Zamanıdır uyanmanın; tabiatla birlikte!
Karanlık kışın kasvetinden sıyrılıp, çiçeklenmenin…
Dallarını bahara uzatan bir erik ağacı gibi, umutla.
Donar mıyım diye sormadan, cesaretle!
Bu kış da ağır geçti,
Havada, karada, denizde.
Ülkede ve evde; içerimizden içeride!
Sisli puslu, karanlık.
Hergün; güneşi daha da çok özleyerek…
Yürüdük yine de yollarımıza, bir adım sonrasını sorarak.
Ya da yerimizde saydık ki; bu bile ayakta kalmaktı!
Ampul bu kış da kendine yandı!
Dokunanı çarptı, dokunmayan; bin aydınlandı!
Kimimizi bu yıl da uyku tutmadı, ülkenin derdine yandı.
Kimimiz; uyurgezer kalabalıkların arasına karıştı.
Demek bu hap meselesi yeni değildi.
Daha önce de yutturmuşlardı!
İçtiğimiz suya soluduğumuz havaya;
haberin arasına, gündemin manşetine karıştırıp, bizi uyutmuşlardı.
Demek haplanmıştık da haberimiz yoktu!
Ve işte avcumuzda yine bir hap var: Anayasa Hapı!
Başbakan Erdoğan’ın “Hap gibi Anayasa yaptım millet bir defada yutacak” dediği hap!
CHP Lideri Baykal’ınsa,“Vitamin mi Nuri Alço hapı mı? diye sorduğu hap!
Erik Ağacına bakıyorum; kusursuz…
Beyaz çiçekleri, insanlık hallerimize güler gibi…
İşte yine açtı tam zamanında.
Yeşil erikler verecek, avucumuzdaki hapın yanına.
Erikleri sormadan yiyebiliriz, doğadan!
Hapınsa yan etkilerini iyice okumalı, siyasetçiden!
Zaman uyanma zamanıdır!
Bir erik gibi; donar mıyım diye sormadan…
kaynak