balim
New member
Bavul direndi. Açılmak istemedi. Gidip mutfaktan pense getirdi. Denedi. Kırılmadı kilit. Boş bavul. İnatçı bavul. Açıl! Açılmadı. Bir yerlerde bir saç tokası olacak. İnce, metal, çubuk. Ona kafa tutan bavulun kilidine, kilidin kafasına sokacak, çevirecek, boş bavul pes edecek, açılacak.
Bavul açıldı.
Öfkesi durulur gibi oldu. Bi sigara sarsam mı? Vaktin yok, dedi saat. Kızardı. Bu kadarı fazlaydı. Sen ne karışıyosun be, işine bak! diye hırladı. Yelkovan ve akrep gülüştüler. Yelkovan 5'e damladı. 9 fısıldadı: Az sonra burda olur ama...
Doğru. Doğru, dedi. Kalktı aceleyle. Kilim çelme taktı ayağına. Sendeledi. Aldırmadı. Dolabı açtı. Bir çift gömlekle, bir kazak ve bir bluz dans ediyorlardı. Kendi gömleğini onunkinden ayırdı. O kadar sert çekti ki, birinin birkaç düğmesi koptu. Yatağa fırlattı onu söylene söylene. Bluzünü çekti onun kazağından. Kazak bırakmadı. Çekti. Bluz kazağa sımsıkı yapışmış. Gelmedi. Banyoya koştu. Elinde klorakla döndü. Önlerinde durdu. Bluz nefretle baktı yüzüne. Kazak korkudan titriyordu. Bir eliyle bluzünü tuttu. Kazağın rengi bağırdı. Maviydi. Ve yalvardı öyle kalmak için. Yaralanmamak için. Bir an durdu. İntikam. İntikam başını döndürdü. Klorağı boca etti kazağın üstüne. Allah belanı versin! Bluzü elinden kaçıp kazağın önüne geçmişti. Klorak bluzün tam sırtından, kırmızı renginin üstüne beyaz bir delik açtı. Oysa en sevdiği bluzüydü. Çok da yakıştırırdı kendisine. İyi geçinirlerdi. Onun kazağı yaralı bluzüne sarılmış ağlarken, öylece bıraktı onları. Diğer giysilerini toplayıp yatağa koydu. Onlarda hiç zorluk çekmedi. Az önceki olayı görmüştü hepsi. Sessizce vedalaştılar onunkilerle. Çekmeceleri açtı. Çamaşırlarını aldı. İçlerinden bir tanesi diğerlerinin olduğu çekmeceye kaçmış. Yokluğunu fark etmedi.
Giysileri yatağın üstünde şaşkın, yüzüne bakıyorlardı. Yerde duran açık ve yarı baygın bavula yerleştirmeye başladı hepsini. Oflaya puflaya bavula giren giysilerden biri, pullu bir gece elbisesi küfür etti ona. Duymadı. Bavulu kapattı. Bir gözyaşı damlasıyla kendine geldi bavul biraz. Eliyle yüzünü sildi. Topla kızım gözyaşlarını, gidiyorsun, dedi kendine. 7 fısıldadı: Sahiden gidiyo... Akrep onayladı. Yelkovan terliyordu. Bir şey demedi.
Gözyaşlarını topladı. Giysilerini topladı. Yatağa ilişti gözleri. Dağınıktı yatak. Yastığın üzerine düşmüş saçlarını topladı. Çarşafa sinen kokusunu, terini, soluklarını topladı. Hepsini damla damla toplayıp bavuluna koydu. Aşk sözcükleri havada uçuştu. Onları yakalayamadı. Oraya buraya kaçıştılar. Neyse ki fısıltı halindeydiler. Bıraktı onları. Duymadı. Kendininkileri de, onunkileri de...
Bavulunu iyice kapattı. Kapanırken inat yapacak oldu, vazgeçti ama; kolaycacık kapandı bavul. Saate baktı. Yelkovan iyice yorulmuştu. Ama durmaya niyeti yoktu. 8 çoktan uyumuştu. 2 ile 3, pilsiz çalışabilen yeni saatleri konuşuyorlardı.
Etrafına bakındı. Bir kalem aradı. Bir de kağıt buldu bir yerlerden. Yazmaya başladı:
"ELVE... "
5.harfi yazamadan ilk dört harf dans etmeye başladı oldukları yerde. 6.yı da yazdığında, hepsi bir anda koşarak kağıdın dışına çıktılar. D ve A da onlara yetişti. Koltuğun altına kaçtılar. Sinirlendi. Bakındı. Ortalıkta hiç harf görünmüyordu. Topu topu 6 tane gerek be 6! diye bağırdı. E'ler, L, V, D ve A koltuğun altından sırıttılar. Yeniden yatak odasına geçip kitaplara baktı. Onlarda harf çoktu. Ama kitaplar uyuyordu. Uyandırmaya kıyamadı. Biri açık kalmış, onu da kapatıp içeri döndü.
Bulmaca! Gazetenin geçen pazar verdiği bulmaca eki geldi aklına. Atmamış. Gazeteler arasından buldu. Çözmüştü onu, hatırlıyordu. Evet, burdalar! Bir sürü harf yapıştırmış kutucuklara. Güldü. O gün, ne kadar keyifliydi aslında. Yumurtalı ekmek kızartmıştı ona. Bütün gün evden çıkmamışlardı. O biraz huysuzdu o gün ama biraz, çok değil. Kendini hatırladı. Ona yumurtalı ekmek kızartmak için yumurtaları çırparken, dilimlediği ekmekleri içine batırırken, yağda kızartırken, ona çay demlerken, videoya film koyarken, onu çağırırken, " Hadi gel bebişim, başlatıyorum," derken...
Bebişim!!! Bebişim kelimesine sinirlendi. Cümleden çıkarıp, yerine başka sözcük koyarak, belleğine geri gönderdi sesini. Ve filmi. Ve kızarmış yumurtalı ekmekleri. Ve geçen Pazar gününü de... Ama film... Hangi filmdi? O pazar günü çoktan belleğindeki diğer anıların arasına karışıp gitmişti işte. Yeniden çağırmak istemedi. Zor işti. Hatırlayamadı filmi. O Pazar gününü unuttu.
Bulmacadaki kutucukların çoğu doluydu. Sevindi. Kalemin ucuyla, zarar vermemeye çalışarak kazımaya başladı harfleri. Sonra teker teker kağıda yerleştirdi. Harfler, koltuğun altına kaçışan dansçı harflere benzemiyorlardı. Ciddi ve ağırbaşlıydılar. Çünkü hemen hepsi, kültür ve edebiyat sorularının cevap kelimelerinden kazınmıştı. Aferin! dedi. Harfler yüz vermedi ona. Ama yerleştirdiği yerde kaldılar. Kalabalık olmalarına rağmen gürültü yapmadılar.
" Herşeyimi topladım. Ben gidiyorum."
Ünlem aradı, bulamadı. Fazladan kazınmış iki İ'den aldığı noktalarla idare etti. Kalemi bıraktı. Bavuluna doğru yürürken midesi bulandı. Banyoya koştu. Yüzünü yıkadı. Yine musluğun şaşkın bakışlarıyla karşılaştı.
Musluk hep şaşkın bakardı. Bu eve geldi geleli, ne zaman banyoya adım atsa lavabo tam karşısında olduğundan, sürekli göz göze gelirdi onunla. Musluğun bir gözü mavi, bir gözü kırmızıydı. Bakışlarının hiç değişmeyen ifadesinden dolayı onu biraz boş bulurdu. Hiç kızmazdı da.. Ama şimdi, banyodan çıkarken son kez bakıp, "Ne bakıyosun be, van kedisi bozması, suratsız!" diye çemkirdi musluğa. Musluk cevap vermedi. Daha fazla da şaşırmadı. Değişmeyen ruh hali itibariyle, musluk hep şaşkındı.
Aceleyle kaptı bavulunu. Sokak kapısının önüne geldi. Ayakkabılarını giydi. 2 ile 3, sustu. Yelkovan ve akrep de diğerlerini susturdular. 8'i uyandırdılar. Uyku sersemi 8, "Gidiyo mu şimdi..." diye sayıkladı. "Şişşşttt!" dediler.
Saate baktı. On dakika sonra burda olur, diye geçirdi aklından. Holdeki ayna, rimellerinin aktığını haber verdi. Gözlerini sildi. Aynaya baktı; sağol, dedi.
Yürüdü. Kapının kolunu tutup, "Topla kızım gözyaşlarını, gidiyorsun!" dedi yüksek sesle. Kapıyı çarptı. Gitti...
-ALINTI-
Bavul açıldı.
Öfkesi durulur gibi oldu. Bi sigara sarsam mı? Vaktin yok, dedi saat. Kızardı. Bu kadarı fazlaydı. Sen ne karışıyosun be, işine bak! diye hırladı. Yelkovan ve akrep gülüştüler. Yelkovan 5'e damladı. 9 fısıldadı: Az sonra burda olur ama...
Doğru. Doğru, dedi. Kalktı aceleyle. Kilim çelme taktı ayağına. Sendeledi. Aldırmadı. Dolabı açtı. Bir çift gömlekle, bir kazak ve bir bluz dans ediyorlardı. Kendi gömleğini onunkinden ayırdı. O kadar sert çekti ki, birinin birkaç düğmesi koptu. Yatağa fırlattı onu söylene söylene. Bluzünü çekti onun kazağından. Kazak bırakmadı. Çekti. Bluz kazağa sımsıkı yapışmış. Gelmedi. Banyoya koştu. Elinde klorakla döndü. Önlerinde durdu. Bluz nefretle baktı yüzüne. Kazak korkudan titriyordu. Bir eliyle bluzünü tuttu. Kazağın rengi bağırdı. Maviydi. Ve yalvardı öyle kalmak için. Yaralanmamak için. Bir an durdu. İntikam. İntikam başını döndürdü. Klorağı boca etti kazağın üstüne. Allah belanı versin! Bluzü elinden kaçıp kazağın önüne geçmişti. Klorak bluzün tam sırtından, kırmızı renginin üstüne beyaz bir delik açtı. Oysa en sevdiği bluzüydü. Çok da yakıştırırdı kendisine. İyi geçinirlerdi. Onun kazağı yaralı bluzüne sarılmış ağlarken, öylece bıraktı onları. Diğer giysilerini toplayıp yatağa koydu. Onlarda hiç zorluk çekmedi. Az önceki olayı görmüştü hepsi. Sessizce vedalaştılar onunkilerle. Çekmeceleri açtı. Çamaşırlarını aldı. İçlerinden bir tanesi diğerlerinin olduğu çekmeceye kaçmış. Yokluğunu fark etmedi.
Giysileri yatağın üstünde şaşkın, yüzüne bakıyorlardı. Yerde duran açık ve yarı baygın bavula yerleştirmeye başladı hepsini. Oflaya puflaya bavula giren giysilerden biri, pullu bir gece elbisesi küfür etti ona. Duymadı. Bavulu kapattı. Bir gözyaşı damlasıyla kendine geldi bavul biraz. Eliyle yüzünü sildi. Topla kızım gözyaşlarını, gidiyorsun, dedi kendine. 7 fısıldadı: Sahiden gidiyo... Akrep onayladı. Yelkovan terliyordu. Bir şey demedi.
Gözyaşlarını topladı. Giysilerini topladı. Yatağa ilişti gözleri. Dağınıktı yatak. Yastığın üzerine düşmüş saçlarını topladı. Çarşafa sinen kokusunu, terini, soluklarını topladı. Hepsini damla damla toplayıp bavuluna koydu. Aşk sözcükleri havada uçuştu. Onları yakalayamadı. Oraya buraya kaçıştılar. Neyse ki fısıltı halindeydiler. Bıraktı onları. Duymadı. Kendininkileri de, onunkileri de...
Bavulunu iyice kapattı. Kapanırken inat yapacak oldu, vazgeçti ama; kolaycacık kapandı bavul. Saate baktı. Yelkovan iyice yorulmuştu. Ama durmaya niyeti yoktu. 8 çoktan uyumuştu. 2 ile 3, pilsiz çalışabilen yeni saatleri konuşuyorlardı.
Etrafına bakındı. Bir kalem aradı. Bir de kağıt buldu bir yerlerden. Yazmaya başladı:
"ELVE... "
5.harfi yazamadan ilk dört harf dans etmeye başladı oldukları yerde. 6.yı da yazdığında, hepsi bir anda koşarak kağıdın dışına çıktılar. D ve A da onlara yetişti. Koltuğun altına kaçtılar. Sinirlendi. Bakındı. Ortalıkta hiç harf görünmüyordu. Topu topu 6 tane gerek be 6! diye bağırdı. E'ler, L, V, D ve A koltuğun altından sırıttılar. Yeniden yatak odasına geçip kitaplara baktı. Onlarda harf çoktu. Ama kitaplar uyuyordu. Uyandırmaya kıyamadı. Biri açık kalmış, onu da kapatıp içeri döndü.
Bulmaca! Gazetenin geçen pazar verdiği bulmaca eki geldi aklına. Atmamış. Gazeteler arasından buldu. Çözmüştü onu, hatırlıyordu. Evet, burdalar! Bir sürü harf yapıştırmış kutucuklara. Güldü. O gün, ne kadar keyifliydi aslında. Yumurtalı ekmek kızartmıştı ona. Bütün gün evden çıkmamışlardı. O biraz huysuzdu o gün ama biraz, çok değil. Kendini hatırladı. Ona yumurtalı ekmek kızartmak için yumurtaları çırparken, dilimlediği ekmekleri içine batırırken, yağda kızartırken, ona çay demlerken, videoya film koyarken, onu çağırırken, " Hadi gel bebişim, başlatıyorum," derken...
Bebişim!!! Bebişim kelimesine sinirlendi. Cümleden çıkarıp, yerine başka sözcük koyarak, belleğine geri gönderdi sesini. Ve filmi. Ve kızarmış yumurtalı ekmekleri. Ve geçen Pazar gününü de... Ama film... Hangi filmdi? O pazar günü çoktan belleğindeki diğer anıların arasına karışıp gitmişti işte. Yeniden çağırmak istemedi. Zor işti. Hatırlayamadı filmi. O Pazar gününü unuttu.
Bulmacadaki kutucukların çoğu doluydu. Sevindi. Kalemin ucuyla, zarar vermemeye çalışarak kazımaya başladı harfleri. Sonra teker teker kağıda yerleştirdi. Harfler, koltuğun altına kaçışan dansçı harflere benzemiyorlardı. Ciddi ve ağırbaşlıydılar. Çünkü hemen hepsi, kültür ve edebiyat sorularının cevap kelimelerinden kazınmıştı. Aferin! dedi. Harfler yüz vermedi ona. Ama yerleştirdiği yerde kaldılar. Kalabalık olmalarına rağmen gürültü yapmadılar.
" Herşeyimi topladım. Ben gidiyorum."
Ünlem aradı, bulamadı. Fazladan kazınmış iki İ'den aldığı noktalarla idare etti. Kalemi bıraktı. Bavuluna doğru yürürken midesi bulandı. Banyoya koştu. Yüzünü yıkadı. Yine musluğun şaşkın bakışlarıyla karşılaştı.
Musluk hep şaşkın bakardı. Bu eve geldi geleli, ne zaman banyoya adım atsa lavabo tam karşısında olduğundan, sürekli göz göze gelirdi onunla. Musluğun bir gözü mavi, bir gözü kırmızıydı. Bakışlarının hiç değişmeyen ifadesinden dolayı onu biraz boş bulurdu. Hiç kızmazdı da.. Ama şimdi, banyodan çıkarken son kez bakıp, "Ne bakıyosun be, van kedisi bozması, suratsız!" diye çemkirdi musluğa. Musluk cevap vermedi. Daha fazla da şaşırmadı. Değişmeyen ruh hali itibariyle, musluk hep şaşkındı.
Aceleyle kaptı bavulunu. Sokak kapısının önüne geldi. Ayakkabılarını giydi. 2 ile 3, sustu. Yelkovan ve akrep de diğerlerini susturdular. 8'i uyandırdılar. Uyku sersemi 8, "Gidiyo mu şimdi..." diye sayıkladı. "Şişşşttt!" dediler.
Saate baktı. On dakika sonra burda olur, diye geçirdi aklından. Holdeki ayna, rimellerinin aktığını haber verdi. Gözlerini sildi. Aynaya baktı; sağol, dedi.
Yürüdü. Kapının kolunu tutup, "Topla kızım gözyaşlarını, gidiyorsun!" dedi yüksek sesle. Kapıyı çarptı. Gitti...
-ALINTI-
