aysenur83
New member
YALAN
Hadi gidiyorsun...
Yürekten kan gidiyor,sen gidiyorsun...
Herşey gidiyor...
Gökte bulut, dağda kar, düzde kervan gidiyor...
Solgun bir gül oluyor insan...
Bir demet kar çiçeği ölüyor, sen gidiyorsun...
Ne ucuz yaşıyorsun, ne kolay...
Bir kristal gibi ellerimden düşüyorsun...
Bakma öyle!
Ben kanıyorum, sen üşüyorsun...
Kolay değil bir YALAN bu...
Yaralayan koca bir YALAN...
Yalan işte!..
Sevdiğim yalan...
Şarkılardan arta kalan ve sabah buğusu...
Ve tarla faresi ve ekmek derdindeki işçi kalbi gibi,
Yumuşacık sıcak bir yalan...
Islak gözlerimle geçiyorum
Yaralı bir ceylanın kalbinden...
Ceplerimde kül var
Bir yangından arta kalan...
Sorduğum adreslerde kimse oturmuyor...
Ve kimse olmuyor ben sorduğum zaman...
Herşey bir yalan gibi yandığı zaman...
Yalnız olduğunu anlıyor insan...
Anladım ve geçtim
Yaralı bir ceylanın kalbinden...
Aynamı kırdım, fotoğraflarımı yaktım...
Nasıl da acımasızdım hatıralarıma karşı,
Nasıl da umarsız...
Su gördüm düşümde,
Karanlıktı ve gürültüyle çağlıyordu...
Ceplerimde kül vardı ve yanıyordu...
Sonra sabah oluyor,
Ve bir ceylan kalbinde alem ağlıyordu...
Hayır,diyordu bir dağ köylüsü,
Hiç bir şey için geç değil...
Ve geç değil...
Bir şey için, hiçbir şey...
Bir şey vardı öyleyse, bir şey
Beni çeken...
Güneşin dağdasından uzağa,
Kocaman çayırlara çeken bir şey,,,
Gümrah ırmaklara,
Sonra sıcağa, sonra acıya,
Sonra yaralarıma merhem olmaya kapıma dayanan
bir şey,,,
Tutsana beni bırakmasana...
Olsun, yaralasana...
Olsun, ağrısa da...
Yalan da olsa kalsana...
Dağ köylüsü aşkın olduğu yerde ben varım...
SEN OLMASAN DA ben varım...
Yağmur yağar, saçlarım filizlenir...
Bir yıldız düşer omuzlarıma...
Islık çalar, ıslanır, şarkılarımı söyler geçerim kapımdan...
Camların buğusundan ve yağmurun kokusundan...
Tanırlar beni...
En iyi YALANLARINI alırım onların...
Adresler sorarım kimseler oturmaz orada,
Ve kimseler olmaz ben sordukça...
Dağköylüsü,
Şimdi gidersen,
Şimdi git!
Kalırsan şimdi...
İbrahim Sadri
Hadi gidiyorsun...
Yürekten kan gidiyor,sen gidiyorsun...
Herşey gidiyor...
Gökte bulut, dağda kar, düzde kervan gidiyor...
Solgun bir gül oluyor insan...
Bir demet kar çiçeği ölüyor, sen gidiyorsun...
Ne ucuz yaşıyorsun, ne kolay...
Bir kristal gibi ellerimden düşüyorsun...
Bakma öyle!
Ben kanıyorum, sen üşüyorsun...
Kolay değil bir YALAN bu...
Yaralayan koca bir YALAN...
Yalan işte!..
Sevdiğim yalan...
Şarkılardan arta kalan ve sabah buğusu...
Ve tarla faresi ve ekmek derdindeki işçi kalbi gibi,
Yumuşacık sıcak bir yalan...
Islak gözlerimle geçiyorum
Yaralı bir ceylanın kalbinden...
Ceplerimde kül var
Bir yangından arta kalan...
Sorduğum adreslerde kimse oturmuyor...
Ve kimse olmuyor ben sorduğum zaman...
Herşey bir yalan gibi yandığı zaman...
Yalnız olduğunu anlıyor insan...
Anladım ve geçtim
Yaralı bir ceylanın kalbinden...
Aynamı kırdım, fotoğraflarımı yaktım...
Nasıl da acımasızdım hatıralarıma karşı,
Nasıl da umarsız...
Su gördüm düşümde,
Karanlıktı ve gürültüyle çağlıyordu...
Ceplerimde kül vardı ve yanıyordu...
Sonra sabah oluyor,
Ve bir ceylan kalbinde alem ağlıyordu...
Hayır,diyordu bir dağ köylüsü,
Hiç bir şey için geç değil...
Ve geç değil...
Bir şey için, hiçbir şey...
Bir şey vardı öyleyse, bir şey
Beni çeken...
Güneşin dağdasından uzağa,
Kocaman çayırlara çeken bir şey,,,
Gümrah ırmaklara,
Sonra sıcağa, sonra acıya,
Sonra yaralarıma merhem olmaya kapıma dayanan
bir şey,,,
Tutsana beni bırakmasana...
Olsun, yaralasana...
Olsun, ağrısa da...
Yalan da olsa kalsana...
Dağ köylüsü aşkın olduğu yerde ben varım...
SEN OLMASAN DA ben varım...
Yağmur yağar, saçlarım filizlenir...
Bir yıldız düşer omuzlarıma...
Islık çalar, ıslanır, şarkılarımı söyler geçerim kapımdan...
Camların buğusundan ve yağmurun kokusundan...
Tanırlar beni...
En iyi YALANLARINI alırım onların...
Adresler sorarım kimseler oturmaz orada,
Ve kimseler olmaz ben sordukça...
Dağköylüsü,
Şimdi gidersen,
Şimdi git!
Kalırsan şimdi...
İbrahim Sadri
