Trackmania'yı diğer yarış oyunlarından ayırıp kendine has ve eşşiz hale getiren de tabii ki bölüm tasarımları. Bölümlerin güzelliği hem sayıca inanılmaz derecede çok olmalarından ve tabii ki kolay kolay tahmin edilememelerinden geliyor. Zaten birçok pistte kendinizi fazlasıyla hamster gibi hissetmenizi sağlayacak 360 derecelik tünellerin yanında, önünüzdeki düzlüğün sonundaki hain virajlar gibi beklenmedik o kadar çok şey var ki genellikle pistleri ilk oynayışınızda kendinizi oradan oraya sürüklenirken bulup yeniden başlatma tuşuna abanıyorsunuz. Pistler sayı bakımından zaten aklınızın alamayacağı kadar çeşitli orası ayrı ama buna bir de nitelik bakımından çeşitlilik eklendiğinde kolay kolay sıkılabileceğinizi sanmıyorum.
Futuristik tasarımların yanında, baraj, göl, yeşillik, kumluk alan gibi değişik temalarında bulunduğu pistler çok uzun zaman sizi oyalacaktır. Stadyumu diğer oyunlardan ayıran şey oyuncuya daha çok bir arena hissi vermesi. Temalar değişse de sanki araba yarışı olimpiyatları yapılıyor da siz uzun atlama, 100 mt koşu, 1000 mt koşu yapıyormuşsunuz gibi bir hisse kapalıyorsunuz. Kimi yarışlar da atlama, zıplama o kadar fazla ki yarıştan çok devasa tünellerin içinde nasıl devrilmeden dururum, yana yatmış duvarlardan nasıl hızla geçebilirim diye düşünüyorsunuz.
Bu karmaşık pistlerin en büyük yardımcısı ne oluyor peki? Tabii ki inanılmaz basitlikteki kontroller. Basit demeye bakmayın aslında, tamamen kullanıcı dostu. Öyle ki sadece üç parmağınızı kullanarak ok tuşlarıyla dilediğiniz gibi pistlerde fink atabilirsiniz. Hani hep derler ya gamepadsiz yarış oyunu olmaz diye, Trackmania bu kuralı elinin tersiyle atıyor resmen.
