Yaşayan Ölüler Mezarlığı

[-HaKiKaT-]

Yüzlerini göremedim,
Sesleri boğuk boğuk geliyor çok uzaktan,
Soğumuş bedenleri,
Solmuş yüzleri,
Çürümüş kalpleri.
Onlar mı yoksa ben miyim farklı olan,
Ben miyim ölü onlar mı yaşayan?
Mezar taşları boş,
Mezarları boş.
Neden ayrılar topraktan?
Son nefeslerini mi saklıyorlar,
Son yolculuk ne zaman?
Hiç gitmeyecek gibi duruyorlar,
Makberi terketmiş vefasız ölüler,
Kıyâm etmişler ebedi uykudan,
Ufkuma dizilmiş elbiseli ölüler.
Yüzlerini göremedim,
Sesleri boğuk boğuk geliyor çok uzaktan,
Neye alametdir ki bu?
Bir uğursuzluk var üstümüzde,
Bir şer,bir bela,
Saatler mi durmuş,
Vuslatıma çeyrek var.
Yüzlerini göremedim,
Sesleri boğuk boğuk geliyor çok uzaktan,
Hayatı satıyorlar o mezarlıkta,
Ölülerden utanmadan.
Hala bilmiyorum;
Ben miyim ölü onlar mı yaşayan.
Dal bitmiş yaprak bitmiş,
Ot bitmiş mezarlarından,
Soldurmuşlar gülleri,
Diken bitmiş toprağından,
Artık biliyorum ben ölüyüm onlardır yaşayan.
Vuslat vaktidir gitmeliyim uzaklara,
Belki başka baharlarda vardır,
Doya doya yaşamak sizlerin olsun,
Belki başka umutlarda vardır,
Yüzlerini göremedim,
Sesleri boğuk boğuk geliyor çok uzaktan,
Artık gitmeliyim,
Hayatı satıyorlar o mezarlıkta,
Ölülerden utanmadan
Gölgemide alıp yanıbaşıma,
Artık gitmeliyim.
Hepsini bırakmalıyım orda,
O mezarlıkta,
O yaşayan ölüler mezarlığında…

BAHADIR EFİL​

 

[atn42]

Bir uğursuzluk var üstümüzde,
Bir şer,bir bela,
Saatler mi durmuş,
Vuslatıma çeyrek var.