Yağmur

[Mayhoş]

Karmakarışıklardayım..İçimde yağmuru hissetmek..Yağmur...
ßana Hep hüzünü çağıştırır.İnsanlar neden sever yağmuru,yağmurda ıslanmasını..O koşturmaca içinde kendileriyLe başbaşa kaldıkları için mi?
Yoksa kapalı havada tamamen içe dönüp kendileri ile hesaplaştıkları için mi..
Düşünüyorum da yağmuru izlemek neden melankolik bir hava yaratır benlikte..Yüzünüze değen damlalar yanaklarınızdan süzülürken ağlamak daha iyi arındırıyor olmalı insanı hayatın pis düzeninden..
öyle ya iliklere kadar ıslanmak..Hızla aşağıya doğru inen,tüm vucudunu kaplayan o parıltılı titreten ıslaklık..
Hani beyninizin pas tutmuş yanlarını dışarı çıkaran yağmur.Şimdi o düşünceleride arındırmak için yağmur altında ıslanmak mı gerekli.Sahi arındırabiLir mi?
Zamanın tamamen durduğu ,içe yolculuğun başladığı,güzeL bir anı hatırlayıp odaklandığınız o beyinde ki uğuLtu..Zaten gecenin hükümdarlığını bir tek yağmur yıkmıştır..

Gören gözLere seyirLik bir manzaradır yağmur..Esen rüzgarın gücüyle toplarsın kendini..İçinde ki çocuk oradan oraya kosusturur..Gri renkli bir ışık kaplar her yeri ve fiLm ßaşlar..Karanlıkta bekleyen anılar bir bir tanıtır kendini...Kaybedilen zamanlar,Karşılıksız duygular,ikiyüzlü maske takanlar bir bir çıkar o grilikte...
Ve tek tek öcünü alırlar senden..Hazırlıklı ve güçlü olduğunu sanırsın ama her defasında yanılırsın sen!


Hey Yağmur beni kendine benzetme Lütfen..
Senin adın mutLuLuk değil.Arınmak,kurtuluş hiç değil.Şimdi güneşi bekleyen bir kozayım ben..Karanlık bir an önce aydınlansın..Hayat hiç grileşmeden dolsun içime...
Aman ßee Hadi git şimdi sen yağmurun ıslattığı sokaklarda şarkılar söyLeye söyLeye..
Elbet bende bir cam bugusu bulurum gözlerini çizmeye





​

 

[icemen]

Nisanın ortasında yağan yağmurun serinliğindeki haz bambaşkadır. Geçici olduğunu bildiğin içindir. Karabulutların ağlamasıdır aslında, o devasa, korkunç bulutun bile güçsüzlüğünün göstergesidir.