- Katılım
- 7 Kas 2006
- Mesajlar
- 26,181
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
Kim derdi ki bir gün kimse walkman kullanmayacak, kaset dinlemeyecek? Bunlar hayatımızın merkezinde olan, gün boyu yanımızdan ayırmadığımız en kıymetli eşyalarımızdı. Daktiloyla yazar, tüplü radyodan müzik dinlerdik... Ama şimdi her şey değişti. Bunlarla hiç tanışamayan nesiller için üzülürken, geride bıraktıklarımız anısına, saygı duruşu niteliğinde bir seçme yapalım dedik... Onlar artık yok, kalanlar da yokolmak üzere...
Canımız ciğerimiz walkman artık yok. O da yetmiyormuş gibi, discman bile yok gibi bir şey!
Geri sar, ileri sar... Hah, bu şarkı! Eyvah bozuldu, hemen çıkar, kalemle sar... Hey gidi günler!
Hiç sahip olmadığımız omuzlarımızla herkesi kandırdık sandık. Vatka da bizi kandırdı...
Babaannelerimizden kalan bu kıymetli eşyalardan evinizde hala varsa, gözünüz gibi bakın! Eskiciler ateş pahasına satıyor.
Bazı markalar hariç, artık üretilmiyorlar desek yalan söylemiş olmayız. Garip ama gerçek!
Gittiğimiz her yerden ailemize, arkadaşlarımıza kart yollardık. Yeni yıl ve bayram kartlarını da unutmadık! Geçmiş zaman olur ki...
Hele o aşk mektupları... Az mı ağladık? Şimdi mesajlara ya da e-maillere ağlayıp gülüyoruz.
Annemiz ütüler, ilkokulda formamızın yakasına koyardı. Ağlamamak işten değil!
Bilgisayar mı? O da nesi?
Artık tuş bile kalmadı, tuş! Değil ki numarayı tırt tırt çevirelim... Korkmuyor musunuz?
Her şey eskiden güzelmiş demek için iyi bir örnek!
Komşunun anteni komşuya dolanır!
Haliyle hamallar da kalmadı. Buna üzülmeli mi sevinmeli mi? Herkes kendi yükünü kendi taşısın! Ama yine de, kayıp mı, kayıp!
