Geçen sene yaşadığımız şehirden ayrılan bir dostumuz bizim de hevesli görünmemiz üzerine kedisini bize emanet etme kararı aldı. Bu yaşlı hayvan tüm hayatı boyunca bir ev kedisi olarak dostumuzun dairesinde yaşadığından yeni evini ve bizleri çok yadırgadı. İlk bir hafta boyunca yatağın altına saklandı ve hiç yemek yemedi. Benzer bir durumla daha önce hiç karşılaşmadığımızdan ne yapacağımızı bilemedik ve bir uzmana danışıncaya kadar çok endişelendik. Veteriner hekimin bu sorun hakkında bize verdiği ve çok işe yarayan önerileri burada sizinle de paylaşmak istedim.
Öncelikle kedinizi rahat bırakmalısınız. Yapabileceğiniz tek şey saklandığı köşeye sizin kokunuzu taşıyan bir giysi bırakmak ve günde bir kere yakınına giderek onunla konuşmak. Zamanla varlığınıza alışıp dışarı çıkmaktan korkmayı bırakacaktır. Ancak bu onun sizin kucağınıza atlamaya hazır olduğu anlamına gelmiyor. Sabrınızı sürdürmeli ve onun size yaklaşmasını beklemelisiniz. Arada sırada özel kedi krakerleri vererek gönlünü almanız mümkün. Kedi zamanla üzerinde uzanmaktan zevk aldığı bir koltuk belirleyecektir. Yanına oturun ve gözlerinin içine bakmamaya özen göstererek başının arkasını okşayın. Durmanız gerektiğini başını silkelediğinde veya aniden çevirdiğinde anlayacaksınız. Zamanla onu okşamanıza alışacak ve ona bir zararınız dokunmayacağını görecektir.
Alışma sürecinin uzun süreceğini ve bu zaman içinde kedinin belki de tuvaletinde değil evin belli köşelerinde pisleyeceğini göreceksiniz. Bunu yapma nedeni kendini güvende hissetmemesi ve yeni evini kendi evi olarak işaretlemeye çalışmasıdır. Sakın ona vurarak ya da bağırarak bu huyundan vaz geçirmeye çalışmayın, bu hem işe yaramayacak hem de sizden daha çok korkmasına neden olacaktır. Onu bir süre tuvaletinin bulunduğu odada kapalı tutun. Tuvaletini her gün temizleyin ve kedi kumunu her hafta değiştirin. Zamanla sadece tuvaletini kullanmaya başladığını göreceksiniz.
Kedimiz bize geleli altı ay oldu ve şimdi bize çok yakın davranıyor. Ayak ucumuzda uyuyor, kucağımıza çıkıyor ve tıpkı her kedi gibi karnı acıktığında bizimle konuşuyor. Sabretmemize değdiğini eski sahibinin şaşkınlık ve kıskançlığından da anlıyoruz. :wink:
Öncelikle kedinizi rahat bırakmalısınız. Yapabileceğiniz tek şey saklandığı köşeye sizin kokunuzu taşıyan bir giysi bırakmak ve günde bir kere yakınına giderek onunla konuşmak. Zamanla varlığınıza alışıp dışarı çıkmaktan korkmayı bırakacaktır. Ancak bu onun sizin kucağınıza atlamaya hazır olduğu anlamına gelmiyor. Sabrınızı sürdürmeli ve onun size yaklaşmasını beklemelisiniz. Arada sırada özel kedi krakerleri vererek gönlünü almanız mümkün. Kedi zamanla üzerinde uzanmaktan zevk aldığı bir koltuk belirleyecektir. Yanına oturun ve gözlerinin içine bakmamaya özen göstererek başının arkasını okşayın. Durmanız gerektiğini başını silkelediğinde veya aniden çevirdiğinde anlayacaksınız. Zamanla onu okşamanıza alışacak ve ona bir zararınız dokunmayacağını görecektir.
Alışma sürecinin uzun süreceğini ve bu zaman içinde kedinin belki de tuvaletinde değil evin belli köşelerinde pisleyeceğini göreceksiniz. Bunu yapma nedeni kendini güvende hissetmemesi ve yeni evini kendi evi olarak işaretlemeye çalışmasıdır. Sakın ona vurarak ya da bağırarak bu huyundan vaz geçirmeye çalışmayın, bu hem işe yaramayacak hem de sizden daha çok korkmasına neden olacaktır. Onu bir süre tuvaletinin bulunduğu odada kapalı tutun. Tuvaletini her gün temizleyin ve kedi kumunu her hafta değiştirin. Zamanla sadece tuvaletini kullanmaya başladığını göreceksiniz.
Kedimiz bize geleli altı ay oldu ve şimdi bize çok yakın davranıyor. Ayak ucumuzda uyuyor, kucağımıza çıkıyor ve tıpkı her kedi gibi karnı acıktığında bizimle konuşuyor. Sabretmemize değdiğini eski sahibinin şaşkınlık ve kıskançlığından da anlıyoruz. :wink: