yigitbozlu
New member
Zıtlığa ismini Koydum...¿
bu sana yazdığım ilk ve son mektup belkide
benden mektup bekliyordun ya
işte yazıyorum mektubumu ,sonunu senin bile tahmin edemiyeceğin
yazıyorum evet , şuan sana mektup yazıyorum
ama.!!
gözlerimden dökülen yaşlar buna izin vermiyor.
gözyaşlarım mektubu ıslatıyor yazamıyorum..bu gözyaşlarına senin ismini verdim
onlarda senin gibi bu mektubu yazmamı istemiyorlar...
hıçkırıklar boğazıma diziliyor...nefes alamıyorum
tanrıdan ölmeyi diliyorum, almıyor canımı
yoksa oda senin gibi beni sevmiyormu ¿
karanlık beni seviyor ama...
karanlık bana acıları göstermiyo,tüm acıları saklıyor benden
karanlıkta değil , nekadar acı tattıysam aydınlıkta tattım ben
aydınlığa senin ismini koydum,çünkü ; oda senin gibi bana acıları tattırdı...
nasıl baktıysam , öyle gördüm hayatı
karanlığı sevdim ama siyahı sevemedim
siyah kağıda döktüm aşkımı , kimse okuyamadı
göstermedi sakladı benden yazdıklarımı
siyah kağıda senin ismini koydum
oda senin gibi sakladı benden aşkımı ve yazdıklarımı...
kitap ve defteri sordu bana babam yıllar önce
kitap verir , defter alır dedim bilgiyi
ben kitaptım sana sevgimi verdim
ama ...!!!
sen bir defter olup alamadın benden sevgimi...
aklıma geldiğin her anda küfretmek geliyor içimden
ama , yapamıyorum , kıyamıyorum ...
beynimin düşündüklerini ağzım kabul etmiyor, çıkmıyor kilitleniyor adeta sözcükler
beynime kalsa ; silip atacak herşeyi , unutucak geçmişi
ama ruhum el vermiyor , bu kadar hain olamıyor...
geriye sar herşeyi , eline bi kalem al
yaptığımız hataları hep işaretle
yeniden başlat herşeyi ...
ama bu sefer basmayalım işaretli yerlere
nerde bir işaret görsek yolumuzu değiştirelim
es geçelim...
bide böyle deneyelim...
bu gün kimsenin olmadığı bi yere gittim
sadece , ben ve rüzgar denen bişey vardı
ilk defa rüzgarı bu şekilde gördüm
esiyordu , gidiyordu... estiğininde farkındaydı gittiğininde
ama bir şeyi bilmiyordu ...
nereye estiğini ve gittiğini
rüzgara senin adını koydum, çünkü sende böyle yapıyorsun
rüzgar gidi esip gidiyorsun benden , esip gittiğininde farkındasın
işte şimdi rüzgar ben oluyorum , nereye esip gittiğini sadece ben bilmiyorum...
ayrılık ?¿ kavuşmak ?¿ ilk hangisini yaşayalım ?
bence ilk ayrılık oynasın rolünü
bırakın istediği kadar replik verin ayrılığa
tüm başrolleri ayrılık oynasın , dublörede gerek yok
birebir yaşasın herşeyi
yaşasınki anlayalım...
yaşasınki öğrenelim...
yaşasınki bilelim kavuşmanın verdiği keyfi
ne kadar az replik varsa kavuşmaya verin
en az kavuşmak gözüksün sahnede
isterse figüran olsun , hiç gözükmesin perdede
kavuşmak azda olsa eritir boyutu biçilemez ayrılığı ...
yüreği , sevgisi azda olsa
bu şiir değerdi
sevgiliye... !!!
yigitbozlu (29.03.2007) [ 04:00 gece ]
