SAHRANİL
Altın Üye
Acıyı tuzla boğdum…
Bir umudum vardı onu da giderken yüreğinde bıraktım
Şimdi penceremde yanağımın izi başımı çevirdim…
Ben ayak seslerimi sırf sen istedin diye ardımda bıraktım
Benden yalnızca çırpınışlarım kalsın aklında
Sonra sana bakmaya kıyamadığım gözlerim
Bende kalmadı sana dair bir iz bir hatıra
Öyle bir söküp aldın ki
Yüreğim de kaldı avuçlarında…
Ben seni sevmekten vazgeçtim
Kalmadı ben de sevebileceğim bir yürek
Yarına yeni bir umut doğar…!
Ne adın kalır ne acısı yaramın
Neleri unutmadık ki
Neleri sıkıştırdık iki defter bir kitap arasına
Seni
İzlediğim denizin dibine vurdum
Canım gitti benden
Unutulmaya yüz tuttun
Vurgun yemiş dostum sırdaşım…!
Nasıl olsa kalpsizin tekiyim sayende
Bakmadan ardıma gidiyorum
Yeni bir nefes çekmeye içime
Güllerin kırmızıya boyandığı
Değer kıymet bilenlerin yüreğine…!
alıntı
