aSLihaN
New member
Futbol maçlarında top toplayıcı bir çocuk... On dört yaşında... Babası, şoförlüğünü yaptığı şehirler arası otobüsü, kendisiyle birlikte beş kişiye mezar ettiği günden beri, yani sekiz yıldır yetim...
Evin tek çocuğu... Annesiyle yaşıyor. Anne, sigortadan gelen "sadakayla" kıt kanaat geçindiriyor evi...
Çocuk okuyor. Hafta sonları da Birinci Lig'de "top topluyor." Fanatik bir imparator hayranı...
***
Uykunun en tatlı olduğu sabah saatlerinde, annesinin sert hareketlerle kendisini sarsmasıyla sıçradı top toplayıcı çocuk:
-Kalk bakayım kalk! Nedir bu paralar? Nereden buldun bunları? Çaldın mi yoksa? Söylee!
Depreme mi uyandım diye korkan gözlerle yataktan fırlayan çocuk, annesinin elinde salladığı kirli, kırış kırış kağıt paraları görünce rahatladı. Cevap vermeden yüzünü yıkamaya gitti. Annesi ayni endişeyle oğlunu musluk başında kıstırdı:
-Nedir bu paralar?
Çocuk, ıslak ellerini yüzünden çekti, annesine döndü:
-Bir saniye anne, anlatacağım
Günlerden Cumartesi'ydi. Havluyla kurulanıp kahvaltı masasına oturdu çocuk:
-Cebimi mi karıştırdın?
-Hayir! Pantolonunu çamaşır makinesine atacaktım, ceplerini boşalttım.
-Merak etme anne, senin oğlun hırsızlık yapmaz.
-Eee?
-Hele otur, hem yiyip hem konuşalım.
***
Televizyonda imparatorun, idmana baklava getiren taraftarlarla görüntüsünü gören top toplayıcı çocuk, hayran olduğu bu futbolcuya bir "iyilik" düşünmüştü. Sabahları erkenden servise binip okula gittiği için annesinin uykusunu bölmüyor, annesi de ona her gün poğaça alması için iki yüz elli bin lira harçlık veriyordu.
Çocuk, beş gün boyunca kahvaltı etmemiş, okulda verilen öğle yemeğini beklemişti. Biriktirdiği bir milyon iki yüz elli bin lira ile baklava alıp imparatora götürecekti. içi burkuldu annesinin:
- Evladım! Bunun için aç kalmana gerek yoktu ki yavrum. Al sen bu paraları. şükür un da var, seker de... Hem ev baklavası daha iyi olur. Bu aksam ben sana nefis bir baklava yapayım, yarinki maça götür. Maçtan önce yesin, gollerini atsın. Tamam mi?
***
Top toplayıcı çocuk imtiyazlı olarak girdiği soyunma odasında, büyük bir mutlulukla baklava tepsisini imparatora verdi. imparator başını okşadı.
Maçın başlamasına sayılı dakikalar vardı. Tepsiyi bir kenara koydu ünlü futbolcu...
***
Top toplayıcı çocuk, imrenerek seyrettiği ve 3-1 kendi takımının lehine biten maçın sonrasında, stad dışında, bir kenarda imparatorun çıkışını bekledi.
Adını koyamadığı bir duyguyla, bu kez takım otobüsünün yanına gitmeye utanıyordu. Bu duygunun adi "asaletti." Bir iyilik yapmıştı ve bunu imparatorun "yüzüne vurmak istemiyordu."
İmparator, bir elinde spor çantası, diğer elinde tepsiyle göründü. Top toplayıcı çocuk uzaktan izliyordu. imparator tam otobüse binecekken geri döndü. Tepsiye sarılı gazeteyi yırtarak açtı. Kenarda, taraftarı futbolculara yaklaştırmayan polislerin yanına gitti, kırık dökük
Türkçe'siyle:
-O bunu yer mi, diye sordu.
Polis güldü:
-Tepsiyi bile yer!
İmparator düzgün sıralı baklavanın ortasına işaret parmağını geçirerek dilimleri parçaladı.
Ve, tepsiyi polis köpeğinin önüne koyarak otobüse koştu...
***
Çocuk, bütün gün kalbinin acıdığını hissederek, annesinin kızmayacağı son saate kadar başı önünde, sokaklarda dolaştı.
Eve girdiğinde annesi merak içindeydi:
-Nerede kaldın oğlum? Beğendi mi baklavayı imparator ağabeyin? Ev baklavası olduğunu söyledin mi? Annem yaptı dedin mi? Diğerleri de yedi mi? Beğendilerse haftaya yine yapalım mi? Tepsi nerede?
Top toplayıcı çocuk, gözyaşlarını saklamak için habire yüzünü yıkıyordu.
Seda Kaptanoglu
Evin tek çocuğu... Annesiyle yaşıyor. Anne, sigortadan gelen "sadakayla" kıt kanaat geçindiriyor evi...
Çocuk okuyor. Hafta sonları da Birinci Lig'de "top topluyor." Fanatik bir imparator hayranı...
***
Uykunun en tatlı olduğu sabah saatlerinde, annesinin sert hareketlerle kendisini sarsmasıyla sıçradı top toplayıcı çocuk:
-Kalk bakayım kalk! Nedir bu paralar? Nereden buldun bunları? Çaldın mi yoksa? Söylee!
Depreme mi uyandım diye korkan gözlerle yataktan fırlayan çocuk, annesinin elinde salladığı kirli, kırış kırış kağıt paraları görünce rahatladı. Cevap vermeden yüzünü yıkamaya gitti. Annesi ayni endişeyle oğlunu musluk başında kıstırdı:
-Nedir bu paralar?
Çocuk, ıslak ellerini yüzünden çekti, annesine döndü:
-Bir saniye anne, anlatacağım
Günlerden Cumartesi'ydi. Havluyla kurulanıp kahvaltı masasına oturdu çocuk:
-Cebimi mi karıştırdın?
-Hayir! Pantolonunu çamaşır makinesine atacaktım, ceplerini boşalttım.
-Merak etme anne, senin oğlun hırsızlık yapmaz.
-Eee?
-Hele otur, hem yiyip hem konuşalım.
***
Televizyonda imparatorun, idmana baklava getiren taraftarlarla görüntüsünü gören top toplayıcı çocuk, hayran olduğu bu futbolcuya bir "iyilik" düşünmüştü. Sabahları erkenden servise binip okula gittiği için annesinin uykusunu bölmüyor, annesi de ona her gün poğaça alması için iki yüz elli bin lira harçlık veriyordu.
Çocuk, beş gün boyunca kahvaltı etmemiş, okulda verilen öğle yemeğini beklemişti. Biriktirdiği bir milyon iki yüz elli bin lira ile baklava alıp imparatora götürecekti. içi burkuldu annesinin:
- Evladım! Bunun için aç kalmana gerek yoktu ki yavrum. Al sen bu paraları. şükür un da var, seker de... Hem ev baklavası daha iyi olur. Bu aksam ben sana nefis bir baklava yapayım, yarinki maça götür. Maçtan önce yesin, gollerini atsın. Tamam mi?
***
Top toplayıcı çocuk imtiyazlı olarak girdiği soyunma odasında, büyük bir mutlulukla baklava tepsisini imparatora verdi. imparator başını okşadı.
Maçın başlamasına sayılı dakikalar vardı. Tepsiyi bir kenara koydu ünlü futbolcu...
***
Top toplayıcı çocuk, imrenerek seyrettiği ve 3-1 kendi takımının lehine biten maçın sonrasında, stad dışında, bir kenarda imparatorun çıkışını bekledi.
Adını koyamadığı bir duyguyla, bu kez takım otobüsünün yanına gitmeye utanıyordu. Bu duygunun adi "asaletti." Bir iyilik yapmıştı ve bunu imparatorun "yüzüne vurmak istemiyordu."
İmparator, bir elinde spor çantası, diğer elinde tepsiyle göründü. Top toplayıcı çocuk uzaktan izliyordu. imparator tam otobüse binecekken geri döndü. Tepsiye sarılı gazeteyi yırtarak açtı. Kenarda, taraftarı futbolculara yaklaştırmayan polislerin yanına gitti, kırık dökük
Türkçe'siyle:
-O bunu yer mi, diye sordu.
Polis güldü:
-Tepsiyi bile yer!
İmparator düzgün sıralı baklavanın ortasına işaret parmağını geçirerek dilimleri parçaladı.
Ve, tepsiyi polis köpeğinin önüne koyarak otobüse koştu...
***
Çocuk, bütün gün kalbinin acıdığını hissederek, annesinin kızmayacağı son saate kadar başı önünde, sokaklarda dolaştı.
Eve girdiğinde annesi merak içindeydi:
-Nerede kaldın oğlum? Beğendi mi baklavayı imparator ağabeyin? Ev baklavası olduğunu söyledin mi? Annem yaptı dedin mi? Diğerleri de yedi mi? Beğendilerse haftaya yine yapalım mi? Tepsi nerede?
Top toplayıcı çocuk, gözyaşlarını saklamak için habire yüzünü yıkıyordu.
Seda Kaptanoglu
ut: 
