ykn
New member
Bir buğulu yağmur kaldı gözlerimde…
Sen giderken, ardından bakıp, usulca döküldü gözyaşlarım.
Bulutlar kıskandı bu gözyaşı yağmurumu…
Veda sözcükleri düşerken dudaklarından kalıverdim öylece sessiz…konuşamadım…
Sen de bilirsin ya hani, sevmem ben vedaları, her veda bir ölüm benim yüreğimde…
Gidiyorsun işte, başımı öne eğip öylece gidişini seyretmek düşmüştü gözlerime…
Acılar bekliyordu beni bir kez daha sevda sınırlarında, yalnızlıklar çevirecekti yolumu…
Ben kendi elimle çizerim de sonumu, ama sen ağlama, sakın ağlama okurken bu yaralı mektubumu…
Belki de her sevdanın sonuydu ayrılık, ağlamak düşerdi insana ayrılırken, görmedim çevirmiştin yüzünü…Ağlamışmıydın sen de??
Dokunamıyordum sana, ağlattıysam bitanem gücenme, kızma bana…
Yarım kalıyordum sensiz, gidiyordun bir daha hiç dönmemecesine…
Azrailin eline düşmüştü sanki ruhum, acı çekiyor ölemiyordum, üzerime hasret toprağı serpiliyordu bir mezara gömülürcesine…
Uykusuz gecelere esir olmuştu gözlerim, ağır bir yük bırakıyordun kalbimde, binerken veda trenine…
Hoşcakal sözünü düşüremiyordun dudağından, ne bileyim belki de söylemek istemiyordun… sessizce gitmek istiyor, sadece bakıyordun…
Ne kadar gizlemeye çalışsam da, ben gözyaşlarımı tutamıyordum…
sen gidiyor ve ben ölüyordum…
Bir eski resim kaldı elimde..
Ve aşkımızın parçalanmış kırıntıları cebimde…
Sen duymasanda, ben resminle konuşuyordum her gece…
Sen yine sadece bakıyordun ya da ben, ben artık deliriyordum…
Yıldızlarla dertleştim gecelerce…
Hani bir yıldız vardı ya, bak bu sensin dediğim, gariptir kaç gecedir onu da bulamıyordum yerinde…
O’da mı kırıldı bana yok! yok!!!!
Ya ben deliriyorum ya da ölesiye hasretim sana…!
Sen giderken, ardından bakıp, usulca döküldü gözyaşlarım.
Bulutlar kıskandı bu gözyaşı yağmurumu…
Veda sözcükleri düşerken dudaklarından kalıverdim öylece sessiz…konuşamadım…
Sen de bilirsin ya hani, sevmem ben vedaları, her veda bir ölüm benim yüreğimde…
Gidiyorsun işte, başımı öne eğip öylece gidişini seyretmek düşmüştü gözlerime…
Acılar bekliyordu beni bir kez daha sevda sınırlarında, yalnızlıklar çevirecekti yolumu…
Ben kendi elimle çizerim de sonumu, ama sen ağlama, sakın ağlama okurken bu yaralı mektubumu…
Belki de her sevdanın sonuydu ayrılık, ağlamak düşerdi insana ayrılırken, görmedim çevirmiştin yüzünü…Ağlamışmıydın sen de??
Dokunamıyordum sana, ağlattıysam bitanem gücenme, kızma bana…
Yarım kalıyordum sensiz, gidiyordun bir daha hiç dönmemecesine…
Azrailin eline düşmüştü sanki ruhum, acı çekiyor ölemiyordum, üzerime hasret toprağı serpiliyordu bir mezara gömülürcesine…
Uykusuz gecelere esir olmuştu gözlerim, ağır bir yük bırakıyordun kalbimde, binerken veda trenine…
Hoşcakal sözünü düşüremiyordun dudağından, ne bileyim belki de söylemek istemiyordun… sessizce gitmek istiyor, sadece bakıyordun…
Ne kadar gizlemeye çalışsam da, ben gözyaşlarımı tutamıyordum…
sen gidiyor ve ben ölüyordum…
Bir eski resim kaldı elimde..
Ve aşkımızın parçalanmış kırıntıları cebimde…
Sen duymasanda, ben resminle konuşuyordum her gece…
Sen yine sadece bakıyordun ya da ben, ben artık deliriyordum…
Yıldızlarla dertleştim gecelerce…
Hani bir yıldız vardı ya, bak bu sensin dediğim, gariptir kaç gecedir onu da bulamıyordum yerinde…
O’da mı kırıldı bana yok! yok!!!!
Ya ben deliriyorum ya da ölesiye hasretim sana…!
alıntı
