin..Ne şımartırdın beni...İnerdim asonsörden, karşımda sen...Yanıma yaklaşırken,gülümseyerek, şımarık bi çocuk gibi geçip gider gibi yapardın yanıbaşımdan..Tutardım seni.."Nereye" derdim..Sarılırdın sıkı sıkı..Gülerdik yaramazlığına..."Özledimmm" derdin...Sanki dün değil,ay olmuş gibi görmeyeli...
.........................................................................................................................
Bazen...Bazen diye başlayan anılara dayanamam,kapatırım üstünü,açarım gözlerimi..Yazsam,hatırlasam sayfalar yazarım bazen diye başlayan...Çünkü adı aşktı bizde ki bağın..Hiç bilmediğim, duymadığım bi aşk...Birbirini hiç üzmeyen,hiç kırmayan bi aşk...
Ben nerde dayanamazsam,sonra diye kapatırım üstünü...Açarım gözlerimi...
Sen?..Haberin hiç gelmez karanlığıma...Sen kapatırmısın bazen..Bazen deyip deniz gözlerini...
alıntı
