k@rdelen
σяgαηιк ѕ
Bunca yıldır böyle hep içten sevdin sen.
Sanki bu sevgini son sevgin sandın sen.
Sevgisine kanıp ta ona kalbini açtın sen.
Sakın seme dedim sana, sevme be gönül!
Bil Onun tavrı duruşu senden çok uzaktı.Sanki bu sevgini son sevgin sandın sen.
Sevgisine kanıp ta ona kalbini açtın sen.
Sakın seme dedim sana, sevme be gönül!
Sevgisi de yalan çıkarcı hain bir tuzaktı.
Biliyorsun yalan sevgi sana hep yasaktı.
Sevme demiştim sana,anlamadın be gönül!
Bakışı öyle anlamlı, insana baştan çıkarır.
Gülümsemesiyle insanın başını döndürür.
Bağlar sana kendini de sonra seni öldürür.
Aldanıp da sevme demedim mi? be gönül!
Gülümsemesiyle insanın başını döndürür.
Bağlar sana kendini de sonra seni öldürür.
Aldanıp da sevme demedim mi? be gönül!
O sevgiden uzaktı, sen sevginin tam ilacı.
O belki de son numaracı,gafil bir yalancı.
Yürek yaralarındaki sızlayıp acıyan sancı.
Onmaz,dinmez demedim mi sana,be gönül!
Bilerek çok sevdin zalime,söz dinlemedin.
Çok sevdiğini neden ona açıkça söyledin.
Çok sevmiş görünene inanıp ta bağlandın.
Hadi şimdi kurtar kendini,kurtar be gönül!
Gözlerin bildiği halde,baktı da göremedi.
Ellerin onu tuttuğu halde,hiç mi sezemedi.
Hayallerini gece ve gündüz hep o süsledi.
Karşılıksız sevme demedim mi? be gönül!
Sen böyle candan çıkarsızca sevdiğin için,
Hep çıkmaz sokak,kördüğüm olduğun için,
Boşa yanıp da ağlıyorsun sen hep için için,
Demedim mi sana,demedim mi? be gönül!
Her gecenin üçünde sevgilerin yücesindesin
Sonunda çaresiz,acı dertlerin en gücündesin.
Söz dinlemiyorsun yine hala onun peşindesin
Gitme ona dedim dinlemezsin,yapma be gönül.
Neden çok sevip de bağlandın söz dinlemedin.
Sevip sevmediğini bilemeyen kararsız ....,
Hak etmeyene neden seversin sen böyle gönül.
Sevginle yıkıldın sen,kurtul da göreyim be gönül!
