dinlerken uyuyakalmışım. üzerimde battaniye kafam camda nefesimin sıcaklığı buğu yapmış. tavanımdan akan damlaların kovadaki sesiyle irkildim. yağmurun şiddetinde hiç bi değişiklik yoktu. sokaktaki lambalar yanıp yanmamakda kararsız gibiydi sessizliği bozan cızırtılarıydı. kalktım. battaniyem yeri süpürerek beni takip etti. mutfak diğer odalara göre birazdaha soğuktu. yeni taşınmıştım. lambayı yaktım çaydanlığa su koydum 2 gündür sadece kahve ve atıştırmalık kurabiyelerle idare ediyordum. battaniyemi bırakıp aynanın karşısına geçtim. sakallarım çıkmış gözlerimin altında torbalar oluşmuş saçlarım karışmış. gözlerimi kapatınca biri omzuma dokundu. senmiydin? açmak istemedim gözlerimi. irkilmiştim.
kahvemi koymaya giderken karanlığı aydınlatan ateşböceklerini gördüm yaklaştıkça kayboldular. kurabiyelerim bitmişti, süt tozuda kalmamış. neyse kahve kahvedir. karıştırmadan önce ellerimi ısttım kahvemin sıcaklığında yine salonumda ki tek koltuğumda camdan bakıyodum. bu 45. saatti. telefonuma baktım tek çubuk kalmıştı şarjında. yerimden kalkmaya üşendim nasıl olsa... neyse. bomboş sokakta pembe şemsiyenin altında bi çift vardı sarılmışlardı çocuk kararsız lambanın altında durdu kıza döndü. bi süre baktılar birbirlerine. öptü. kalbimde bi ağırlık vardı. çok büyük bi baskı kahveden bir yudum aldım gözlerimi kapattım nefesini hissettim. bacaklarımı koltuğa çekerek oturdum. saat kaçtı?
telefonum çaldı annemdi arayan. hep zor zamanlarda yetişirdi imdadıma. açamadım. herşey güzel olucak diye mesaj attı. güzel annem...
gözlerimi kapatığımda saçları dokundu. gözlerimi kapatmaya korkar olmuştum. kahvem yine bitmiş.
telefonum yine çaldı. sen aradın gözlerimi kapatmak istedim bişeyler engel oldu ateşböcekleri yine çıktı ortaya. açmadım telefonu. zaman o kadar yavaş geçiyordu ki. yine mesaj geldi. sendin. üzgünüm ile başlayan gereksiz mesajını telefonumun şarjı bittiği için okuyamadım.
sokaktaki lamba en sonunda sönmüştü, rahatlatmıştı gözlerimi karanlık.
kulaklarımda çınlayan sesin zorluyodu beni. ne yazmıştın acaba, üzgünüm artık seninle yapamıyorum veya üzgünüm seni aldattığım için. ne kadar samimiyetsiz.3-5 anlamsız gözyaşı.ifadesiz suratımdan süzülürken kurumuş derimin üzerinde hareketini hissettim gözyaşımın. kalan son gözyaşlarıydı heralde. yerimden kalkıp şarj aletini buldum. telefona taktığımda şifreyi hatırlamak için baya uğraştım ilk bulşmamızın tarihi 0606.
-üzgünüm. herşey için. ikimizde haketmedik bunu.
neyi haketmemiştik ki. of neyse ne. son kalan sigaramıda içerken bi mesaj daha geldi. beni seviyormuşsun
siktir be ordan. kalbim neden ağrıyordu. şimşekler kendime getirdi biraz beni. karanlığın içinden silueti belirsiz bişey var gibiydi yaklaştıkça sana benziyor geldiğimde ise yokoluyordu. uykusuzluğumun 46. saatindeydim. bitmek bilmedi bu kalbimdeki baskı. üzgünümle başlayan mesajlar dahada zorluyor beni. neden 10 dakikalık uykularımdan sonra çıkmıyosun ki aklımdan. gözlerimi kapatmaya korkuyorum. kanıyo biyerlerim sadece o kelime yankılanıyo. üzgünüm.
kalktım yerimden çatıya çıkıp köprüye ve istiklale bakmalıydım. bi kahve daha aldım. kapı gıcırdayarak açıldı yağmur çok güzel ve şiddetliydi. köprünün ışığında harika bi manzaraydı. ilk defa o köprünün altında öpüşmüştük. öf. kahvemin içine giriyordu yağmur bikaç yudum daha aldım çatının tam kenarındayken. uykusuzluğumun 47. saatinde en sevdiğim yağmurlarla birlikte düşüyodum şimdi aşağıya kalbimde büyük bi ağırlık gözlerimi kapattığımda ilk öpüşün. aklımda annemin sözleri herşey güzel olucak.
evet olucak =)
kahvemi koymaya giderken karanlığı aydınlatan ateşböceklerini gördüm yaklaştıkça kayboldular. kurabiyelerim bitmişti, süt tozuda kalmamış. neyse kahve kahvedir. karıştırmadan önce ellerimi ısttım kahvemin sıcaklığında yine salonumda ki tek koltuğumda camdan bakıyodum. bu 45. saatti. telefonuma baktım tek çubuk kalmıştı şarjında. yerimden kalkmaya üşendim nasıl olsa... neyse. bomboş sokakta pembe şemsiyenin altında bi çift vardı sarılmışlardı çocuk kararsız lambanın altında durdu kıza döndü. bi süre baktılar birbirlerine. öptü. kalbimde bi ağırlık vardı. çok büyük bi baskı kahveden bir yudum aldım gözlerimi kapattım nefesini hissettim. bacaklarımı koltuğa çekerek oturdum. saat kaçtı?
telefonum çaldı annemdi arayan. hep zor zamanlarda yetişirdi imdadıma. açamadım. herşey güzel olucak diye mesaj attı. güzel annem...
gözlerimi kapatığımda saçları dokundu. gözlerimi kapatmaya korkar olmuştum. kahvem yine bitmiş.
telefonum yine çaldı. sen aradın gözlerimi kapatmak istedim bişeyler engel oldu ateşböcekleri yine çıktı ortaya. açmadım telefonu. zaman o kadar yavaş geçiyordu ki. yine mesaj geldi. sendin. üzgünüm ile başlayan gereksiz mesajını telefonumun şarjı bittiği için okuyamadım.
sokaktaki lamba en sonunda sönmüştü, rahatlatmıştı gözlerimi karanlık.
kulaklarımda çınlayan sesin zorluyodu beni. ne yazmıştın acaba, üzgünüm artık seninle yapamıyorum veya üzgünüm seni aldattığım için. ne kadar samimiyetsiz.3-5 anlamsız gözyaşı.ifadesiz suratımdan süzülürken kurumuş derimin üzerinde hareketini hissettim gözyaşımın. kalan son gözyaşlarıydı heralde. yerimden kalkıp şarj aletini buldum. telefona taktığımda şifreyi hatırlamak için baya uğraştım ilk bulşmamızın tarihi 0606.
-üzgünüm. herşey için. ikimizde haketmedik bunu.
neyi haketmemiştik ki. of neyse ne. son kalan sigaramıda içerken bi mesaj daha geldi. beni seviyormuşsun
siktir be ordan. kalbim neden ağrıyordu. şimşekler kendime getirdi biraz beni. karanlığın içinden silueti belirsiz bişey var gibiydi yaklaştıkça sana benziyor geldiğimde ise yokoluyordu. uykusuzluğumun 46. saatindeydim. bitmek bilmedi bu kalbimdeki baskı. üzgünümle başlayan mesajlar dahada zorluyor beni. neden 10 dakikalık uykularımdan sonra çıkmıyosun ki aklımdan. gözlerimi kapatmaya korkuyorum. kanıyo biyerlerim sadece o kelime yankılanıyo. üzgünüm.
kalktım yerimden çatıya çıkıp köprüye ve istiklale bakmalıydım. bi kahve daha aldım. kapı gıcırdayarak açıldı yağmur çok güzel ve şiddetliydi. köprünün ışığında harika bi manzaraydı. ilk defa o köprünün altında öpüşmüştük. öf. kahvemin içine giriyordu yağmur bikaç yudum daha aldım çatının tam kenarındayken. uykusuzluğumun 47. saatinde en sevdiğim yağmurlarla birlikte düşüyodum şimdi aşağıya kalbimde büyük bi ağırlık gözlerimi kapattığımda ilk öpüşün. aklımda annemin sözleri herşey güzel olucak.
evet olucak =)
